Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες του
Ε.ΠΑ.Μ.,
Όπως
δείχνουν ξεκάθαρα οι τελευταίες εξελίξεις, τα πράγματα στη χώρα μας οδηγούνται
σε ένα τραγικό πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Η κοινωνία ολόκληρη βράζει, ο
δείκτης της οργής του λαϊκού σώματος πλησιάζει στο κόκκινο. Ενώ οι ξεπουλημένες
και ανίκανες ηγεσίες κάθε απόχρωσης αδυνατούν να εκφράσουν το λαϊκό συναίσθημα,
χιλιάδες συμπολίτες μας, μέσα από αυθόρμητες λαϊκές πρωτοβουλίες, προσπαθούν να
βρουν διέξοδο.
Μέσα σ’
αυτά τα πλαίσια, την Κυριακή 15 Ιανουαρίου, καλούνται από πρωτοβουλίες και
ανακοινώσεις στο Διαδίκτυο να συγκεντρωθούν ξανά οι πολίτες στις πλατείες. Το
Ε.ΠΑ.Μ., αν και δεν συνδέεται πολιτικά με αυτή την πρωτοβουλία, αφουγκράζεται
τον σφυγμό της λαϊκής αγανάκτησης και καλεί τα μέλη και τους φίλους του να
ανταποκριθούν σ’ αυτό το αυθόρμητο κάλεσμα και να δώσουν το παρόν σαν
άτομα.
Το
Ε.ΠΑ.Μ. θα κατεβεί στο Σύνταγμα την Κυριακή 15/1, στις 4:00 μ.μ., χωρίς
συγκροτημένο μπλοκ, αλλά με συντονισμένη παρουσία όλων (με τα σήματα του
Ε.ΠΑ.Μ.) στο πεζοδρόμιο απέναντι από την Μεγάλη Βρετάνια. Καλούνται όλοι και
όλες να είναι εκεί.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.
14
Ιανουαρίου 2012
Η χρονιά αυτή θα είναι η χρονιά του λαού, όχι των
τοκογλύφων!
Η πολιτική
εκμετάλλευση του δημόσιου χρέους από τους διεθνείς τοκογλύφους, τους εγχώριους
υπαλλήλους της Τρόϊκας και τη διορισμένη κυβέρνηση των τραπεζιτών για το
ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, τη δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών
των Ελλήνων πολιτών και την συστηματική εξαθλίωση των εργαζομένων και των
συνταξιούχων, βαδίζει ταχύτατα προς την πιο καταστροφική για τον λαό λύση του
δράματος που βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια.
Το επιλεκτικό
κούρεμα του χρέους, που οργανώθηκε στην βάση των συμφερόντων των λεγόμενων
πιστωτών και χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν του τις αντοχές της κοινωνίας,
την επισήμως προβλεπόμενη λιτότητα δεκαετιών, η οποία θα μας επιστρέψει σίγουρα
σε συνθήκες ζωής του 19ου αιώνα, προγραμματίζεται ερήμην των λαϊκών
δυνάμεων. Η αντιλαϊκή επίθεση του καθεστώτος καθίσταται δυνατή στην βάση της
διαπίστωσης της ασυντόνιστης λαϊκής δυσαρέσκειας και της πολυδιασπασμένης
αντίδρασης των δυνάμεων της εργασίας στον επερχόμενο κοινωνικό και πολιτικό
μεσαίωνα. Όλα αυτά συμβαίνουν άλλωστε με την ανοχή των δήθεν αντιμνημονιακών
δυνάμεων που εξαντλούνται σε ανέξοδες διαμαρτυρίες, οι οποίες διευκολύνουν την
επιβίωση του καθεστώτος.
Πιο συγκεκριμένα,
χάρη στο μνημόνιο, η κυβέρνηση προτίθεται να ξεπουλήσει την χώρα έναντι του νέου
δανείου των 130 δις. Οι ξένοι τραπεζίτες, που έχουν ήδη ξεφορτωθεί 115 δις από
τα 155 δις των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου χρέους που κατείχαν, για να
δεχθούν να περικόψουν το 50% των υπόλοιπων 40 δις, απαιτούν:
1) νέα ομόλογα αξίας 20 δις,
με ακόμη υψηλότερα επιτόκια (ύψους 7%-8%), που θα εκδοθούν στη βάση του αγγλικού
δικαίου, 2) να τους καταβάλλουμε 30 δις σε ρευστό (συμφωνία της
26ης-27ης Οκτωβρίου 2011), 3) τη διευκόλυνσή τους να
εισπράξουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) ύψους τουλάχιστον 60 δις,
που κατέχουν οι ίδιοι. Απαιτούν ακόμα να τους εκχωρηθεί δικαίωμα στο σύνολο της
ελληνικής επικράτειας και στο σύνολο των δημοσίων εσόδων.
Παράλληλα, το
κούρεμα περιλαμβάνει και τα 85 δις που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα
ελληνικά αμοιβαία κεφάλαια, οι ελληνικές τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και
τα φυσικά πρόσωπα. Από την πλευρά του, το πολιτικό προσωπικό έχει βέβαια
φροντίσει να ξεφορτωθεί 1,5 δις τουλάχιστον των ομολόγων, υποχρεώνοντας τις
διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να τα εξαγοράσουν «εις υγείαν των
κορόϊδων»…
Από την άλλη, οι
εγχώριες τράπεζες για να αντέξουν, επιδοτούνται με 39 δις σε ρευστό από το
ελληνικό δημόσιο, δηλαδή από τα κονδύλια που το ελληνικό κράτος ευελπιστεί να
δανειστεί.
Σε αυτό το ποσό προστίθενται
60 δις νέων εγγυήσεων, εντόκων γραμματίων και ομολόγων τριετούς διάρκειας, που
θα εκδοθούν ειδικά για τις εγχώριες τράπεζες, ενώ, σύμφωνα με ομολογία του Ε.
Βενιζέλου, οι ίδιες τράπεζες ενισχύονται και με 106 δις από ειδικές εκδόσεις
ομολόγων τριετούς διάρκειας, στα πλαίσια του νόμου παροχής ρευστότητας προς
αυτές. Με λίγα λόγια, από το λεγόμενο PSI (το κούρεμα και την
εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων), το ελληνικό κράτος θα βγει φορτωμένο με πρόσθετο
χρέος 236 δις ευρώ, τουλάχιστον το 80% του οποίου θα ενταχθεί στο βρετανικό
δίκαιο. Θα χρωστάμε τελικά σε κράτη και όχι σε ιδιώτες-επενδυτές. Και, βέβαια,
οι «πιστωτές» θα μπορούν στο μέλλον να διεκδικήσουν τα «χρωστούμενα» ενδεχομένως
και με στρατιωτικά μέσα… Τέλος, σαν δόλωμα και για να συναινέσει ο ελληνικός
λαός στις απαράδεκτες μεθοδεύσεις εναντίον του, προβλέπεται ρύθμιση των
ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών, των διαφόρων δανείων που έτσι κι αλλιώς σήμερα
αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.
Για πρώτη φορά
στην ιστορία της, η Ελλάδα επιστρέφει στην προ του 1830 κατάσταση, όταν το
σύνολο της ελληνικής επικράτειας ήταν υποθηκευμένο στις τότε «Προστάτιδες
Δυνάμεις». Με την αμετάκλητη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, το πολιτικό
προσωπικό προχωρεί αδίστακτα στην κατάλυση του αυθύπαρκτου της ελληνικής
Πολιτείας. Πρόκειται για μια διαδικασία πτώχευσης πρωτοφανούς στην παγκόσμια
ιστορία και προφανώς για μια εξίσου πρωτοφανή πράξη εσχάτης
προδοσίας.
Τα παραπάνω
φέρνουν τις συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις μπροστά σε τεράστιες ιστορικές
ευθύνες. Σε λίγο θα φανεί ποιος αγωνίζεται για τον λαό και ποιος για τους
εχθρούς του.
Επείγει, λοιπόν,
όσο ποτέ η δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου οργάνωσης της λαϊκής
πάλης.
Η χρεωκοπία δεν
είναι ούτε αναπόφευκτη ούτε αναπότρεπτη, όμως για να αποτραπεί χρειάζεται εδώ
και τώρα λαϊκή κινητοποίηση για την κατάρρευση του κατοχικού
προδοτικού καθεστώτος. Οι ηγεσίες των συνδικάτων και των «αντιμνημονιακών»
πολιτικών κομμάτων οφείλουν συνεπώς να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες
τους.
Στις σημερινές
συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, η αναστολή ορισμένων άρθρων του
Συντάγματος (που έτσι κι αλλιώς έχει καταντήσει κουρελόχαρτο), για την περιστολή
των δημοκρατικών ελευθεριών και τη νομιμοποίηση της πιθανής καταστολής των
κοινωνικών αντιδράσεων, δείχνει πλέον κάτι περισσότερο από πιθανή. Απέναντι
σ’ αυτό το ενδεχόμενο που θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας περιόδου απροκάλυπτης
κοινοβουλευτικής δικτατορίας σε βάρος των ελευθεριών και των συμφερόντων του
ελληνικού λαού, είναι απολύτως αναγκαίο να συνεργαστούν όλες εκείνες οι
οργανώσεις που κατανοούν την ανάγκη του άμεσου συντονισμού της λαϊκής
αγανάκτησης προς την κατεύθυνση της άμεσης ανατροπής του σημερινού κατοχικού
καθεστώτος. Το κοινό αίτημα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων δεν μπορεί λοιπόν
παρά να περιλαμβάνει την διεκδίκηση της δυναμικής λαϊκής κινητοποίησης στους
δρόμους και στους τόπους εργασίας καθώς και της ενότητας όλων των πολιτικών
πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ασυμβίβαστη πάλη του δημοκρατικού ελληνικού
λαού, ανεξάρτητα από τις κομματικές του αποχρώσεις ή τις πολιτικές του
προτιμήσεις, για την διάσωση των ιστορικών του δικαίων, τη διατήρηση των
κοινωνικών και πολιτικών του κατακτήσεων.
Ενάντια στους τοκογλύφους και στο Μαύρο Μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ, υπάρχει
άραγε σήμερα μια δύναμη που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και να
παλέψει ενάντια σε όσους σπέρνουν την απογοήτευση και την
ηττοπάθεια;
Ναι, υπάρχει: Όλος ο δημοκρατικός Λαός μαζί!
Αυτή είναι η πρόταση που σήμερα καταθέτει απερίφραστα το Ε.ΠΑ.Μ.
και που συγκροτεί την πολιτική του φυσιογνωμία.
Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.), Αθήνα
14-1-2012
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου