Η σημερινή
αυτοκτονία του συμπολίτη μας στο Σύνταγμα δεν αποτελεί ένα απλό μήνυμα
απόγνωσης, που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στις εκατοντάδες άλλα «μηνύματα»
των αυτοκτονιών ή των μοναχικών πολιτών που παραμιλάνε στους δρόμους.
Είναι μια
έκκληση, όχι απλώς αντίστασης αλλά εξέγερσης. Απευθύνεται στον Ελληνικό λαό,
που καλείται σήμερα από τους προδότες και τους δοσίλογους, τους εντολοδόχους
της Μέρκελ και των τοκογλύφων που παριστάνουν τους «δανειστές», να αποδεχτεί
θέλοντας και μη τον ιστορικό του αφανισμό και ταυτόχρονα την καθημερινή του
εξαθλίωση.
Είναι ένα
απόλυτο «ΟΧΙ» σε όλες τις προτάσεις που αποβλέπουν στην αναγκαστική συναίνεση,
που θα πρέπει σύμφωνα πάντα με τους δοσίλογους και τα καθεστωτικά παπαγαλάκια
τους, να επιδείξει η ελληνική κοινωνία και ο κόσμος της εργασίας απέναντι στο
ενδεχόμενο της υποταγής και της υποτέλειας.
Είναι η
έκφραση έστω μέσα από μια ατομική χειρονομία απελπισίας, της βούλησης και της
απόφασης του ελληνικού λαού, να επαναλάβει με πιο συλλογικό βέβαια τρόπο, το
«Ελευθερία ή Θάνατος», την τρομερή δηλαδή κραυγή όλων, των λαών που διεκδικούν
με κάθε κόστος την Πολιτική τους Ελευθερία.
Είναι το
σημάδι πως τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας και ο κόσμος της εργασίας, έχουν
πλέον φτάσει στο σημείο μηδέν των αντοχών και της υπομονής τους.
Είναι η
απόδειξη πως ο περιβόητος στόχος της «Ευρωπαϊκής προοπτικής», στο όνομα της
οποίας οι δοσίλογοι ξεπουλάνε το σύνολο του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της
χώρας, δεν πείθει κανένα Έλληνα πολίτη. Αντίθετα, δημιουργεί τις παθιασμένες
αντιδράσεις της κοινωνίας, που απαιτεί πλέον ρητώς την άμεση τιμωρία όλων των
προδοτών.
Όλοι, όσοι,
«δεξιοί» και «αριστεροί» «αντι-μνημονιακοί» και μνημονιακοί δοσίλογοι
προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημασία του τραγικού γεγονότος ή να απαιτήσουν να
μη γίνει καμιά πολιτική εκμετάλλευση της ενέργειας του αυτόχειρα ,
φαίνονται να συμπορεύονται στον ίδιο δρόμο του πολιτικού φιμώματος της λαϊκής
απόγνωσης και οργής.
Το σημείωμα
που άφησε ο αυτόχειρας στο Σύνταγμα ο Μάρτυρας του λαού μας, αποτελεί αντίθετα
για εμάς μια παρακαταθήκη. Μια «κληρονομιά» που όχι μόνο δε θα
ξεχάσουμε, όχι μόνο δε θα αποποιηθούμε αλλά και θα προσπαθήσουμε με όλους
τους τρόπους να τιμήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου