Εκλογικός νόμος, τα μνημονιακά μαγειρέματα και οι ευθύνες του ΚΚΕ

Πηγή : Αιρετικός ( blog OMADEON )

Στο προηγούμενο άρθρο μου είχα αρπάξει από τα μούτρα το ΚΚΕ για την πεισματική άρνησή του να συνεργαστεί με οποιαδήποτε άλλη δύναμη της Αριστεράς. Κατηγόρησα – και κατηγορώ – ευθέως το ΚΚΕ και την ηγεσία του ότι με αυτή την αρνητική στάση αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Παπαδήμου. Συνεχίζω να παρατηρώ την επιμονή των οπαδών του ΚΚΕ στο διαδίκτυο και αλλού να επιτίθενται – συχνότατα με χυδαίους χαρακτηρισμούς – σε όποιον έχει το… θράσος να επικρίνει το ΚΚΕ για την άρνησή του να πάρει πρωτοβουλία για να ενώσει την Αριστερά και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις (εκτός βεβαίως από τους – μόνο στα χαρτιά αντιμνημονιακούς – χρυσαυγίτες, οι οποίοι είναι οι καλύτεροι πραιτωριανοί της τραπεζόδουλης “κυβέρνησης” Παπαδήμου, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των ΜΑΤατζήδων ανήκουν σ’αυτή τη νεοναζιστική τρομοκρατική οργάνωση που παριστάνει την “πατριωτική”).

.

Μονίμως η ίδια γελοία καραμέλα: Επικρίνεις το ΚΚΕ; Άρα είσαι αντιΚΚΕ, άρα είσαι αντικομμουνιστής!

.

Τι μου θυμίζει αυτό, τι μου θυμίζει… Α ναι! Την – τελείως ακροδεξιά – κυβέρνηση του Ισραήλ και τα πανταχού παρόντα και ακριβοπληρωμένα παπαγαλάκια της, που επαναλαμβάνουν την εξίσου εμετική καραμέλα “επικρίνεις την πολιτική του Ισραήλ; Άρα είσαι αντισημίτης και ΝΑΖΙ” – μια καραμέλα που την έχουν καταπιεί και αρκετοί καλοπροαίρετοι αντιεθνικιστές, οι οποίοι όμως έχουν πέσει σε μια πολύ καλοστημένη (ομολογουμένως) παγίδα και τσουβαλιάζουν (συχνά κάνοντας τεράστια λογικά άλματα) μόνο και μόνο επειδή κάποιοι τους πουλάνε μπούρδες, εκμεταλλευόμενοι την τίμια ανθρωπιστική ευαισθησία τους.

.

Την ίδια ακριβώς καραμέλα πιπιλίζουν και οι εγχώριοι ακροδεξιοί: “Τολμάς να μιλήσεις κατά της Αστυνομίας, κατά του Στρατού, κατά των βασανιστηρίων εις βάρος κρατουμένων/μεταναστών/διαδηλωτών; Τολμάς να μιλήσεις κατά του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού; Άρα είσαι εθνομηδενιστής, θολοκουλτουριάρης, ανθέλληνας, προδότης και κίναιδος!“.

.

Αν κατά τα μαθητικά σας χρόνια δεν κάνατε κοπάνα στις ενότητες του μαθήματος “‘Εκφραση-Έκθεση” (ή όπως αλλιώς το έχουν ονομάσει τώρα) που αναφέρονταν στη Λογική και στην Επιχειρηματολογία, ίσως και να καταλάβετε το τεράστιο λογικό κενό των ισχυρισμών που σημείωσα με έντονη γραφή. Ίσως και να καταλάβετε ότι αυτή η συλλογιστική είναι μια μπούρδα και μισή, η οποία οδηγεί κατευθείαν στην υιοθέτηση του χειρότερου αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, καθώς σπιλώνει, στιγματίζει και ενοχοποιεί την αντίθετη άποψη από αυτήν που όρισε ως “ορθόδοξη” κάποιο Ιερατείο (θρησκευτικό ή κομματικό, δεν έχει καμία απολύτως σημασία) και ανοίγει το δρόμο για νέες Νύχτες των Κρυστάλλων. Αν δεν το καταλαβαίνετε, λυπάμαι, αλλά είστε για τον Καιάδα και καλύτερα να απαλλάξετε τη χώρα από την ύπαρξή σας πριν να είναι πολύ αργά για όλους τους υπόλοιπους – επί της ουσίας, είστε τα ίδια σκατά με τους οπαδούς του δόγματος “μαζί τα φάγαμε”, αλλά και με τους ακροδεξιούς που χρησιμοποιούν την ίδια “λογική”.

.

Ξέρω ότι σήμερα μιλώ πολύ πιο προκλητικά από ό,τι συνήθως, αλλά πλέον είμαστε σε τέτοιο σημείο που δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοχή στους ηλίθιους και στους χαχόλους, πολλώ δε μάλλον στους καθ’έξιν κομματικούς τραμπούκους και λασπολόγους.

.

Μετά από αυτόν τον μακροσκελή αλλά απαραίτητο πρόλογο, θα μιλήσω για το πρώτο θέμα μας: τον εκλογικό νόμο 3231/2004 του Κώστα Σκανδαλίδη, ο οποίος είναι ένα καθαρό νομοθετικό ανοσιούργημα που νοθεύει τα ποσοστά εκπροσώπησης στη Βουλή και καταστρέφει κάθε έννοια εκπροσώπησης της λαϊκής βούλησης στο βωμό της εξασφάλισης αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα. Δείτε τι προβλέπει το εκλογικό σύστημα (πηγή: Βικιπαίδεια – επισημάνσεις με έντονη και πλάγια γραφή δικές μου):

.

Σύμφωνα με το ισχύον εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των εγκύρων ψήφων πανελλαδικά. Στα έγκυρα δε συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια. Αν για παράδειγμα δώσουν 8.000.000 πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να λάβει τουλάχιστον 240.000 ψήφους, προκειμένου να λάβει μέρος στην κατανομή των εδρών. Η ρύθμιση αυτή έχει σκοπό την αποφυγή του κατακερματισμού των βουλευτικών εδρών σε πολύ μικρά κόμματα και την ενίσχυση των μεγάλων κομμάτων, ώστε να σχηματίζεται ευκολότερα απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.

Ο νόμος 3231/2004 εισάγει κατά τα λοιπά νέο σύστημα κατανομής των κοινοβουλευτικών εδρών σε όσους ξεπεράσουν αυτό το ποσοστό. Ως έγκυρες ψήφοι λογίζονται οι ψήφοι οι οποίες δεν είναι άκυρες (σημαδεμένες, μουντζουρωμένες, φάκελος χωρίς ψηφοδέλτιο κλπ.) ή λευκές. Ο αποκλεισμός των λευκών από τις έγκυρες ψήφους έγινε με μεταγενέστερο ερμηνευτικό νόμο, τον ν. 3434/2006, παρόλο που το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με την 12/2005 απόφασή του είχε κρίνει κατά πλειοψηφία (6 προς 5) ότι η αντίστοιχη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου ήταν αντισυνταγματική. Το δικαστήριο είχε κρίνει ότι η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι’ αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Οι διατάξεις που ορίζουν ότι το εκλογικό μέτρο ευρίσκεται χωρίς να συμπεριληφθούν οι λευκές ψήφοι «θίγουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας και την ισότητα της ψήφου και είναι αντίθετες προς τις [...] συνταγματικές διατάξεις». Η απόφαση αυτή πάντως ανέτρεπε προηγούμενες αποφάσεις τόσο του ίδιου του ΑΕΔ όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η μη προσμέτρηση των λευκών κατά την εξεύρεση του εκλογικού μέτρου είχε κριθεί σύμφωνη με το Σύνταγμα^[2]. Πιο συγκεκριμένα ο παρών εκλογικός νόμος προβλέπει τα εξής:

• Για να εισέλθει ένας συνδυασμός (κόμμα, συνασπισμός κομμάτων ή μεμονωμένος υποψήφιος) στο Κοινοβούλιο, πρέπει να λάβει ποσοστό τουλάχιστον 3% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων της επικράτειας (Άρθρο 5 του νόμου). Στα έγκυρα δε συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια.

• Οι 260 250 (σ.σ.: τώρα πια) από τις 300 έδρες διανέμονται βάσει απλής αναλογικής, με εκλογικό μέτρο το κλάσμα {άθροισμα ψήφων όσων ξεπέρασαν το 3%}/260 250. Για να καθορισθεί ο αριθμός των εδρών που λαμβάνει κάθε συνδυασμός, γίνεται η διαίρεση {ψήφοι συνδυασμού}/{εκλογικό μέτρο}, με το πηλίκο στρογγυλοποιημένο στον προηγούμενο ακέραιο (πχ εάν προκύπτει 95,9 ο συνδυασμός κερδίζει 95 έδρες). Εάν στο τέλος της διανομής μένουν αδιάθετες έδρες λόγω των στρογγυλοποιήσεων, αυτές παραχωρούνται στους συνδυασμούς με τα μεγαλύτερα υπόλοιπα από την παραπάνω διαίρεση. Με βάση αυτόν τον υπολογισμό κατανέμονται και οι έδρες των βουλευτών επικρατείας.

• Οι υπόλοιπες 40 50 έδρες παραχωρούνται στον πρώτο συνδυασμό, ανεξάρτητα από το ποσοστό του ή τη διαφορά του από το δεύτερο. Η διάταξη αυτή, η οποία είναι στοιχείο πλειοψηφικού συστήματος, έγινε με το αιτιολογικό ότι επιτρέπει τη δημιουργία σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έτσι, για να αποκτήσει ένα κόμμα την απόλυτη πλειοψηφία των 151 εδρών στο Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι είναι πρώτο σε ψήφους και θα εισπράξει τις 40 50 έδρες, πρέπει να πάρει τουλάχιστον άλλες 111 101 από τις 260 250 έδρες που κατανέμονται με την απλή αναλογική. Άρα χρειάζεται ένα ποσοστό 42.69% 40.5% (111/260 101/250) επί του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων των κομμάτων που δικαιούνται έδρες, δηλαδή των κομμάτων που έχουν ποσοστό μεγαλύτερο από το όριο του 3%. Έτσι, όσο το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που βρίσκονται κάτω από το 3% αυξάνεται, τόσο μειώνεται το ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα, ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία. Στις εθνικές εκλογές του 2007 το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων κάτω από 3% ήτανε 3.08%. Έτσι το ποσοστό που απαιτούνταν για να λάβει το πρώτο κόμμα οπωσδήποτε (δηλαδή χωρίς τη χρήση υπολοίπου) 111+40=151 έδρες ήτανε 41.37%. Το πρώτο κόμμα σε εκείνες τις εκλογές έλαβε 41.83% και 112+40=152 έδρες. Με βάση αυτόν τον υπολογισμό βρίσκεται το πόσες έδρες δικαιούται ένας συνδυασμός σε όλη την επικράτεια, όχι όμως και ποιες.

• Η κατανομή των συγκεκριμένων εδρών σε κάθε εκλογική περιφέρεια είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου (του αριθμού ψήφων που αντιστοιχούν σε μια έδρα), λαμβάνεται ως βάση, σε αντίθεση με την προηγούμενη διαδικασία, το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν όλοι ανεξαιρέτως οι συνδυασμοί στην οικεία εκλογική περιφέρεια, ανεξάρτητα από το αν ξεπέρασαν το όριο του 3%. Το σύνολο των ψήφων αυτών (χωρίς τα άκυρα και τα λευκά) διά τον αριθμό των εδρών που αναλογούν στην περιφέρεια αυτήν δίνει το εκλογικό μέτρο της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας. Έτσι κάθε περιφέρεια έχει το δικό της εκλογικό μέτρο. Το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβε ένας συνδυασμός σε μια εκλογική περιφέρεια διαιρούμενο με το εκλογικό μέτρο δίνει τον αριθμό των εδρών που λαμβάνει ο συνδυασμός στην εκλογική περιφέρεια αυτήν. Όπως και στη διαδικασία για όλη την επικράτεια, κατά την πρώτη κατανομή λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνο το ακέραιο μέρος του πηλίκου (3,98 = 3 έδρες). Το υπόλοιπο όμως, σε αντίθεση με τη διαδικασία για όλη την επικράτεια, δεν κατανέμεται αμέσως με βάση το δεκαδικό μέρος, αλλά οι έδρες που απομένουν λογίζονται ως αδιάθετες και ακολουθείται άλλη διαδικασία. Για τη διάθεση των αδιάθετων εδρών λαμβάνεται υπόψιν πλέον ο αριθμός των εδρών που δικαιούται ο κάθε συνδυασμός σε όλη την επικράτεια με βάση την πρώτη διαδικασία. Σε αυτό το στάδιο λαμβάνει και το πρώτο κόμμα τις 40 επιπλέον έδρες που του αναλογούν. Οι υπολειπόμενες αυτές έδρες, ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός των εδρών που δικαιούται να λάβει το κόμμα σε όλη την επικράτεια, τού δίνονται στις περιφέρειες όπου έχει μεγαλύτερο υπόλοιπο ψήφων (μεγαλύτερο δεκαδικό μέρος στο πηλίκο της διαίρεσης σε κάθε εκλογική περιφέρεια).

Ο νόμος περιλαμβάνει επίσης διατάξεις σχετικά με το τυπικό της διαδικασίας, τον αριθμό σταυρών προτίμησης, καθώς και τον τρόπο επανόδου στην υπηρεσία όσων δημοσίων υπαλλήλων παραιτούνται για να θέσουν υποψηφιότητα. Ορίζει ακόμα ότι σε περίπτωση διαδοχικών εκλογών, οι οποίες γίνονται πριν περάσουν 18 μήνες από τις προηγούμενες, αυτές δε θα γίνουν με σταυρό προτίμησης, αλλά με λίστα, όπως στις εκλογές του 1985.

.

Σας άρεσε; Δείτε τώρα τι έγινε το 2007 (πληροφορίες πάλι από την ίδια πηγή). Βουλευτές εξέλεξαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛάΟΣ. Κανένας άλλος σχηματισμός δεν εξέλεξε βουλευτή, γιατί δεν ξεπέρασε το κατώφλι του 3%. Η ΝΔ πριμοδοτήθηκε με 40 έδρες ως πρώτο κόμμα. Οι δε υπόλοιπες 260 έδρες διανεμήθηκαν με μέτρο 26.693 (δηλ. το άθροισμα των ψήφων που έλαβαν οι πέντε παραπάνω συνδυασμοί διά το 260) ως εξής:

.

.

Στην ιστοσελίδα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών μπορείτε να βρείτε και το πλήρες κείμενο του “νόμου” για να το απολαύσετε με την ησυχία σας και να δείτε τι δούλεμα τρώμε από τους ταγούς μας που το μόνο που κοιτάζουν είναι πώς θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν την αυτοδυναμία τους, δηλαδή το να μπορούν ανενόχλητοι και ανεξέλεγκτοι να νομοθετούν και να αποφασίζουν ό,τι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε ΚΑΝΕΝΑΝ.

.

Και για να μην ξεχνιόμαστε… Επειδή κάτι νεοφιδελεύθερα σκατά όπως το ελεεινάκι συνεχίζουν να λένε ότι έχουμε δημοκρατία, υπενθυμίζω ότι σε μια δημοκρατία οι άρχοντες δεν είναι απλά αιρετοί, αλλά είναι και ανακλητοί. Ελέγχονται από το εκλογικό σώμα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα για τα πεπραγμένα τους. Επίσης, σε μια δημοκρατία υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία (όχι όπως το εμετικό άρθρο 86 του Συντάγματος και ο συνοδευτικός αυτού “νόμος” που εξασφαλίζει την πλήρη ασυδοσία και ατιμωρησία των πολιτικών). Υπάρχει ισηγορία. Και σε μια δημοκρατία, σιχαμένο ελεεινάκι, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πει ελεύθερα τη γνώμη του χωρίς να κινδυνεύει με διώξεις εναντίον του στον εργασιακό του χώρο ή/και λογοκριτικές αγωγές από τον κάθε “εύθικτο” (μη χέσω) απατεώνα πολιτικάντη που θέλει να επιβάλει ομερτά γύρω από τις ενέργειές του. Και τέλος, σε μια δημοκρατία δεν υπάρχει αυτή η φασιστική καταστολή που βλέπουμε όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά παντού πλέον (και βρωμοκοπάει και ζέχνει οργουελικό 1984, ασχέτως του τι λένε τα ελεεινάκια). Άντε, γιατί πολύ έχετε παίξει με τις έννοιες των λέξεων κι έχετε αντικαταστήσει τις κανονικές γλώσσες που μιλάνε οι άνθρωποι με τη σκατένια σας Newspeak.

.

Ο εκλογικός νόμος του Σκανδαλίδη είναι ένα έκτρωμα που νοθεύει το πολίτευμα και το εκτρέπει από τη δημοκρατία (έστω, αυτή την αστική που το ΚΚΕ μισεί) για να εξασφαλίσει διαιώνιση της κονόμας και της αρπαχτής του κάθε ανεπάγγελτου ή αποτυχημένου μαλάκα που το’ριξε στην πολιτική (και στις μίζες) επειδή δεν είναι ικανός να κάνει καμία απολύτως δουλειά. Και πριν βγουν τίποτα θιγμένοι νουδούληδες και πασόκοι να πουν “μα δεν είναι όλοι ίδιοι”, θα υπενθυμίσω ότι όλους αυτούς τους νόμους που εξασφαλίζουν πλήρη ασυλία και προκλητικά προνόμια στους βουλευτές τους ψήφιζαν όλοι ανεξαιρέτως οι βουλευτές των δυο κομμάτων εξουσίας. Για τις δε αυξήσεις των βουλευτικών “αποζημιώσεων” και κρατικών (με τι λεφτά ρε άθλιοι; Εσείς δεν είστε που μας κόβετε μισθούς και συντάξεις – που τις πληρώσαμε γαμώ το ξεσταύρι μου, αλλά τις κλέψατε – γιατί “δεν υπάρχει σάλιο”;) επιχορηγήσεων στα κόμματα, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οπότε βγάλτε το σκασμό, γιατί ΕΣΕΙΣ τα φάγατε και στους πολίτες ρίχνατε κάνα ξεροκόμματο ή κάνα ψίχουλο για να εξαγοράζετε τη σιωπή και την ανοχή του την ώρα που εσείς χτίζατε (με τι λεφτά ρε, αφού δε δουλέψατε ούτε μισή μέρα στη ζωή σας;) επαύλεις και κότερα και βγάζατε στο εξωτερικό δισεκατομμύρια (πού τα βρήκατε ρε κερατάδες;). Λαμόγια! Και μην πείτε ότι – και καλά – ήσασταν αναγκασμένοι να ψηφίζετε νόμους και ενέργειες μονοκούκι και με πλήρη στρατιωτικήκομματική πειθαρχία ή ότι “δε διαβάζατε τι ψηφίζατε”, γιατί υπάρχει πολύ σκληρός αντίλογος γι’αυτή τη μαλακία που αναμασάτε:

.

• Το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 60, παρ. 1) ορίζει ότι έχετε απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση. Άρα, όταν για λόγους κομματικής πειθαρχίας (ή βολέματος) πάτε σαν ενιαίο μπλοκ και ψηφίζετε να γίνουν λαμογιές εις βάρος των πολιτών και των οικονομικών τους ή/και ψηφίζετε να περισταλούν δημοκρατικές και συνταγματικές ελευθερίες των πολιτών, παραβιάζετε το Σύνταγμα και είστε επίορκοι. Γκέγκε;
• Ψήφος = Υπογραφή = Ευθύνη. Το καταλαβαίνετε; Είστε υπεύθυνοι προσωπικά, ακόμη και ποινικά (κι αφήστε στην άκρη τις κλάψες περί “ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής”, δε μασάμε πια), για το τι ψηφίζετε και τι αποφασίζετε. Και πουθενά δε γίνονται δεκτές δικαιολογίες της πυρκαγιάς όπως “δεν ήξερα τι υπέγραφα” ή “δε διάβασα” ή “δεν πρόλαβα να διαβάσω αυτό που ψήφισα, είχα άλλες δουλειές”. Σας εκλέξαμε – που να μη σώναμε – για να μας αντιπροσωπεύετε, σας ταΐζουμε πλουσιοπάροχα, συνεπώς είστε υποχρεωμένοι να διαβάζετε τι ψηφίζετε και να ξέρετε τι ψηφίζετε. Αν δεν είστε ικανοί ούτε γι’αυτό, να πάτε να πνιγείτε, παλιοκηφήνες.

.

Σας έτσουξε “κύριοι” πολιτικάντηδες; Ξυδάκι. Πάμε τώρα να δούμε τι λούμπες έχει στήσει ο εκλογικός νόμος στους πολίτες. Πληροφορίες από το “Κουτί της Πανδώρας” και συγκεκριμένα το άρθρο με τίτλο “«Πλάτη» στην αυτοδυναμία βάζει ο εκλογικός νόμος” (ημερομηνία: 16/3/2012). Πιο συγκεκριμένα, ο εκλογικός νόμος που θα εφαρμοστεί στις επερχόμενες εκλογές δίνει ασπίδα προστασίας στα μεγάλα κόμματα (παρόλο που πλέον δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν) και παγιδεύει τους πολίτες που θα θελήσουν να τα τιμωρήσουν ψηφίζοντας κάποια μικρά κόμματα. Προσέξτε τι έκανε ο Παυλόπουλος με τον ερμηνευτικό νόμο που κότσαρε πάνω στο νομικό έκτρωμα του Σκανδαλίδη: ακόμη κι αν εσείς ψηφίσετε ένα μικρό κόμμα, τελικά η ψήφος σας – ακριβώς επειδή είναι μικρό κόμμα – θα πάει στο πρώτο κόμμα, που κατά πάσα πιθανότητα δε θέλετε τα στελέχη του ούτε ζωγραφιστά να τα δείτε!

.

Δείτε τι γίνεται με το μπουναμά των 50 εδρών (επισημάνσεις με έντονη και πλάγια γραφή δικές μου):

.

Όπως προβλέπει ο εκλογικός νόμος το κόμμα που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό λαμβάνει ως πριμ 50 έδρες με στόχο την επίτευξη κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας. Όπως δηλώνει στο www.koutipandoras.gr o συνταγματολόγος κ Χρυσόγονος «εδώ ανακύπτει για πρώτη φορά αντισυνταγματικότητα του εκλογικού συστήματος» και εξηγεί ότι, «εάν μεν υπάρχει ένα κόμμα το οποίο βρίσκεται κοντά στο όριο της αυτοδυναμίας (40%-50%) και το ‘πριμ’ το βοηθάει να την αποκτήσει, δικαιολογείται. Αν όμως το πρώτο κόμμα συγκεντρώσει 20%- 25% τότε όχι μονό δεν εξυπηρετείται ο στόχος της κυβερνητικής σταθερότητας, αλλά αντιθέτως απομακρύνεται σχηματισμός βιώσιμης κυβέρνησης». Όπως εξηγεί ο κ Χρυσόγονος «ενδέχεται το πρώτο κόμμα να μην μπορεί ή να μην θέλει να συγκλίνει με τα αλλά κόμματα ώστε να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση, ενώ αντιθέτως τα υπόλοιπα κόμματα με την ένωση τους να μπορούν. Το γεγονός αυτό αποτελεί παραβίαση της ισοδυναμίας της ψήφου». Για πραξικοπηματικό νόμο με σκοπό να σχηματιστεί κυβέρνηση κάνει λόγο ο κ Βερναρδάκης Χριστόφορος Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και εξηγεί ότι «ο συγκεκριμένος νόμος μας έχει μείνει από το παρελθόν». Τότε δηλαδή που το πρώτο κόμμα συγκέντρωνε ποσοστά που πλησίαζαν την αυτοδυναμία. «Σε αυτή την πολιτική και κοινωνική κατάσταση ο εκλογικός νόμος θα έπρεπε να είναι περισσότερο αναλογικός ώστε να βοηθάει τις κυβερνήσεις συνεργασίας». Με λίγα λόγια, όπως εξηγεί ο κ Βερναρδάκης, αν το πρώτο κόμμα λάβει το 25% των εγκύρων ψήφων και συνεργαστεί με ένα κόμμα που έχει λάβει το 12% τότε αυτομάτως αποκτά την αυτοδυναμία που αναζητά και κυβερνά την χώρα (σ.σ.: δηλαδή τραβάνε μια ωραία συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και βάζουνε για έξω φυλαρούχα το ΔηΆρι, δηλαδή την Κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους πασόκους και για παρατρεχάμενους τη ΔΗΣΥ και το ΛάΟΣ κι εξασφαλίζουν μια βαρβάτη, μνημονιακότατη, αυτοδυναμία στο κυνοβούλιο – και μένει μετά ο λαός να απορεί τι έγινε η ψήφος του. N’est-ce pas, Πάκη;).

.

Επειδή έχουν ειπωθεί διάφορα για το αν ένας συνασπισμός κομμάτων παίρνει τις 50 έδρες ή όχι, ιδού τι λέει ο ν. 3636/2008 (πηγή: Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών) – άρθρο 1, παρ. 2α (σημειώσεις με έντονη και πλάγια γραφή δικές μου):

2.α. Στο αυτοτελές Κόμμα, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων στο σύνολο της Επικράτειας, παραχωρούνται, επιπλέον των εδρών που λαμβάνει, σύμφωνα με την παράγραφο 1, πενήντα (50) ακόμη έδρες, οι οποίες προέρχονται από εκλογικές περιφέρειες στις οποίες έχουν παραμείνει αδιάθετες έδρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 8.

Η επιπλέον παραχώρηση πενήντα (50) εδρών γίνεται, επίσης, σε συνασπισμό συνεργαζόμενων Κομμάτων, εφόσον ο μέσος όρος της δύναμης των Κομμάτων, που τον απαρτίζουν, είναι μεγαλύτερος από τη δύναμη του αυτοτελούς Κόμματος, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων. Ο μέσος όρος προκύπτει από τη διαίρεση του ποσοστού που έλαβε ο ανωτέρω συνασπισμός δια του αριθμού των Κομμάτων που τον αποτελούν.

.

Βγάλτε κομπιουτεράκι και κάντε τις πράξεις… Ο Παυλόπουλος φρόντισε να δώσει στο Κόμμα του Μνημονίου τη δυνατότητα να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ακόμα κι αν κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα που το απαρτίζουν δεν καταφέρει να ξεπεράσει το 25%. Ο Παυλόπουλος έφτιαξε έναν ξεκάθαρα πραξικοπηματικό νόμο που στήνει κυβερνήσεις μειοψηφίας, οι οποίες δε θα είναι βέβαια σταθερές, αλλά θα καταρρέουν πολύ εύκολα, όπως γινόταν και στη δεκαετία του ’60, λίγο πριν την επιβολή της Χούντας (της στρατιωτικής, όχι της τραπεζιτογερμανοΔΝΤικής με αρχηγό τον Παπαδήμο)…

.

Πάμε τώρα να δούμε τι γίνεται με τα άκυρα και τα λευκά… Όπως ήδη καταλάβατε από τις επεξηγήσεις της Βικιπαίδειας, το λευκό απλά δε μετράει. Και μη μασάτε από τις απατεωνιές του κάθε καραγκιόζη που στέλνει μαζικά email για να σας ψήσει ότι και καλά “εάν ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών ψηφίζει λευκό τότε ακυρώνεται η εκλογική διαδικασία”. Αυτά είναι τρίχες. Γιατί; Παραπέμπω ξανά στο “Κουτί της Πανδώρας” (στο ίδιο άρθρο με πριν):

.

Ο αποκλεισμός των λευκών από τις έγκυρες ψηφους έγινε με μεταγενέστερο ερμηνευτικό νόμο, τον ν. 3434/2006, παρ’όλο που το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με την 12/2005 απόφασή του είχε κρίνει κατά πλειοψηφία (6 προς 5) ότι η αντίστοιχη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου ήταν αντισυνταγματική. Το δικαστήριο είχε κρίνει ότι η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι’ αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Οι διατάξεις που ορίζουν ότι το εκλογικό μέτρο ευρίσκεται χωρίς να συμπεριληφθούν οι λευκές ψήφοι «θίγουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας και την ισότητα της ψήφου και είναι αντίθετες προς τις [...] συνταγματικές διατάξεις». Η απόφαση αυτή πάντως ανέτρεπε προηγούμενες αποφάσεις τόσο του ίδιου του ΑΕΔ όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η μη προσμέτρηση των λευκών κατά την εξεύρεση του εκλογικού μέτρου είχε κριθεί σύμφωνη με το Σύνταγμα. Με λίγα λόγια σε καμία περίπτωση το μεγάλο ποσοστό λευκών δεν ακυρώνει την εκλογική διαδικασία, αντιθέτως αυτά υπολογίζονται ως άκυρα οπότε δεν αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Ετσι ούτε η λευκή ψήφος θα αποτελέσει μέσο αντίδρασης των ψηφοφόρων απέναντι στα μεγάλα κόμματα καθώς χαρακτηρίζεται ως χαμένη ψήφος. Όπως εξηγεί ο κ. Χρυσόγονος, «το εκλογικό αποτέλεσμα διεξάγεται με βάση τις έγκυρες ψήφους. Το λευκό και το άκυρο κατ’ αποτέλεσμα εξομοιώνεται στην αποχή, οπότε όσο μεγάλο και αν είναι το ποσοστό τους δεν παίζει κανένα ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα».

.

Αυτά, για να μη βαυκαλίζεστε ότι απέχοντας από τις εκλογές ή ρίχνοντας άκυρο ή λευκό θα φέρετε κάποιο αποτέλεσμα. Το πολύ-πολύ να καταφέρετε ό,τι κατάφεραν όσοι απείχαν από τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα, όπου η αποχή έβαλε στο δημοτικό συμβούλιο τους Ναζί. Αλλά υπάρχει θέμα και με τα μικρά κόμματα. Τι συμβαίνει μ’αυτά; Όπως αναφέρει το “Κουτί της Πανδώρας” (ίδιο άρθρο), τελικά η ψήφος προς αυτά είναι χαμένη ψήφος. Προσέξτε:

.

Σε αυτή την περίπτωση ο συνταγματολόγος κ Χρυσόγoνος αναφέρει ότι «το κάθε κόμμα παίρνει τόσες έδρες όσες αντιστοιχούν στο ποσοστό του, επί του συνόλου των εγκύρων ψήφων που έλαβαν τα κόμματα που υπερέβησαν το 3%» και εξηγεί «όσο μεγαλύτερη είναι η αναντιπροσώπευτη ψήφος τόσο περισσότερο ευνοούνται τα κόμματα που υπερέβησαν αυτό ποσοστό του 3%». Με αυτή την λογική η ψήφος που πηγαίνει σε κόμματα που δεν προβλέπεται να λάβουν το 3% (τη βάση για την είσοδο στη Βουλή) χαρακτηρίζεται από τον συνταγματολόγο «χαμένη ψήφος». Με λίγα λόγια, αν το 5% των πολιτών αποφασίσουν να ψηφίσουν κόμματα που είτε δεν προβλέπεται να «πιάσουν» 3%, είτε προβλέπεται αλλά τελικά δεν θα τα καταφέρουν, τότε το πρώτο κόμμα θα είναι αυτοδύναμο αν έχει μόνο 38%. Σε περίπτωση που το 20% των πολιτών ψηφίσουν κόμματα που δεν θα φτάσουν το 3% τότε οι 250 έδρες μοιράζονται στο υπόλοιπο 80%, οπότε το πρώτο κόμμα θα έχει αυτοδυναμία με ακόμα μικρότερο ποσοστό σχεδόν στο 30% με 32% και λαμβάνοντας και το πριμ των 50 εδρών θα συγκεντρώσει τις 150 έδρες και θα μπορεί να κυβερνήσει.
Να σημειωθεί ότι αυτός ο εκλογικός νόμος μπορεί να αλλάξει και να ισχύσει ακόμα και στις επερχόμενες εκλογές με την προϋπόθεση ότι θα τον ψηφίσουν τουλάχιστον 200 βουλευτές. Σε περίπτωση που τον νόμο τον στήριζαν λιγότεροι από 200 τότε θα ίσχυε στις επόμενες εκλογές.

.

Ούτε λοιπόν η αποχή, ούτε το άκυρο, ούτε το λευκό, ούτε τα μικρά κόμματα είναι λύση. Μόνο τα κόμματα που έχουν ελπίδες να μπουν στη Βουλή. Συνεπώς, αν θέλετε να πετύχετε κάτι, ψηφίστε κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων που να έχει δυναμική εισόδου στη Βουλή (ή να είναι ήδη στη Βουλή) και έχει πραγματικά αντιμνημονιακό και δημοκρατικό προσανατολισμό. Αλλιώς, ο Παυλόπουλος έχει φροντίσει η ψήφος σας να κλαπεί από το πρώτο κόμμα.

.

Δείτε επίσης το εξαιρετικά ενδιαφέρον και εμπεριστατωμένο άρθρο των Γιάννη Μαυρή και Γιώργου Συμεωνίδη με τίτλο “Ο εκλογικός νόμος Σκανδαλίδη (Ν. 3231/2004) και οι επιπτώσεις του στον εκλογικό ανταγωνισμό“.

.

Στο μεταξύ, όπως μαθαίνω από πολύ έγκυρες πηγές, μαγειρεύονται τα εξής πραγματάκια (που ελπίζω να μη γίνουν, αλλά έχουν δρομολογηθεί για το προσεχές μέλλον – από Ιούνιο και μετά):

• “Εκτόνωση” της πλέμπας που θα ψηφίσει ένα σωρό καινούργια μικρά κόμματα, τα οποία δεν πρόκειται να μπουν στη Βουλή.
• Ενίσχυση του πρώτου κόμματος (που μάλλον θα είναι η ΝΔ) με τα ποσοστά των μικρών κομμάτων (χάρη στο εκλογικό-καλπονοθευτικό σύστημα των Σκανδαλίδη και Παυλόπουλου).
• Επανένωση, κάτω από την ομπρέλα της ΝΔ, όλου του γενικότερου δεξιού χώρου (Κεντροδεξιά, Δεξιά και Ακροδεξιά – στη ραφιναρισμένη της μορφή, όπως την εκπροσωπεί σήμερα ο Μάκης Βορίδης) σε ένα σχηματισμό αντίστοιχο των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών. Τι νομίζατε, ότι δεν έδωσαν τα φώτα τους οι Γερμαναράδες στο ΝΔΣΟΚ;
• Πάμε τώρα στο ΠΑΣΟΚ… Εκεί, το πιθανότερο είναι ότι το ΔηΆρι θα συνενωθεί με το κυρίως διαμέρισμα του ΠΑΣΟΚ και θα επανέλθουν, αναβαπτισμένοι και εξαγνισμένοι στην Κολυμπήθρα του Σιλωάμ, όλοι οι μνημονιακοί που πήγαν για άφεσιν αμαρτιών στο ΔηΆρι. Θα κοιτάξουν να ξαναπάρουν και τους διαγραφέντες κι όλα καλά. Κατευθείαν έχουμε τους “Σοσιαλδημοκράτες” α λα γερμανικά.
• Περαιτέρω ενίσχυση του εκλογικού νόμου ώστε να μπορεί να βγαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ακόμη και με 25% ή και λιγότερο.
• Αποτέλεσμα: Πάνω από 250 βο(υ)λευτές έτοιμοι – με το αζημίωτο πάντα – να ψηφίσουν ό,τι πει η Μέρκελ, η Λαγκάρντ και το κάθε σιχαμένο λαμόγιο του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Goldman Sachs κ.α. Και ποιος γαμεί τους πολίτες…
• Ενίσχυση των “αντιτρομοκρατικών” νομοθεσιών στα πρότυπα των ΗΠΑ (π.χ. στα πρότυπα της H.R. 347 που ουσιαστικά ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις) και πλήρη συμμόρφωση με ACTA/SOPA/PIPA για χρήση στημένων κατηγοριών “παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων” εναντίον οποιουδήποτε “ενοχλεί” (λογοκρισία παντού δηλαδή).
• Σε ό,τι αφορά την Αριστερά… Αυτή θα πάρει τον πούλο. Θα μαζεύει κάνα 10% συνολικά και πολύ της είναι.
• Όσο για τους φασίστες – ε, το ΛάΟΣ θα ενσωματωθεί στη ΝΔ, η δε Χρυσή Αυγή θα ενσωματωθεί ακόμα περισσότερο (όπως έγινε και στη Γερμανία άλλωστε) στα Σώματα Ασφαλείας, τα οποία θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο κι έχουν ανάγκη από ουγκ για τη στελέχωσή τους.

.

Πάμε τώρα στα συντρόφια… Έχουν γέλιο. Πραγματικά, βγάζουν πολύ γέλιο, γιατί, όπως βλέπετε, ο κόσμος χάνεται κι ο Περισσός επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν έχουν παρόμοιες θέσεις σε πολλά θέματα, αντί να βγει και να επισημάνει όλα αυτά που ετοιμάζονται κατά του πληθυσμού και κατά της Αριστεράς (και σίγουρα τα γνωρίζουν, αλλά τα κάνουν γαργάρα για λόγους που εμένα μου διαφεύγουν). Απλά, ο Περισσός θέλει να κάνει κουμάντο παντού στο χώρο της Αριστεράς, ίσως λόγω της νοοτροπίας “κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά άσχετος στην πόλη” – κι έχει και κάτι προϋποθέσεις στο καταστατικό που θυμίζουν λιγάκι μασονία (π.χ. για να γίνεις ΚΚΕς πρέπει να σε προτείνουν δυο υπάρχοντα μέλη κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες) και δεν κάθονται καλά σε κανενός το στομάχι. Είδαμε ότι το εκλογικό σύστημα της χώρας (το οποίο αποτελεί ντροπή για κάθε χώρα που θέλει να λέει ότι είναι δημοκρατική) πριμοδοτεί με 50 έδρες το πρώτο κόμμα, ακόμη κι αν τα ποσοστά του είναι κάτω από το 30% – έτσι, του δίνει το πάνω χέρι για να συγκροτήσει “κυβέρνηση” με άλλο – επίσης μειοψηφικό – κόμμα παρεμφερών θέσεων και τρέχα γύρευε αν θα αντιπροσωπεύει πραγματικά τα συμφέροντα του λαού ή κάποιων άλλων.

.

Η Αριστερά είναι διασπασμένη μέχρι αηδίας, χάρη στους διάφορους ταλιμπάν ινστρουχτορίσκους που έχουν κλείσει μάτια κι αυτιά σε κάθε διαφορετική άποψη και δεν επιθυμούν να κάνουν διάλογο: έτσι και τολμήσεις να διαφωνήσεις έστω και ελάχιστα με όσα λένε, ακόμη κι αν είσαι αριστερός, αμέσως τη λάσπη την έχουν έτοιμη να σου τη ρίξουν, με βρισιές ακαταλαβίστικες, που προέρχονται από κομματική κι όχι ανθρωπινή γλώσσα. Και φανατίλα μέχρι εμετού – θυμίζουν όλους αυτούς που τα κάνουν λίμπα για τα σώβρακα και τις φανέλες που φοράνε κάτι ακριβοπληρωμένα βλαχαδερά που κλωτσάνε ένα τόπι. Και σύμπλευση – όταν ο εχθρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – με τη λάσπη των ψιττακών και εξυπνάκηδων του #ftaiei_o_syriza.

.

Ο κόσμος όμως τα βλέπει αυτά. Και ξέρετε πώς αντιδρά; Απομακρύνεται από την Αριστερά, γιατί δεν τη βλέπει πια ούτε καν σαν ψήφο διαμαρτυρίας – ενώ θα έπρεπε η Αριστερά να είναι μια υπολογίσιμη και στιβαρή εναλλακτική πρόταση για διακυβέρνηση. Στο ΚΚΕ δεν πρόκειται να πάει. Είτε αρέσει στο Ιερατείο του ΚΚΕ είτε όχι, ο Έλληνας δε γουστάρει Σοβιετική Ένωση. Σκατά λειτουργούσε το μαγαζί τότε έτσι κι αλλιώς και τώρα πια έκλεισε. Φινίτο, kaputt, πάπαλα, τετέλεσται. Και η (μετά το 2008) εμμονή του ΚΚΕ στην υπεράσπιση του σταλινισμού απωθεί. Όπως και να το κάνουμε, ο Στάλιν δεν ήταν ένας “καλός ηγέτης που έκανε και κάποια λάθη”! Ένας δικτάτορας της κακιάς ώρας ήταν, που κατήργησε κάθε έννοια δικαιοσύνης με δίκες-παρωδία κατά των στελεχών του ΚΚΣΕ, που τους ομοφυλόφιλους τους έστελνε για 5 χρονάκια στη Σιβηρία (αυτά να τα βλέπουν κάποιοι κρετίνοι υπερασπιστές του Στάλιν που κατηγορούν εμένα για… ομοφοβία, αλλά το άρθρο 121 που έβαλε το ’33 στον Ποινικό Κώδικα της ΕΣΣΔ ο “πατερούλης” το κάνουν γαργάρα) και είχε ξεκινήσει και αντισημιτικές εκστρατείες (τους Εβραίους τους είχε στιγματίσει ως “bezrodniy kosmopolit” όπως έμαθα πρόσφατα). Και προσωπολατρεία μέχρι του σημείου να ξερνάς, παρτάκι που θα το ζήλευε κι η Βόρεια Κορέα (της οποίας τους δικτάτορες θαυμάζουν εκεί στον Περισσό…). Τον κομμουνισμό τον κατέστρεψε κανονικότατα ο Γ.Γ. Στάλιν, το ιερό τέρας του ΚΚΕ.

.

Ο κόσμος τα βλέπει αυτά. Και δε γουστάρει. Όσο λοιπόν το ΚΚΕ εμμένει σταλινικά-βορειοκορεατικά, δεν πρόκειται να πάρει ποσοστά τέτοια που να του επιτρέψουν να γίνει κυβέρνηση (όχι ότι έχει καμιά τέτοια όρεξη άλλωστε, και καλύτερα δηλαδή, γιατί τότε την κάτσαμε: αν τώρα χρειάζεσαι ένα βύσμα για να μη σε συνθλίψουν τα κομματόσκυλα, με το ΚΚΕ στην εξουσία θα χρειάζεσαι το ΟΚ από τουλάχιστον δύο μέλη του Κόμματος – αύξηση 100% και βάλε στο γρηγορόσημο). Κι όσο το τμήμα μάρκετινγκ του Περισσού επιμένει στο να πλασάρει το παραμυθάκι ότι μοναδικοί γνήσιοι εκπρόσωποι της Αριστεράς ως πολιτικής φιλοσοφίας και σκέψης, άλλο τόσο θα μειώνεται η ισχύς και η απήχηση της Αριστεράς! Δε φτάνουν δηλαδή οι πραξικοπηματικοί σχεδιασμοί των μνημονιακών δυνάμεων, έχουμε και το ΚΚΕ να κάνει ακόμα περισσότερη ζημιά. Όσο ο κόσμος δε βλέπει στην Αριστερά ένα φορέα δυνατό και ικανό να κυβερνήσει, απλά ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ! Δώστε με τις θέσεις και τις πρακτικές σας διέξοδο στον κόσμο και θα δείτε για πότε θ’αυξήσετε τα ποσοστά σας! Αρκετά πια με τους μαλακισμένους ινστρουχτορίσκους και τις μικροομαδούλες που έχουν γίνει χειρότερες κι από τις διάφορες θρησκευτικές αιρέσεις που φτάνουν ακόμα και στο σημείο να σφάζονται μεταξύ τους! Φτάνει πια! Κι ούτε έχετε το αλάθητο, χωνέψτε το καλά!

.

Αν το ΚΚΕ σταματούσε να συκοφαντεί ανθρώπους και κινήματα (της Αριστεράς παρακαλώ! Το μόνο τους “έγκλημα” είναι ότι δεν έχουν “πιστοποιητικό” από τον Περισσό), όχι μόνο το ίδιο θα ενισχυόταν και θα βελτιωνόταν η εικόνα του, αλλά θα δημιουργούσε μια σοβαρή συσπείρωση γύρω από την Αριστερά. Θα την ενίσχυε και θα γινόταν εφικτή, ακόμα και με το νόμο Παυλόπουλου (που ήξερε και ξέρει πάρα πολύ καλά τι ευδοκιμεί στις Ομιλούσες Κεφαλές του Ιερατείου του ΚΚΕ και γι’αυτό ένιωσε ασφαλής να φτιάξει αυτό το νόμο, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτός ο νόμος να ευνοήσει ποτέ την Αριστερά), μια αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα έστελνε όλον αυτό τον άθλιο εσμό που κατέστρεψε τη χώρα στην ψειρού και θα την έκανε πραγματικά δημοκρατική, με ελευθερίες για τους πολίτες, με λογοδοσία για τους πολιτικούς, με κατάργηση στην πράξη του νεοφιδελεύθερου “αναπτυξιακού” μοντέλου της εκ του ασφαλούς αρπαχτής και της ρεμούλας και με άμβλυνση των κραυγαλέων οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Να δείτε τότε για πότε θα χτυπάγανε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά της τάξης του 35-40% το καθένα. Αλλά όχι! Το ΚΚΕ απλά δεν θέλει. Σου κοπανάει μερικές ανακοινώσεις που μοιάζουν να βγήκανε από αυτόματη γεννήτρια κειμένων, κατακεραυνώνει τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, κι αντί να βγει μπροστά και να ηγηθεί, κάθεται και φλυαρεί. Από εκεί και πέρα, όσα έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου ισχύουν – δεν αλλάζει τίποτα, ούτε καν ένα ιώτα. Το ΚΚΕ έχει τεράστιες ευθύνες απέναντι στην Αριστερά και απέναντι στο Λαό. Δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να συνεχίζει να διασπά την Αριστερά, ειδικά τώρα που έχει την ιστορική ευκαιρία να μπει στα πράγματα, και να την κρατά μικρή κι αδύναμη. Όσο οι Ομιλούσες Κεφαλές του Περισσού εμμένουν σ’αυτή την πρακτική, ας μας ξεκαθαρίσουν τι είναι: χρήσιμοι ηλίθιοι ή συνειδητοί συνεργάτες του Μνημονίου;

.

Εγώ θέλω μια Αριστερά που να έχει τη βουλευτική δύναμη να κόψει κώλους, όχι μια Αριστερά ψαλιδισμένη, διασπασμένη, παραπεταμένη κι απαξιωμένη. Το ΚΚΕ τι θέλει;