Επιστροφή στην εξωτερική πολιτική της εθνικής υποτέλειας στους ισχυρούς.

Του Δημήτρη Καζάκη

Μεγάλη νίκη της εξωτερικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης πήρε τηλέφωνο τον πρωθυπουργό της Ελλάδας tie-less, δηλαδή αγραβάτωτος, για να αισθάνεται  o Τσίπρας "ίσος" με τον Μπιλ Ντεμπλάζιο, της γνωστής φαμίλιας του κόσμου και υποκόσμου της Νέας Υόρκης. Μεγάλη αναβάθμιση της μπανανίας επ' ονόματι Ελλάδα. Ο δήμαρχος ισότιμος με τον πρωθυπουργό. Ποιός να τ' ακούσει και να μην κλάψει ψάλλοντας το God Bless America! Πάντα με το χέρι διαγωνίως στο στήθος στο μέρος της καρδιάς. Όπως όλοι οι πιστοί αμερικάνοι και αμερικανόδουλοι.

Το χρειαζόμασταν αυτό το χαρμόσυνο νέο, για να μην μείνουμε με την πικρή γεύση που άφησε η άτακτη υποχώρηση του Ν. Κοτζιά και της Αθήνας. Μετά τη θετική αντίδραση της Αθήνας στην κινήση της ΕΕ να κλιμακώσει την αναμέτρηση με την Ρωσία με αφορμή την Ουκρανία, ο νέος ΥΠΕΞ φρόντισε να αποδεχθεί την επιθετική πολιτική των Βρυξελλών, χρησιμοποιώντας ως φύλλο συκής δικολαβίστικες παρεμβάσεις στο τελικό κείμενο.

Ποιό ήταν το διακύβευμα; Η διαδικασία που δεν τηρήθηκε με το δήθεν κοινό ανακοινωθέν των χωρών της ΕΕ; Ή η επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας παραβιάζοντας τον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου; Η λογική απάντηση είναι και τα δυο. Όμως, ο νέος ΥΠΕΞ έδωσε απτό δείγμα της πολιτικής του παιδείας και της εξωτερικής πολιτικής που θα ακολουθήσει. Δεν τόλμησε όχι μόνο να θέσει βέτο εναντίον των κυρώσεων, αλλά ούτε καν "αστερίσκο", όπως έκανε συχνά ο Α. Παπανδρέου στη δεκαετία του '80, για να διαχωρίσει τη θέση της Ελλάδας στα συμβούλια του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ.

Δείτε τι είπε ο ίδιος ο Κοτζιάς: "Το κυριότερο που εμείς θέλαμε να αφαιρεθεί και για το οποίο δόθηκε δίωρη μάχη - το ήμισυ του χρονικού διαστήματος που ήμασταν στο Συμβούλιο αφορούσε αυτό το θέμα - ήταν η πρόταση για νέες κυρώσεις. Εκεί, ασφαλώς υπήρξε μια δύσκολη διαπραγμάτευση. Ασυνήθιστο για Συμβούλιο Υπουργών, πολλοί Υπουργοί μίλησαν δυο, τρεις ή και τέσσερις φορές. Η φράση που προέβλεπε νέες κυρώσεις για τη Ρωσία αφαιρέθηκε. Εμείς εξηγήσαμε, με την παρέμβασή μου, ότι οι κυρώσεις δεν έχουν αποτελέσματα, καθώς οι κυρώσεις - όπως έχει φανεί σε μια σειρά από χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Κούβα, καθώς και στην περίπτωση των πρόσφατων κυρώσεων κατά της Ρωσίας - δεν έχουν αποτρέψει αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν να αποτρέψουν... Αυτό που προβλέπεται, είναι η επέκταση των κυρώσεων που έχουν ληφθεί στο παρελθόν, οι οποίες όμως, αντί να παραταθούν ως το τέλος του χρόνου, θα εξεταστούν το Σεπτέμβρη."

Με άλλα λόγια, το πρόβλημα του Κοτζιά και της Αθήνας δεν είναι οι κυρώσεις αυτές καθαυτές εναντίον της Ρωσίας, αλλά ότι κρίνονται αναποτελεσματικές. Το γεγονός ότι οι κυρώσεις αυτές εντάσσονται στα "μονομερή μέτρα καταναγκασμού", τα οποία απαγορεύονται ρητά από τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, ούτε που απασχόλησε τον νέο ΥΠΕΞ και την Αθήνα.

Τι είναι αυτά τα "μονομερή μέτρα καταναγκασμού"; O ορισμός τους αφορά σε "μέτρα που εφαρμόζονται από κράτη, ομάδες κρατών, ή περιφερειακών οργανισμών χωρίς άδεια ή πέραν του Συμβουλίου Ασφαλείας εναντίον άλλων κρατών, ατόμων ή φορέων, προκειμένου να αλλάξει η πολιτική ή η συμπεριφορά του άμεσα ή έμμεσα στοχοποιημένου κράτους... " (http://daccess-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/G13/149/93/PDF/G1314993.pdf?OpenElement)

Μάλιστα, το έτος 2013 σηματοδότησε την εικοστή επέτειο της Διακήρυξης της Βιέννης και το Πρόγραμμα Δράσης του ΟΗΕ, το οποίο κάλεσε τα κράτη "να απέχουν από κάθε μονομερές μέτρο που δεν είναι σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο και το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο δημιουργεί εμπόδια στις εμπορικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη και παρεμποδίζει την πλήρη υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ορίζονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως τα δικαιώματα του καθενός σε ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για την υγεία του και την ευημερία, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων και την ιατρική περίθαλψη, τη στέγαση και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες."

Η κήρυξη των "μονομερών μέτρων καταναγκασμού" ως παράνομων με βάση τις αρχές του ΟΗΕ και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί μια από τις βασικότερες αρχές εκδημοκρατισμού του σκληρού πυρήνα των διεθνών σχέσεων. Κάθε χρόνο η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ επιβεβαιώνει την ανάγκη συμμόρφωσης όλων των κρατών μελών μ' αυτή την αρχή. Για παράδειγμα το ψήφισμα του σώματος της Γενικής Συνέλευσης του 2012 (A/HRC/RES/19/32) αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:

1. Καλεί όλα τα κράτη να σταματήσουν τη θέσπιση ή την εφαρμογή μονομερών μέτρων καταναγκασμού που δεν είναι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τους κανόνες και τις αρχές που διέπουν τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των μελών, ιδίως εκείνων με χαρακτήρα καταναγκασμού και με αποτελέσματα εξωεδαφικά, που δημιουργούν εμπόδια στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των μελών, εμποδίζοντας έτσι την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων που ορίζονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και σε άλλες διεθνείς πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως το δικαίωμα των ατόμων και των λαών στην ανάπτυξη.

2. Διαμαρτύρεται έντονα για την εξωεδαφική φύση αυτών των μέτρων τα οποία, επιπλέον, απειλούν την κυριαρχία των κρατών και, στο πλαίσιο αυτό, καλεί όλα τα κράτη μέλη να μην αναγνωρίσουν τα μέτρα αυτά, ούτε να τα εφαρμόσουν, και να λάβουν αποτελεσματικά διοικητικά, ή νομοθετικά μέτρα , ανάλογα με την περίπτωση, για την αντιμετώπιση των εξωεδαφικών επιπτώσεων, ή τα αποτελέσματα των μονομερών μέτρων καταναγκασμού.

3. Καταδικάζει τη συνεχιζόμενη μονομερή εφαρμογή και την επιβολή από ορισμένες δυνάμεις των μέτρων αυτών ως εργαλεία πολιτικής ή οικονομικής πίεσης εναντίον οποιασδήποτε χώρας, ιδιαίτερα κατά των αναπτυσσόμενων χωρών, με σκοπό να εμποδίσουν τις χώρες αυτές από την άσκηση του δικαιώματός τους να αποφασίζουν, με τη δική τους ελεύθερη βούληση, τα δικά τους πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συστήματα.

4. Επαναλαμβάνει την έκκλησή της προς τα κράτη μέλη που έχουν δρομολογήσει τέτοιου είδους μέτρα, να συμμορφωθούν με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, του Χάρτη, τις δηλώσεις των Ηνωμένων Εθνών και της Παγκόσμιας Διάσκεψης και των σχετικών ψηφισμάτων, και να δεσμευτούν για τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους που απορρέουν από τις διεθνείς πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις οποίες είναι συμβαλλόμενα μέρη προχωρώντας στον άμεσο τερματισμό των μέτρων αυτών.

5. Επαναλαμβάνει, στο πλαίσιο αυτό, το δικαίωμα όλων των λαών στην αυτοδιάθεση, δυνάμει της οποίας καθορίζουν ελεύθερα το πολιτικό καθεστώς τους και εξασφαλίζουν ελεύθερα την δική τους οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη.

6. Επιβεβαιώνει επίσης την αντίθεσή της σε κάθε προσπάθεια με στόχο την μερική ή ολική διαταραχή της εθνικής ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας ενός κράτους, κάτι το οποίο δεν είναι συμβατό με τον Χάρτη.

7. Υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με τη Διακήρυξη των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου σχετικά με σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των μελών σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και με τις σχετικές αρχές και διατάξεις που περιέχονται στον Χάρτη των οικονομικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των μελών, διακηρύχθηκε από τη Γενική Συνέλευση με το ψήφισμα του 3281 (XXIX) της 12ης Δεκεμβρίου 1974 και ιδίως το άρθρο 32 αυτής, ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να ενθαρύνει τη χρήση οικονομικών, πολιτικών ή οποιοδήποτε άλλου είδος μέτρου για τον εξαναγκασμό ενός άλλου μέλους προκειμένου να αποσπάσει από αυτό την υποταγή της άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του και να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα οποιοδήποτε είδους.

Ακόμη και η ΕΕ που γενικά κρατούσε στάση αποχής από τα ψηφίσματα αυτά, ενώ οι ΗΠΑ καταψήφιζαν συστηματικά, το 2005 είχε καταθέσει την εξής άποψη για να δικαιολογήσει την αποχή της: "Η Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι δεν πρέπει να λαμβάνονται μονομερή μέτρα καταναγκασμού εναντίον οποιουδήποτε μέλους της διεθνούς κοινότητας. Τα μέτρα αυτά δεν είναι παραδεκτά. Λυπούμαστε που το ψήφισμα έχει σχεδόν αποκλειστικά επικεντρωθεί στην λήψη αυτών των μέτρων κατά των αναπτυσσόμενων χωρών." (2/12/2005)

Βεβαίως, κι όταν η Γενική Συνέλευση τροποποίησε τα ψηφίσματά της εναντίον των μονομερών μέτρων καταναγκασμού να αφορά όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας, τότε η ΕΕ από την αποχή πέρασε στην ψήφο κατά. 'Ετσι, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2013 ενέκρινε το σχέδιο ψηφίσματος IX για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα μονομερή μέτρα καταναγκασμού με ονομαστική ψηφοφορία από 128 υπέρ, 54 κατά, 4 αποχές (Τσαντ, Παραγουάη, Τόγκο, Νότιο Σουδάν).

Με τον τρόπο αυτό, τόνισε ότι η υιοθέτηση μονομερών μέτρων καταναγκασμού και νομοθεσίας είναι αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο, το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές που διέπουν τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των κρατών. Τα κράτη καλούνται με έντονο τρόπο να απέχουν από την εφαρμογή και προώθηση τυχόν μονομερών οικονομικών, χρηματοπιστωτικών, ή εμπορικών μέτρων που δεν είναι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και το Χάρτη. Καταδίκασε επίσης τη συνεχιζόμενη μονομερή επιβολή εκ μέρους συγκριμένων Δυνάμεων (βλέπε ΗΠΑ και ΕΕ) των μονομερών μέτρων καταναγκασμού εναντίον άλλων χωρών.

Το 2012, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΣΑΔ), εξέτασε τον αντίκτυπο των μονομερών αναγκαστικών μέτρων στα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην έκθεσή του, υπ’ αριθμ. A/HRC/19/33, μονομερή μέτρα καταναγκασμού ορίζονται ως «τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται από ένα κράτος για να επιβάλει μια αλλαγή στην πολιτική του άλλου κράτους». Οι πιο διαδεδομένες μορφές των οικονομικών πιέσεων είναι εμπορικές κυρώσεις με τη μορφή του εμπάργκο, μποϊκοτάζ και η διακοπή των χρηματοδοτικών και επενδυτικών ροών προς τις χώρες-στόχους. Ενώ το εμπάργκο συχνά γίνεται αντιληπτό ως εμπορικές κυρώσεις με στόχο την παρεμπόδιση των εξαγωγών σε μια χώρα-στόχο, μποϋκοτάζ είναι μέτρα που επιδιώκουν να χτυπήσουν τις εισαγωγές από μία χώρα-στόχο.

Με ψήφισμά της λοιπόν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταδίκασε την εφαρμογή των μονομερών μέτρων εξαναγκασμού με εξωεδαφικές συνέπειες, θεωρώντας τα ένα όργανο πολιτικής ή οικονομικής πίεσης εναντίον οποιασδήποτε χώρας. Εγκρίθηκε με 128 ψήφους υπέρ και 54 κατά με 4 αποχές. Θέλει συζήτηση τι ψήφισε η Ελλάδα; Μα φυσικά κατά του συγκεκριμένου ψηφίσματος μαζί με το γνωστό μπλοκ των ψήφων που φαίνεται να ελέγχονται απόλυτα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Οι κυρώσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας είναι καθ' όλα παράνομες. Εντάσσονται στις μονομερείς ενέργειες καταναγκασμού που καταδικάζονται συστηματικά από το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή κοινότητα. Επιβάλλονται μόνο και μόνο με βάση το δίκαιο της πυγμής και του ισχυρού.

Τι κατόρθωσε λοιπόν ο κ. Κοτζιάς και η νέα κυβέρνηση; Να αρνηθεί την υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και να προσυπογράψει το δίκαιο του ισχυρού και της πυγμή που έχουν υιοθετήσει Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον. "Η διαφορά δεν ήταν για κυρώσεις, ή όχι κυρώσεις. Ήταν για το δικαίωμα μιας μικρής χώρας που βρίσκεται σε βαθιά κρίση να έχει τη δική της λέξη... έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ακόμη και αν είμαστε μια χώρα σε κρίση", είπε ο κ. Κοτζιάς (euobserver, 29/1).

Με τον τρόπο αυτό ο νέος ΥΠΕΞ επανάφερε τη θεωρία της ψωροκώσταινας για την Ελλάδα, που παρακαλά να της αναγνωρίσουν τα δικαιώματά της οι ισχυροί. Τώρα πώς είναι δυνατόν να κατοχυρώσει κανείς τα δικαιώματά του σαν κυρίαρχο κράτος, όταν αρνείται να υπερασπιστεί βασικές αρχές και διατάξεις του διεθνούς δικαίου, αυτό μόνο ο Κοτζιάς και η παρέα του το ξέρουν. Και θα ήθελα να ξέρα πώς θα μπορέσει η χώρα μας να επικαλεστεί το διεθνές δίκαιο στα δικά της ανοιχτά κυριαρχικά προβλήματα, όταν τόσο εύκολα αποδέχεται την βάρβαρη καταπάτησή του εναντίον άλλου κράτους;

Χαρές και πανυγήρια στην ΕΕ. Το Reuters (29/1) επικαλούμενο τους υπουργούς Εξωτερικών που συμμετείχαν στην συνεδρίαση, σχολιάζει ότι ο κ. Κοτζιάς πολύ γρήγορα διέλυσε κάθε ανησυχία ότι θα τορπίλιζε κάθε προσπάθεια για την επιβολή κυρώσεων. Σύμφωνα με δηλώσεις του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών που επικαλείται το Reuters, ο κ. Κοτζιάς δήλωσε στους συναδέλφους του: «Δεν είμαι μαριονέτα της Ρωσίας». Το αν έγινε μαριονέτα των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον, δεν τον ενοχλεί καθόλου.

Ο κ. Κοτζιάς έδειξε ποιός είναι και ποιά εξωτερική πολιτική υπηρετεί. Δεν μπόρεσε να σταθεί ούτε καν στο ύψος των "αστερίσκων" του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είναι παρά συνεχιστής της εξωτερικής πολιτικής του Πάγκαλου, που, όταν ήταν σύμβουλός του, τον αποκαλούσε το "απόλυτο πολιτικό ον" και του Γιωργάκη Παπανδρέου που ακολούθησε ως σύμβουλος κατά πόδας μέχρι την ανάδειξή του σε πρωθυπουργό. Αυτό που φαίνεται ότι δεν μπόρεσε να κερδίσει από τις κομματικές ισορροπίες του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, δηλαδή το υπουργείο εξωτερικών, το κέρδισε τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο; Μα για να εφαρμόσει την εξωτερική πολιτική στην οποία εκπαιδεύτηκε και υπηρέτησε από την εποχή των Ιμίων. Ετοιμαστείτε για νέες εθνικές περιπέτειες.

Ίμια

Του Πιτσιρίκου

Ένα μεσημέρι του καλοκαιριού του 2004, έφευγα από το Γενικό Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς για να επιστρέψω στο σπίτι μου. Την ημέρα εκείνη τα μέσα μαζικής μεταφοράς είχαν απεργία, οπότε πέρασα απέναντι και περίμενα για ταξί. Για καλή μου τύχη, ένα ταξί με έναν επιβάτη σταμάτησε και κάθισα στο πίσω κάθισμα.
Πριν το ταξί ξεκινήσει, δυο ακόμα άνθρωποι –ένας αξιωματικός και μια υπαξιωματικός του Στρατού που περίμεναν έξω από το Πεντάγωνο- παρακάλεσαν να μπουν στο ταξί.
Φυσικά, κανείς μας δεν είχε αντίρρηση, αφού είναι γνωστό πως, τις ημέρες που απεργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον ρόλο αυτό τον παίζουν τα ταξί. Έκατσα πίσω από τον οδηγό και επιβιβάστηκαν και αυτοί.
Ο οδηγός του ταξί είχε μια διαβολεμένη διάθεση για κουβέντα, η οποία φούντωσε από την παρουσία των δυο στρατιωτικών.
Από τις πρώτες φράσεις του έγινε φανερό πως ήταν οπαδός της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν μια εποχή που, όταν έμπαινες σε ταξί, ήταν να σαν να έμπαινες στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Βέβαια, μετά την χρεοκοπία και τις ατελείωτες ώρες αναμονής για επιβάτη στις πιάτσες, οι οδηγοί ταξί έχουν μια πιο επαναστατική διάθεση.
 Ο οδηγός του ταξί αποθέωνε την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και έβριζε το ΠΑΣΟΚ. Πολύ θα ήθελα να ήξερα τι έχει να πει σήμερα. Μάλλον θα ψηφίζει Χρυσή Αυγή.
Μιλούσε ακατάπαυστα και εκθείαζε τον Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο, τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας. Υποστήριζε πως τον γνώριζε προσωπικά και πως ήταν σπουδαίος άνθρωπος και πατριώτης. Δεν του απαντούσε κανείς μας. Εγώ προσωπικά δεν είχα καμία διάθεση για συζήτηση. Με απασχολούσαν τα δικά μου προβλήματα.
Ο οδηγός του ταξί, απτόητος, άρχισε να ρίχνει εθνικοπατριωτικές κορώνες, με την ελπίδα να συγκινήσει τουλάχιστον τους δυο στρατιωτικούς. Τζίφος.
Και τότε άρχισε να μιλάει για τα Ίμια. Για την «προδοσία» του Κώστα Σημίτη, για το ΠΑΣΟΚ που πρόδωσε την πατρίδα, για τον πατριώτη Καραμανλή που θα βούλιαζε τα τουρκικά πλοία και για «τα παλικάρια μας που χάθηκαν».
Επειδή κανείς μας δεν του απαντούσε, είχε αποφασίσει πως είμαστε όλοι πασόκοι του κερατά. Δεν του περνούσε καν από το μυαλό πως μπορεί να ήμασταν κουρασμένοι άνθρωποι που θέλουν μόνο να πάνε στα σπίτια τους.
Η βελόνα είχε κολλήσει στα Ίμια, την προδοσία, τις σημαίες και τα ηρωικά παλικάρια μας που σκοτώθηκαν. Είχε πάθει ντελίριο. Έκανε και ζέστη εκείνη την ημέρα.
Αφού βεβαιώθηκα πως ήμουν κοντά στον προορισμό μου, αποφάσισα να μιλήσω:
«Κοιτάξτε, επειδή εγώ είμαι ΠΑΣΟΚ και δεν γουστάρω τα έθνη και τις πατρίδες, μήπως θα μπορούσατε να μου θυμίσετε τα ονόματα των τριών αξιωματικών που σκοτώθηκαν στα Ίμια;».
Σιωπή. Έβλεπα το πρόσωπό του στον καθρέφτη. Ήταν κατακόκκινος. Ήταν έτοιμος να κάνει μπαμ.
«Τι σημασία έχει αυτό;» «Ε, πώς δεν έχει; Αφού είστε πατριώτης και λέτε πόσο σας πείραξαν τα Ίμια, θα πρέπει τουλάχιστον να θυμάστε τα ονόματα των αξιωματικών που σκοτώθηκαν κάνοντας το καθήκον τους» «Δεν τα θυμάμαι τώρα!» «Θα σας τα θυμίσω εγώ: Γιαλοψός, Καραθανάσης, Βλαχάκος»
Είχε γίνει μπαρούτι. Αν είχε όπλο, θα με πυροβολούσε. Δεν είχε. Πάντως, έβγαλε τον σκασμό. Επιτέλους.
Λίγο μετά, κατέβηκα στο ύψος της Πύλης του Αδριανού. Οι δυο στρατιωτικοί κατέβηκαν για να μπορέσω να βγω από το ταξί. Ο αξιωματικός –με τον οποίο δεν είχα ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα- μου έσφιξε δυνατά το χέρι και μου χαμογέλασε.
Υπάρχει κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ με τους Έλληνες αξιωματικούς που σκοτώθηκαν από την πτώση του ελικοπτέρου στα Ίμια.
Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ είναι πώς και γιατί τους «χαρίσαμε» στους ακροδεξιούς.
Είναι πραγματικά ακατανόητη η στάση μεγάλου μέρους του κόσμου της Αριστεράς απέναντι στους νεκρούς των Ιμίων. Λες και οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί ήταν φασίστες. Δεν ήταν. Ήταν τρεις Έλληνες στρατιωτικοί που σκοτώθηκαν ενώ τηρούσαν τον όρκο τους. Όχι σε ξένο έδαφος. Δεν βρίσκονταν σε κάποια επιθετική αποστολή σε ξένη χώρα. Ήταν εντός της ελληνικής επικράτειας. Εκτελούσαν διαταγές και υπερασπίζονταν τη χώρα τους.
Μπορώ να καταλάβω την απέχθεια για τους αστυνομικούς• στην πλειοψηφία τους είναι σκυλιά του συστήματος, στρέφονται εναντίον των πολιτών και καθημερινά πληροφορούμαστε πως υπάρχουν βασανιστές και επίορκοι αστυνομικοί.
Αλλά για τους στρατιωτικούς γιατί; Ακόμα κι αν πιστεύεις στην παγκόσμια ειρήνη και διαφωνείς με την ύπαρξη στρατών, αν έχεις έστω και ελάχιστη γνώση της πρόσφατης ιστορίας, ξέρεις πως, ρεαλιστικά, δεν μπορεί σήμερα μια χώρα σαν την Ελλάδα να μην έχει στρατό.
Άλλωστε, οι τρεις Έλληνες που σκοτώθηκαν στα Ίμια, ήταν αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού. Δεν ήταν καν καραβανάδες. Το Πολεμικό Ναυτικό είναι παραδοσιακά δημοκρατικό.
Το επιχείρημα πως οι ακροδεξιοί έκαναν σημαία τους τα Ίμια δεν μπορεί να σε κάνει να αδιαφορήσεις ή να απαρνηθείς τους νεκρούς αξιωματικούς.
Οι τρεις αξιωματικοί δεν είχαν καμία σχέση με τα πολιτικά παιχνίδια της ελληνικής κυβέρνησης εκείνη την εποχή.
Σε επίπεδο προσώπων, πολλοί ακροδεξιοί –μέσα στη θολούρα τους- θαυμάζουν και τον Τσε Γκεβάρα. Είναι αυτός λόγος για να τον απαρνηθούμε;
Αν αύριο οι ακροδεξιοί ανακαλύψουν πως ο Άρης Βελουχιώτης ήταν πατριώτης –γιατί ήταν- και τον κάνουν λάβαρο, θα πρέπει οι αριστεροί να τον αποκηρύξουν;
Αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει μια τεράστια σύγχυση που δεν επιτρέπει σε κάποιους να αντιληφθούν τη διαφορά του εθνικιστή από τον πατριώτη. Είναι σαν να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τον Γεώργιο Παπαδόπουλο από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Όσο υπάρχει αυτή η σύγχυση, οι Έλληνες θα είναι μονίμως μέσα στη διχόνοια.
Οι άνθρωποι αγαπούν την πατρίδα τους. Πάντα θα την αγαπούν. Σε όλο τον κόσμο. Άλλο πατρίδα, άλλο έθνος. Άλλο πατρίδα, άλλο έθνος-κράτος.
Αν σε ενοχλεί η σημαία στα χέρια του φασίστα, μην την σκίζεις. Να πας να του την πάρεις. Και να την κρατήσεις εσύ. Γιατί η δική σου πατρίδα δεν μισεί τις πατρίδες των άλλων. Μην του τη χαρίζεις.
Δεν έχω καμία διάθεση να κάνω αναλύσεις για πατρίδες και έθνη.
Θα θυμίσω μόνο πως οι αντάρτες του ΕΛΑΣ τραγουδούσαν «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».
Και σκοτώνονταν γι’ αυτό. Μόνο γι’ αυτό. Ούτε για μισθό, ούτε για διορισμό στο δημόσιο, ούτε επειδή περίμεναν κάποια άλλη υλική ανταμοιβή.
Όποιος δεν αναγνωρίζει την αξία αυτών που χάνονται την ώρα του καθήκοντος στην πατρίδα, ας σεβαστεί τουλάχιστον το γεγονός πως οι ζωές των δικών τους ανθρώπων –σε αντίθεση με τις δικές μας- θα έχουν πάντα μια μεγάλη ανοιχτή πληγή.
Νομίζω πως αυτό μπορούμε όλοι να το καταλάβουμε.
Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος, Έκτορας Γιαλοψός. Άξιοι.
(Ο τάφος του Έκτορα Γιαλοψού βρίσκεται στο νεκροταφείο της Πετρούπολης. Την φωτογραφία την τράβηξα την περασμένη Τρίτη.)

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 19/1, ΜΕ ΘΕΜΑ "Η ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑ"

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ ΓΕΩΡΓΗ

Στα γραφεία του ΕΠΑΜ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ στο ΜΑΡΟΥΣΙ

Δευτέρα 19/1/15 στις 7.00 μμ.

ΘΕΜΑ: "Η ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ Χ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ"

Μας τα ζαλίσατε

Επειδή ο βλάκας δεν καταλαβαίνει άλλη γλώσσα, ας μιλήσω στη δική του. Λαθρομετανάστες θέλει να τους λέμε; Λαθρομετανάστες θα τους γράφω για να το καταλαβαίνει. Θέλει ο βλάκας να συνδέσει τα τραγικά γεγονότα στη Γαλλία με τη λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα, επειδή τον βολεύει να τρομοκρατεί και ιδιαίτερα προεκλογικά; Ας πάμε με τα νερά του βλάκα και ας το εξετάσουμε, γιατί μας τα ζάλισε.

Λοιπόν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή ο μεγαλύτερος αριθμός των αλλοδαπών δραστών, την περίοδο 1998-2012, είναι αλβανικής υπηκοότητας, ακολουθούν οι Ιρακινοί και οι Ρουμάνοι. Ακολουθούν Πακιστανοί και Βούλγαροι.

Λοιπόν, ποιος άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία δίχως να υπάρξει καμία προετοιμασία και έλεγχος; Μήπως ήταν ο Τσίπρας; Όχι, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς της ΝΔ που ήθελε να βολέψει Έλληνες επιχειρηματίες οι οποίοι αναζητούσαν φτηνά εργατικά χέρια για μεγάλα έργα που είχαν πάρει στη Βόρεια Ελλάδα.

Πάμε στους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους. Είναι λαθρομετανάστες; Όχι. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία έγιναν μέλη της Ε.Ε. την 1η Ιανουαρίου του 1997. Ποιος ήταν τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας; Μήπως ο Κουτσούμπας; Όχι. Ήταν ο Κώστας Καραμανλής της ΝΔ.

Πάμε στους Ιρακινούς και τους Πακιστανούς. Ποιες κυβερνήσεις κώλωσαν να έρθουν σε ρήξη με τους Τούρκους ώστε να σταματήσει το εμπόριο ανθρώπων; Οι κυβερνήσεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Όχι. Ήταν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τι έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ για να εμποδίσει τη λαθρομετανάστευση; Έστησε ένα φράγμα στον Έβρο και πανηγύρισε ότι έλυσε το πρόβλημα. Τι λένε όμως σχετικά με την αποτελεσματικότητα του φράχτη διάφοροι Ελληναράδες που κρατάνε στοιχεία; Λένε ότι αυξήθηκε η λαθρομετανάστευση από το Αιγαίο, αλλά και ότι δημιουργήθηκαν νέα σημεία εισόδου στον Έβρο.

Είναι τελικά το πραγματικό πρόβλημα η είσοδος των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα ή μήπως το κυρίαρχο πρόβλημα είναι ότι οι λαθρομετανάστες δε μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα και μένουν παγιδευμένοι εδώ; Σαφώς το δεύτερο. Ποιος μας φόρτωσε την υποχρέωση να γίνουμε χώρα – φυλακή; Η Συνθήκη ΙΙ του Δουβλίνου που την υπέγραψε η Ελλάδα το 2003. Ποιος ήταν τότε κυβέρνηση; Μήπως το ΚΚΕ μ-λ; Όχι. Ήταν το ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση Σημίτη.

Ποιος δήλωσε το αμίμητο «Η αντιμετώπιση του Εθνικού προβλήματος της λαθρομετανάστευσης έχει και κέρδη! Ζεστό Ευρωπαϊκό χρήμα»; Μήπως η Παπαρήγα; Όχι. Η βουλευτής της ΝΔ, Φωτεινή Πιπιλή το δήλωσε.

Πάμε τώρα στους τζιχαντιστές του ISIS που θέλουν να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη και να κατακτήσουν τον κόσμο. Ποιοι τους πολέμησαν από την πρώτη μέρα της εμφάνισής τους; Τα καθεστώτα του Ιράκ και της Συρίας του Άσαντ. Ποιος ήθελε πριν λίγο καιρό να βομβαρδιστεί η Συρία; Μήπως ήταν ο Παφίλης; Όχι. Ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Πάμε τώρα στην κορύφωση της βλακείας μέσω της προσπάθειας να συνδεθούν οι δράστες της επίθεσης στη Γαλλία με τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα. Ήταν λοιπόν λαθρομετανάστες οι δράστες της σφαγής στο γαλλικό περιοδικό; ΟΧΙ! Ήταν αλγερινής καταγωγής και γαλλικής υπηκοότητας! Νόμιμοι Γάλλοι, δηλαδή. Όσοι θέλουν να μάθουν πόσο συχνό φαινόμενο είναι αυτό στη Γαλλία και για ποιο λόγο συμβαίνει ας βγάλουν τα γκαβά τους να καθίσουν να διαβάσουν κάνα βιβλίο πριν αρχίσουν τις μαλακίες περί σύνδεσης φράχτη του Έβρου και τζιχαντιστών.

Επειδή όμως ο βλάκας είναι πάντα βλάκας, δεν του φτάνει που αναπαράγει φόβους για τους τζιχαντιστές, αλλά ταυτόχρονα έχει ξεκινήσει και μία άλλου είδους τρομοκρατία, εκείνη που έχει σχέση με την πτώση της τιμής του ευρώ απέναντι στο δολάριο. Λοιπόν, βλάκα, ξεστραβώσου και διάβασε. Η πτώση του ευρώ ευνοεί την Ελλάδα. Πάντα αυτό συνέβαινε, βλάκα! Δεν τα γράφει η «Η ΑΥΓΗ», η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» τα γράφει.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε με τα ζήτημα. Αυτοί οι ίδιοι που σήμερα προσπαθούν πάλι να τρομάξουν τους ψηφοφόρους και να τους συσπειρώσουν γύρω από το φόβο για λαθρομετανάστες και τζιχαντιστές στη Γαλλία είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις να μεγαλώσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Είναι οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του Σαμαρά και του ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτοί που μπλόκαραν όλα αυτά τα χρόνια τη συζήτηση για τη δημιουργία μίας σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής. Είναι η παρέα του Σαμαρά και των ψηφοφόρων του στις Μανωλάδες.

Είναι οι Σεραφείμ και οι Άνθιμοι που πουλάνε πατριωτισμό στα πλήθη των πιστών και υποδεικνύουν τον Σαμαρά ως σωτήρα της πατρίδας, την ώρα που αυτός μέσω των μνημονίων μετέτρεψε σε μπακλαβά την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και τη μοιράζει σε τοκογλύφους και ξένες κυβερνήσεις.

Ξέρω ότι τζάμπα έγραφα τόση ώρα. Τουλάχιστον όμως, έκανα το χρέος μου να προσπαθήσω να εξηγήσω σε όποιον χρησιμοποιεί τον φόβο ως άλλοθι για να ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι δεν είναι φοβισμένος. Είναι απλώς ΒΛΑΚΑΣ! Και τώρα άι σιχτίρ!

Καρτέσιος