Μπογιόπουλος για Στουρνάρα
«Γεννημένος διαπραγματευτής»,είναι «πολιτικό μυαλό»,είναι «ικανός μακροοικονομολόγος»,«η οικονομική κατάρτισή του είναι πολύ μεγάλη»,
τον διακρίνει «αποτελεσματικότητα»,είναι «λιτοδίαιτος»,είναι «δεινός κολυμβητής»,του «αρέσουν τα ανέκδοτα και η γυμναστική»,«έχει αντοχές...
μεγάλες» αφού στην παραλία ακριβώς κάτω από το εξοχικό του «κάνει τρία χιλιόμετρα πήγαινε κι άλλα τρία χιλιόμετρα έλα»,όμως, ανάμεσα στα (πολλά) άλλα, «το μεγαλύτερο προτέρημα του νέου υπουργού Οικονομικών είναι ότι στο παρελθόν έχει υπερασπισθεί με επιτυχία τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη και έχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας» (!)…
Παρεμπιπτόντως, είναι και «απείθαρχος» απέναντι στη Γερμανία…
Κατά τα «ΝΕΑ», για όλα τα προηγούμενα, που αφορούν βασικά στο μεγαλείο του διαπραγματευτή μας, υπάρχουν τρανές αποδείξεις.
Ειδικά, πάντως, στο θέμα της «υπεράσπισης» των ελληνικών συμφερόντων από τον κ. Στουρνάρα, καθώς και της «απειθαρχίας» του νέου υπουργού με τις συνταγές της «γερμανικής λιτότητας» και της λιτότητας, γενικώς, οι αποδείξεις(σσ: το ενδιαφέρον είναι ότι τις προσκομίζουν τα ίδια τα «ΝΕΑ») είναι συντριπτικές.Ιδού:
α) «Συμμετείχε στην Επιτροπή Σπράου».
(σσ: θυμίζουμε ότι η Επιτροπή Σπράου ήταν ο πρόδρομος της πολιτικής κατεδάφισης του Ασφαλιστικού, καθότι, όπως έλεγε ο καθηγητής Σπράος και η Επιτροπή του, οι Ελληνες τη δεκαετία του ’90 ζούσαν περισσότερα χρόνια από όσα άντεχε η οικονομία)…
β) Ηταν ο «φρουρός της ένταξης στην ΟΝΕ».
(σσ: θυμίζουμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ, όσο και η παραμονή στην ΟΝΕ συνοδευόταν επί χρόνια με το ΠΑΣΟΚικό κυβερνητικό σλόγκαν «θυσίες και λιτότητα για να μπούμε στην ΟΝΕ – θυσίες και λιτότητα για να παραμείνουμε στην ΟΝΕ»)…
γ) «Είχε δείξει μεγάλη προσήλωση στην ικανοποίηση των κριτηρίων που προέβλεπε η Συνθήκη του Μάαστριχτ».
(σσ: είναι πασίγνωστο ότι πρόκειται για τη Συνθήκη που ισοδυναμεί τρόπον τινά με το συνταγματικό χάρτη της πανευρωπαϊκής λιτότητας)…
δ) «Ηταν μάλιστα εκείνος που συνήψε τη στρατηγική συμμαχία με τη γαλλική Credit Agricole που οδήγησε αργότερα στην απόκτηση της Εμπορικής από το γαλλικό τραπεζικό κολοσσό».
(σσ: πάλι καλά, δηλαδή, που εκτός από υπέρμαχο «κατά της λιτότητας» δεν μας τον βγάλανε και εχθρό του ξεπουλήματος)…
ε) «Μάλιστα την περίοδο 2009 – 2011 ήταν άτυπος οικονομικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού».
(σσ: λόγω σεμνότητας, προφανώς, τα «ΝΕΑ» δεν υπενθυμίζουν ότι πρωθυπουργός εκείνη την περίοδο ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και ότι ο…«απείθαρχος» με τη λιτότητα Στουρνάρας υπήρξε οικονομικός του σύμβουλος ακριβώς την περίοδο της αποθέωσης της λιτότητας, των μνημονίων, της κατακρεούργησης μισθών και συντάξεων, των φοροεπιδρομών και των χαρατσιών)…
Μετά από αυτό το καταπληκτικό δείγμα άσκησης δημοσιογραφικής ουδετερότητας, αντικειμενικότητας, φιλαλήθειας, άμα τε και… κριτικής στάσης των ταγών της ενημέρωσης απέναντι στην εξουσία, την οποία – ειρήσθω εν παρόδω – τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα τύπου ΔΟΛ έχουν ως αποστολή να γλύφουν (συγγνώμη: «να ελέγχουν» θέλαμε να πούμε…),δύο παρατηρήσεις:
Πρώτον: Τύφλα να έχει εκείνη η παλιά ιεροεξεταστική πρακτική που βάφτιζε το «κρέας – ψάρι».
Δεύτερον: Προτείνουμε στα «ΝΕΑ» να ξαναγράψουν όλα τα εγχειρίδια περί της μεθόδου υπερχείλισης όλου εκείνου το απύθμενου θράσους που αιώνες τώρα παρουσιάζει – μπροστά στα μάτια μας – το «μαύρο – άσπρο».
Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου