29 Μαρτίου 2014

ΟΥΣΤ - Η Κραυγή της Ελλάδας : Δείτε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ


 

Έτος 2014. Η Ελλάδα βιώνει έναν ζωντανό Εφιάλτη που έχει μασκαρευτεί σε παραμύθι για μικρά παιδιά:


«Τα φάγατε και τα χρωστάτε, αλλά εμείς σας σώζουμε!», «Ζήτω! Καταφέραμε να παραμείνουμε στο ευρώ πάση θυσία!», «Οι εταίροι μας λένε ΜΠΡΑΒΟ για τις θυσίες!», «Εντάξει, γίνονται και κάποια τραγικά λάθη, αλλά έρχεται η Ανάπτυξη!», «Σας ευχαριστούμε που σας αρέσουν τα παραμύθια!».

Κι ενώ ο κλοιός της τραγωδίας στενεύει όλο και περισσότερο γύρω μας, οι επόμενες γενιές μας κοιτάζουν μπερδεμένες, μη ξέροντας τι να κάνουν και τι τις περιμένει....

Το ντοκιμαντέρ «ΟΥΣΤ - Η Κραυγή της Ελλάδας» είναι ένα ισχυρότατο ΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα και η Σωτηρία του μυαλού μας. Το ξεπαραμύθιασμα. Το γκρέμισμα της εικονικής πραγματικότητας που μας έχουν επιβάλλει εδώ και δεκαετίες, με αποκορύφωμα την τελευταία τριετία. Το πώς θα καταφέρουμε να αντιδράσουμε ως Κοινωνία, θα κρίνει τις ζωές μας, το μέλλον μας, αλλά και την ίδια την ιστορία μας...

Δες το σαν ταινία με την οικογένειά σου ή με την παρέα σου. Θα τρομάξετε, θα προβληματιστείτε, θα γελάσετε, θα το απολαύσετε... Ένα συγκλονιστικό ταξίδι Αφύπνισης που πρέπει να το «ταξιδέψουμε» όλοι μας.

Δημιουργημένο με Αγάπη για την Πατρίδα και για τον Άνθρωπο, από Πολίτες για Πολίτες.

Μέλη & φίλοι του Ενιαίου Παλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Πάτρας.

25 Μαρτίου 2014

(Αντι)επετειακό

Από τον Στάθη

Eβλεπα στην τηλεόραση του «Mega» πλάνα απ’ την προεκλογική εκστρατεία του κ. Σταύρου Θεοδωράκη - αυτήν τη φορά στη Χαλκίδα. Το πλάνο πανοραμίκ, «αμερικάνικο», αργό, αγγελοπουλικό, ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης εκινείτο πάνω-κάτω αργά, μονολογούσε σκεφτικός, θα ’λεγα φιλοσοφούσε, η κάμερα ζουμάρει διακριτικά, πηγαίνει για γκρο πλαν, όμως αυτοσυγκρατείται, αποστασιοποιείται και συνεχίζει να «αφηγείται» την αλήθεια του Σταύρου - πίσω του ντεκόρ ο Εύριπος, επιμένει η κάμερα στο ντεκόρ,
ντεκόρ,
μιλάει ο Σταύρος
ντεκόρ
μιλάει ο Σταύρος
τρέχουν τα νερά του Ευρίπου
πάνω κάτω
ντεκόρ
μιλάει ο Σταύρος
σε ποιους μιλάει, βρε παιδιά;
Διότι εντάξει το ντεκόρ, αλλά πού είναι το κοινό; Σε ποιους ομιλεί ο χριστιανός; σε πόσους; δεν κάνει να δούμε κι εμείς; Τίποτα η κάμερα!τον χαβά της, ιδού το ντεκόρ, κάργα ντεκόρ, αλλά από κοινό τίποτα. Γιατί τίποτα, βρε παιδιά;
Θα μου πεις, άλλο ντεκόρ, άλλο κοινό, άλλο γκάλοπ - σωστό! ας το πάρει το ποτάμι.
Καλημέρα σας! Ο αρχηγός του Δεξιού Τομέα στην Ουκρανία, όστις κατά τον κ. Καψή δεν είναι φασίστας, ούτε ακριβώς ακροδεξιός, αλλά κάτι σαν μιμόζα κάπως δεξιών απόψεων, διατρέχει σε βιντεάκι που διοχέτευσαν οι κακοήθεις Ρώσοι στο διαδίκτυο, ημέρες δόξας, πρωταγωνιστώντας
σε σαδομαζοχιστικές περιπτύξεις με δύο κυρίες, οι οποίες τον κλωτσούν με κάτι μπότες Βέρμαχτ ανηλεώς κι επί μακρόν στην κεφάλα, με τον φασίστα μούργο να βογγάει κατευχαριστημένος, μουγκρίζοντας «ντααά», κάθε φορά που εισέπραττε στην κεφάλα του κλωτσιές, που θα έστελναν κάθε άλλον λιγότερο χοντροκέφαλο στον άλλο κόσμο.
Δεν πάμε καλά, «πρόστυχη ναζιστούλα μου», όπως θα έλεγε και ο κ. Λαγός, συναγωνιστής του ουκρανικού ντόμπερμαν κατά τον αρχαίο ελληνικό τρόπο που ρίχνουνε μπουκέτα οι φασίστες ο ένας στον άλλον, όταν δεν αλληλοκαρφώνονται ή δεν αλληλοσφάζονται, όπως επί παραδείγματι, συνέβη
με τον αρχηγό των χιτλερικών Ταγμάτων Εφόδου, Ερνεστ Ραιμ, που τον έσφαξαν τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» τα επίσης χιτλερικά Ες Ες, στο κρεβάτι του αγκαλιά με κάνα-δυο μαντράχαλους των Ες Α. Περασμένα μεγαλεία, «πρόστυχη ναζιστούλα μου», πλην όμως
όταν βγαίνουμε στο φως, μας τρώει το σκοτάδι.
Εκτός κι αν ξεκόψει κανείς απ’ τις κακές παρέες νωρίς, όπως ο κ. Βορίδης, όστις εγκατέλειψε τον «δεξιό ακτιβισμό» με το τσεκούρι εγκαίρως, αφήνοντας τον μπαλτά του μέσα στο μυαλό του κ. Μπαλτάκου, ο οποίος έκτοτε πιστεύει ότι «γεννήθηκε αντικομμουνιστής». Κάποιος θα του έκανε μάγια, δεν εξηγείται αλλιώς, δεν γεννιέται κανείς με το 666 χαραγμένο στο κεφάλι, το κάνει τατουάζ
όπως ο κ. Κασιδιάρης έχει κάνει τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό στον ώμο - τον «προστυχούλη»! (τον αγκυλωτό σταυρό εννοώ, διότι πλέον ο κ. Κασιδιάρης δεν δηλώνει ναζί, αλλά κλώνος του... Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη - συχώρα με, καπετάνιε μου, μέρα που είναι σήμερα!)

Ομως, uber alles όλων των παραπάνω είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος - ποιος άλλος; Οστις, υπό την ιδιότητα του «χειρότερου Υπουργού Οικονομικών της Ενωσης» (κατά τη διαπίστωση των Ευρωπαίων συναδέλφων του, τότε που μας έχωσαν στο Μνημόνιο) αποφαίνεται, μόνος αυτός σε όλον τον πλανήτη, ότι το «ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο». Ακόμα και το ΔΝΤ, ακόμα και η Κομισιόν, οι τράπεζες, οι τοκογλύφοι, οι πάντες γνωρίζουν ότι το χρέος αυτό είναι θανάσιμο, μόνον ο πολύς Μπενύταρος το θεωρεί βιώσιμο! Και, βασιλικότερος της κυρίας Μέρκελ ή του κ. Σόιμπλε, ισχυρίζεται ότι το κούρεμα του χρέους θα ήταν εχθρική ενέργεια εναντίον των δανειστών, των κρατών τους και των λαών τους.
Δηλαδή ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι θα επιδιώξει διαπραγματεύσεις για το κούρεμα του χρέους (ασχέτως αν το εννοεί), πάλι ψέματα λέει; Κατά τον Μπενύτο, ναι! Ντα! Γιαβόλ! Σι! Γιες! Ουί! Τσιν τσον! (αν λένε έτσι το ναι στα κινέζικα).
Τσίρκο! Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να λένε άλλα αντ’ άλλων ο ένας του άλλου.
Τσίρκο! και αντί άλλου σημειώματος, πατέρες της Εθνεγερσίας, αντάξιου της σημερινής επετείου, η στήλη σάς προσφέρει ανάξιο κεράκι, ανάλογο των γελοίων και των ουτιδανών που ξανάκαναν τον λαό ραγιά. Και που, αναίσχυντοι, γιορτάζουν τάχα σήμερα την επέτειο του ιερού αγώνα, κρυμμένοι πίσω από ασπίδες πραιτωριανών, κι ορδές γενιτσάρων. Για τον φόβο
του λαού που κύλησαν στη φτώχεια και τη μιζέρια, κρύβονται. Διεκπεραιώνοντας μια φιέστα ντροπής, με την αξιοπρέπεια του λαού να κρέμεται απ’ το τσιγκέλι, και τον βίο του να σουβλίζεται απ’ την ανεργία, την πείνα και την τρέλα
αχαλίνωτων γκαουλάιτερ, που ορκίζονται στα μνημόνια και θέλουν κι άλλα, ενώ ταυτοχρόνως συνεχίζουν να ξεπουλάνε ό,τι αρπάζουν.

Συμπαθάτε με, καπετάνιοι μου, αλλά σήμερα πένθος βαρύ έχουμε κι όχι χαρές για τον μπούτζον του Καραϊσκάκη, την αποκοτιά του Διάκου του μυροβλύτη και τα ιερά ψέματα του Παπαφλέσσα. Σήμερα οι κοτζαμπάσηδες που φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και μαθητεύουν στη Ζήμενς εβδομήντα χρόνια τώρα, αυτοί έχουν το πάνω χέρι στη γιορτή -ποια γιορτή;- στα θυέστεια γεύματα, αυτοί ξανάκαναν την Ελλάδα προτεκτοράτο.
Συμπαθάτε με, καπεταναίοι μου που δεν γιορτάζω. Θα ξαναγιορτάσω την ημέρα που θα κυματίζει πάνω στην Ακρόπολη ολόφωτη η σημαία με το βρακί της Μπουμπουλίνας -κι αυτό πρόσφορο για τον αγώνα- την ημέρα που οι εργάτες θα ξαναφορέσουν τα καλά τους και υπερήφανοι θα βγουν στις ρούγες με τα παιδιά τους. Τότε θα έχει νόημα η γιορτή της ελευθερίας. Διότι η ζωή δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι για να αποφασίζει ο καδής, να διατάζει ο αγάς και να εισπράττει ο τοκογλύφος.
Πέρασε πολλά η Ελλάδα απ’ όταν ελευθερώθηκε με αίματα. Δόξες και ντροπές, μεγαλεία και καταισχύνες. Ομως ξανά σκλάβος στη δουλειά σου, κολίγος στον τόπο σου, νοικάρης στο σπίτι σου, δαρμένος, συκοφαντημένος κι ατιμασμένος να γίνεις, πρώτη φορά μας συμβαίνει σε καιρό ειρήνης.
Ε, θα το αλλάξουμε!

Δεν μπορούμε να ζούμε εναντίον της ζωής μας και γι’ αυτό θα τα αλλάξουμε τα πράγματα. Μόνον έτσι γίνεται και δεν γίνεται αλλιώς, παρά προσωρινώς...

23 Μαρτίου 2014

Τα κλάματα απελπισίας δεν τους στοιχειώνουν. Έχουν τη φροντίδα για τους δικούς τους

Από Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Αναδημοσιεύει ο Παύλος



Δάκρυα μετά την απάντηση του Μητσοτάκη στους εκπαιδευτικούς προς απόλυση. Ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα σε όλη την Ελλάδα.

Αλλά τους δικούς τους τους φροντίζουν:


 


 

 

 

 

 

1.

Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό που αναφέρει πρωτοσέλιδα η εφημερίδα των Συντακτών, ότι δηλαδή τα κόμματα εξουσίας βολεύουν τα «δικά τους παιδιά» διορίζοντας τα σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού.
Με αφορμή ότι χτες έγιναν δυο νέοι τέτοιοι διορισμοί – του 77χρονου νεοδημοκράτη Κ. Ζαχαράκη στη θέση του προέδρου του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου και του πρώην Πασόκου βουλευτή Μ. Κατρίνη στη θέση του προέδρου του ΟΚΑΝΑ- η εφημερίδα που αναφέραμε στο σχετικό της ρεπορτάζ καταγράφει αρκετές ανάλογες περιπτώσεις.
Κι αυτή η διαχρονική πολιτική αθλιότητα στις μέρες μας με τα εκατομμύρια ανέργους να ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά, κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους να έχει εξαφανιστεί και τα λαϊκά στρώματα να βιώνουν μια κοινωνική καταστροφή τέτοιες ενέργειες δεν είναι απλώς προκλητικές, είναι εξωφρενικά απαράδεκτες.
Όπως στον Πάγκαλο του πληρώνουμε τέσσερις μπάτσους να τον φυλάνε και του διαθέτουν δυο κρατικά αυτοκίνητα με τα πάντα πληρωμένα απ’ τον κρατικό κορβανά για να βγαίνει σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα να μας λέει ότι «χρειαζόμαστε λιγότερο κράτος», έτσι και Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ στο όνομα του «περιορισμού του δημόσιου τομέα» στέλνουν στην ανεργία χιλιάδες εκπαιδευτικούς, νοσηλευτές κλπ για να διορίσουν, απ’ την «πίσω πόρτα» στο δημόσιο, στρατιές από πρώην βουλευτές, ευρωβουλευτές, πολιτικάντηδες και κομματάρχες της κακιάς ώρας  με παχυλούς μισθούς και απολαβές που τις πληρώνει ο ληστρικά φορολογούμενος ελληνικός λαός.
Ένα μικρό δείγμα των δεκάδων αν όχι εκατοντάδων κομματικών στελεχών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ που απολαμβάνουν τις παχυλές αμοιβές τους,  –αργομισθίες αρκετές φορές- εξαργυρώνοντας τις υπηρεσίες που έχουν προσφέρει στο καθεστώς, και οι οποίοι βρήκαν «καταφύγιο» στον κρατικό κορβανά τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, διαβάζουμε παρακάτω:

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων Καραμανλή, Γιάννης Παπαθανασίου, διορίστηκε στην θέση του προέδρου του Δ.Σ των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ). Ο πρώην υφυπουργός Εργασίας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Ροβέρδος Σπυρόπουλος παραμένει στην διοίκηση του ΙΚΑ με υποδιοικητή τον πρώην πολιτευτή της Ν.Δ Κώστα Παπαθανασίου.
Με απόφαση του Α. Γεωργιάδη, του νεκροθάφτη των όποιων δομών δημόσιας υγείας είχαν απομείνει στην ηγεσία του Εθνικού οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) έχουν διοριστεί άλλοι δύο πρώην βουλευτές. Στη θέση του προέδρου ο Δημήτρης Λιντζέρης (ΠΑΣΟΚ) και στην θέση του αντιπροέδρου ο Θάνος Πλεύρης (πρώην ΛΑΟΣ, νυν Ν.Δ). Ο πρώην βουλευτής Λευκάδας της Ν.Δ Ξενοφώντας Βεργίνης διορίζεται πρόεδρος του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) με υποδιοικητή του ίδιου οργανισμού τον πρώην βουλευτή Σερρών του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Τζελέπη.
Στη θέση του επικεφαλής του Εθνικού Συστήματος Υποδομών Ποιότητας (ΕΣΥΠ) έχει διοριστεί ο 36xpovos πρώην βουλευτής  του ΠΑΣΟΚ Αγγελος Τόλκας, ενώ πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΓΑΙΟΣΕ, θυγατρικής του ΟΣΕ, έχει αναλάβει ο πρώην υφυπουργός Αμυνας και πρώην βουλευτής Αχαϊας του ΠΑΣΟΚ Κώστας  Σπηλιόnouλos.
Πρόεδρος στον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων (ΟΠΕΚΕ- ΠΕ) είναι ο πρώην βουλευτής Λακωνίας της Ν.Δ. Γρηγόρης Αποστολάκος, ενώ στον Οργανισμό Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) ο πρώην  βουλευτής  Λάρισας και πρώην γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Εξαρχος.
Ο πολιτευτής της Ν.Δ. και  πρώην γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της  ΔΗ.ΣΥ., του πρώην κόμματος  της Ντόρας Μπακογιάννη, Γιάννης Οικονόμου, έχει διοριστεί πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στις «Οδικές Συγκοινωνία Α.Ε.» (αστικά λεωφορεία Αθήνας), ενώ στην αντίστοιχη θέση της  Θεσσαλονίκης τοποθετήθηκε ο πρώην πολιτευτής της Ν.Δ.  Γιάννης Παλαιστής.
Τα παραπάνω ονόματα είναι ένα μικρό δείγμα από το πάρτι διορισμών που γίνονται –με έγκριση επιτροπών της βουλής, για να μην ξεχνιόμαστε- ενώ δεν γνωρίζουμε πόσα στελέχη της «κυβερνητικής αριστεράς» εξακολουθούν να βρίσκονται στην θέση τους μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση.
Πηγή: http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/03/blog-post_20.html

……..

2.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι αποσπασμένοι στα γραφεία βουλευτών και κομμάτων θα αξιολογούνται από τους βουλευτές που τους απέσπασαν. Τη σχετική τροπολογία κατέθεσαν βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ενταγμένη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για το Μεταναστευτικό Κώδικα, ο οποίος ψηφίστηκε χθες.
Εκτός από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους την υπερψήφισε και η ΔΗΜΑΡ, ενώ ουσιαστικά είχε και την έμμεση αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που επέλεξαν να ψηφίσουν «παρών». Εξαίρεση στο διακομματικό κανόνα ήταν οι ΑΝΕΛ, καθώς καταψήφισαν τη σχετική τροπολογία, που στην πραγματικότητα συνιστά τον απόλυτο συντονισμό του πολιτικού συστήματος. Με σκοπό το βόλεμα των «ημετέρων».
Τα κόμματα συνεννοήθηκαν. Την ίδια ώρα όμως, άλλες, πολύ μεγαλύτερες κατηγορίες εργαζομένων, στο Δημόσιο, αλλά κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, που πλήττονται και μάλιστα άγρια, δεν τυγχάνουν της ίδιας διακομματικής ευαισθησίας και ευεργετικών τροπολογιών. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Το ίδιο σύστημα, με τις τεράστιες παθογένειες, την ανεπάρκεια και την αναξιοκρατία που το χαρακτηρίζουν, είναι ένοχο γι’ αυτή την καταστροφή που τώρα βιώνει ο τόπος. Και συστατικό γνώρισμα αυτού του ένοχου συστήματος είναι η προνομιακή έως σκανδαλώδης αντιμετώπιση των ολίγων εις βάρος των πολλών.
Καμία ευαισθησία για τις χιλιάδες των εργαζομένων που δεν υπηρετούν στα γραφεία της κεντρικής εξουσίας, βουλευτών και κομμάτων. Σε αυτούς το σύστημα επιφυλάσσει ακόμη και απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες, ανασφάλεια, τρομοκρατία, αδικία, απόλυση. Δυστυχώς, αυτή είναι η εικόνα της δημοκρατίας σήμερα στην Ελλάδα και του τρόπου που λειτουργεί. Ρουσφέτια μεταξύ τους και πλήρης αδιαφορία για τα αιτήματα και τις ανάγκες των πολλών και των αναγκεμένων.
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=421740

…. …. ….


“Κλάματα και παρακάλια” από τη μιά, “τσάπες και τσουγκράνες” από την άλλη: Ζυγίστε τα…

Τα κλάματα και τα παρακάλια δεν είναι λύση. Είναι οι τσάπες και οι τσουγκράνες; Ίσως περισσότερο.

Ίσως όμως το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ο καθένας κλαίει μόνος του.

Δεν μαθαίνουμε με τίποτα

Από πιτσιρίκος

Μετά την χρεοκοπία της χώρας, υπήρξαν άπειρες συζητήσεις και άπειρα άρθρα για τους πολιτικούς της χώρας. Το πρόβλημα εντοπίστηκε στα κόμματα και στους πολιτικούς, ενώ οι Έλληνες ολιγάρχες παρουσιάζονται ακόμα ως «υγιείς δυνάμεις», αν και οι πάντες γνωρίζουν πως οι Έλληνες ολιγάρχες ελέγχουν τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Οι Έλληνες ολιγάρχες ελέγχουν πήρως τη χώρα και έχουν στην κατοχή τους τα ΜΜΕ, τα οποία μπορεί να είναι χρεοκοπήμένα αλλά -ελλείψει νέων ΜΜΕ- έχουν ακόμα μεγάλη δύναμη.
Κριτική στους Έλληνες ολιγάρχες δεν γίνεται από πουθενά, αφού έλεγχουν την πλειοψηφία των δημοσιογράφων και μετέτρεψαν τους «πνευματικούς ανθρώπους» σε τζουτζέδες τους.
Ήταν τα ξένα ΜΜΕ που αναφέρθηκαν στους Έλληνες ολιγάρχες και τον άθλιο ρόλο τους. Προφανώς, υποστηρίζοντας τα συμφέροντα των δικών τους ολιγαρχών.
Περιοδικά, όπως το «Stern», έγραψαν πως η Ελλάδα ελέγχεται από 2.000 οικογένειες.
Μετά την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και την μεγάλη συρρίκνωση της Νέας Δημοκρατίας, η προσπάθεια των Ελλήνων ολιγαρχών να υπάρξουν νέα κόμματα, ώστε να μοιραστούν οι ψήφοι του εκλογικού σώματος και να μπορούν οι ίδιοι να συνεχίσουν να ελέγχουν την κατάσταση είναι προφανής.
Όποιος νομίζει πως οι κινήσεις για δημιουργία νέων κομμάτων έχουν κάποια σχέση με τους πολίτες, δεν ξέρει τι του γίνεται.
Οι Έλληνες ολιγάρχες είναι ικανοί να τινάξουν την χώρα στον αέρα, για να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους, τα προνόμιά τους, και τα συμφέροντά τους.
Αλλά και οι Έλληνες πολίτες είναι έτοιμοι να τσιμπήσουν και να ψηφίσουν πάλι τα τσουτσέκια των Ελλήνων ολιγαρχών που παρουσιάζονται σαν αγνοί λαϊκοί ήρωες.
Αν μη τι άλλο, θα υπάρξει άφθονο γέλιο.

3 Μαρτίου 2014

Ο Βενιζέλος στην Ουκρανία - η ιστορία σαν φάρσα

Σχεδόν έναν αιώνα μετά την εκστρατεία της Ουκρανίας η Αθήνα λειτουργεί και πάλι σαν νεροκουβαλητής της Δύσης με καταστροφικές συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα.
Ενενήντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποτυχημένη εκστρατεία που διέταξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Ουκρανία, απέναντι στη νεαρή ρωσική επανάσταση.
Πιστεύοντας ότι η πρόσδεσή του στο άρμα του Αγγλικού και Γαλλικού ιμπεριαλισμού θα προσέφερε πλεονεκτήματα στις διαπραγματευτικές θέσεις της Ελλάδας και εκφράζοντας και τον δικό του ακραίο αντικομμουνισμό, ο Βενιζέλος έστειλε 23.351 Έλληνες στρατιώτες σε μια αποστολή αυτοκτονίας χωρίς στοιχειώδη εξοπλισμό και στρατηγικό σχεδιασμό.
Ο Ελληνικός στρατός κλήθηκε να στηρίξει ένα συνονθύλευμα από Ουκρανούς εθνικιστές, οπαδούς του Τσάρου, τοπικού οπλαρχηγούς, στρατηγούς και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα απλώς λειτουργούσε σαν μισθοφορικό σώμα Γαλλικών τραπεζών, που ήθελαν να τιμωρήσουν την επαναστατική κυβέρνηση στη Μόσχα επειδή αρνούνταν να αποπληρώσει τα επαχθή δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική Ρωσία.
Δεν χρειάζεται φυσικά να υπενθυμίσει κανείς ότι το Παρίσι δεν έδωσε τελικά στον Βενιζέλο κανένα διπλωματικό πλεονέκτημα στην Μικρά Ασία, όπως άφηνε να εννοηθεί.
Η σημαντικότερη, όμως, επίπτωση της εκστρατείας, είναι ότι μετέτρεψε τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό σε απειλή στα μάτια των Ρώσων. Οι Έλληνες της Ουκρανίας δηλαδή πλήρωσαν τα αντίποινα για το
γεγονός ότι ο Βενιζέλος θέλησε να λειτουργήσει σαν νεροκουβαλητής των γαλλικών τραπεζών. 
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ένας άλλος Βενιζέλος μετέβη στην Ουκρανία εκπροσωπώντας και πάλι τις επιδιώξεις δυτικών δυνάμεων, τραπεζικών κύκλων και του ΔΝΤ .
Φυσικά αυτή τη φορά δεν είχε απέναντί του μια επαναστατική κυβέρνηση αλλά τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της καπιταλιστικής Ρωσίας. Επίσης ο τοπικός, ελληνικός πληθυσμός δεν απειλείται από τη Ρωσία αλλά από τα ναζιστικά μορφώματα που υπέθαλψε η ΕΕ και οι ΗΠΑ, προκειμένου να επιταχύνουν την ανατροπή του Γιανουκόβιτς.
Για άλλη μια φορά δηλαδή οι Έλληνες της Ουκρανίας πληρώνουν την πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο που συνδέει τον Βενιζέλο του σήμερα με το κλίμα του 1919: Ο παρανοϊκός μεγαλοϊδεατισμός.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος, που έδεσε την Ελλάδα στο μνημόνιο και κατάφερε να εκτοξεύσει το χρέος από το 115% του ΑΕΠ σχεδόν στο 180%, υποσχέθηκε στους Ουκρανούς να τους προσφέρει οικονομική τεχνογνωσία για την έξοδο από την κρίση;
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο ΔΝΤ… Τώρα και στην Ουκρανία.

1 Μαρτίου 2014

Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Το παρακάτω άρθρο, αποτελεί αναδημοσίευση από τον “πιτσιρίκο”.


Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)