Με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Λούξεμπουργκ και την σκύλευση του πτώματός της από την αριστερά του συρμού

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Λούξεμπουργκ και την σκύλευση του πτώματός της από την αριστερά του συρμού

του Δημήτρη Καζάκη*

 

Σαν χθες, 15 Γενάρη του  1919, δολοφονήθηκε με πολύ σκληρό τρόπο, η μεγάλη επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ. Δολοφονήθηκε μαζί με τον Καρλ Λίμπνεχτ από τις δυνάμεις καταστολής, τα ειδικά σώματα στρατιωτικής αστυνομίας για την καταστολή των κοινωνικών αναταραχών που δημιούργησε η δημοκρατία της Βαϊμάρης για να καθυποτάξει τον Γερμανικό λαό. Αυτουργοί της δολοφονίας ήταν οι ηγέτες του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, πρώην σύντροφοι των Λούξεμπουργκ και Λιίμπενχτ, οι οποίοι και στρατολόγησαν τα ειδικά σώματα καταστολής από τα οποία επί ναζισμού ανδρώθηκαν τα Ες-Ες.

Στην πολιτική κηδεία της Ρόζας Λούξεμπουργκ φέτος παραβρέθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας μαζί με τους σημερινούς επιγόνους των σοσιαλδημοκρατών δολοφόνων της. Έτσι γίνεται πάντα. Κάθε μεγάλος επαναστάτης όσο ήταν ζωντανός αποτελούσε αντικείμενο διώξεων, χλευασμού και δυσφήμισης. Μετά θάνατο μετατρέπεται σε ένα αβλαβές άγιο εικόνισμα για την αποβλάκωση των αφελών. Στην περίπτωση της Λούξεμπουργκ η μοίρα της επιφύλαξε χειρότερη τύχη μιας και δολοφονείται εν ψυχρώ κάθε χρόνο από τους ομοϊδεάτες των αυτουργών της δολοφονίας της, ώστε ο κάθε κ. Τσίπρας να εκμεταλλεύεται την φήμη της προδίδοντας στην πράξη τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε και τελικά έδωσε την ζωή της.

Από την κηδεία της Λούξεμπουργκ έως το ίδρυμα Μπρούκινγκς της Ουάσινγκτον για να στρατολογηθεί – αν δεν έχει στρατολογηθεί ήδη – από κυρίαρχα συμφέροντα και την πολιτική των ΗΠΑ, δεν είναι μεγάλη η απόσταση. Ιδίως αν δεν σε διακρίνει ίχνος προσωπικής και πολιτικής εντιμότητας. Να τον χαίρονται όσοι τον αναγνωρίζουν σαν αρχηγό! Είναι άξιοι αριστεροί, όπως όλοι οι σοσιαλιμπεριαλιστές της σοσιαλδημοκρατίας που συνωμότησαν με τις πιο αντιδραστικές μερίδες της Γερμανικής άρχουσας τάξεις για να στήσουν την δημοκρατία της Βαϊμάρης πάνω στα πτώματα των Γερμανών εργατών και μικροαστών, μόνο και μόνο για να ανοίξουν τον δρόμο στην άνοδο του ναζισμού. Αγαπητοί σύντροφοι του κ. Τσίπρα ακολουθείται επάξια του ιδεολογικούς σας προγόνους της δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ – σύμφωνα με τα τελευταία της λόγια – «ήταν, είναι και θα είναι» παρούσα όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο υπάρχουν λαοί που αγωνίζονται για την ελευθερία τους και αναγκάζονται να παλεύουν για το αυτονόητο, για την ίδια την επιβίωσή τους. Ήταν, είναι και θα είναι εκεί όπου τους αγνούς αγωνιστές τους καλεί το καθήκον για την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και όχι για να την ντροπιάζουν και να σκυλεύουν το πτώμα της μετά θάνατον οι πράκτορες του ιμπεριαλισμού επειδή φορούν την τήβεννο του αριστερού.

Θεωρώντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, έστω και σαν φάρσα, αξίζει να θυμηθούμε ένα εξαίρετο κείμενο του Λ. Τρότσκι που προσπάθησε στην εποχή του να υπερασπιστεί την Ρόζα Λούξεμπουργκ από ένα ιδεολογικό πρόγονο του κ. Τσίπρα. Να πώς κατέληγε το 1932 από την Πρίγκηπο σ’ ένα κείμενο με τίτλο «κάτω τα χέρια από την Ρόζα Λούξεμπουργκ»: «Ναι, ο Στάλιν έχει πολύ δίκιο να μισεί τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Γι΄ αυτό και γίνεται επιτακτικότερο το καθήκον μας να προφυλάξουμε τη μνήμη της Ρόζας από τη συκοφαντία του Στάλιν που την άρπαξαν οι μισθωτοί υπάλληλοι για να διαδώσουν στα δύο ημισφαίρια, και να προβάλουμε αυτή την πραγματικά θαυμαστή, ηρωική και τραγική φυσιογνωμία στις νέες προλεταριακές γενιές σ’ όλο της το μεγαλείο και τη δύναμη έμπνευσή της.» Γιατί μισούσε την Ρόζα Λούξεμπουργκ ο Ιωσήφ Στάλιν; Για τον ίδιο λόγο που την μισούσε και τελικά την δολοφόνησε ο ομογάλακτός του στην Γερμανική σοσιαλδημοκρατία, Φρίντριχ Έμπερτ. Δεν είναι τυχαίο που το ρεβανσιστικό κράτος της Γερμανίας, επίσημος συνεχιστής του ναζιστικού Ράιχ, δοξάζει ακόμη και σήμερα τον σοσιαλδημοκράτη Έμπερτ και τον έχει μετατρέψει σε ίδρυμα επεκτατισμού δια της εξαγοράς της Γερμανικής πολιτικής επιρροής διεθνώς, ιδίως στον χώρο των συνδικάτων.

Βλέπετε, ο Γερμανός Στάλιν – όπως εύστοχα είχαν χαρακτηρίσει τον ιδρυτή της κομματικής κάστας γραφειοκρατών που έλεγξαν την σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας και την χρησιμοποίησαν για να εξυπηρετήσουν τις πιο αντιδραστικές μερίδες του χρηματιστικού κεφαλαίου – Φρίντριχ Έμπερτ, έβαλε να την δολοφονήσουν μαζί με τον Λίμπνεχτ. Ο Ιωσήφ Στάλιν επιχείρησε να λερώσει το όνομά της για να σκορπίσει τον τρόμο μέσα στο κόμμα του και να δολοφονήσει την πιο ζωογόνα δύναμη της Ρωσικής επανάστασης. Ενώ οι σημερινοί τους επίγονοι της στήνουν κηδείες για να αναβαπτιστεί η προδοτική τους πολιτική και ιδεολογία στην επαναστατική φήμη της. Κάτω τα χέρια λοιπόν από την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Κάτω τα χέρια όλοι εσείς οι επίδοξοι τρόφιμοι των Μπρούκινγκς. Κάτω τα βρωμόχερά σας όλοι εσείς που ξέρετε μόνο από προδοσίες, που εκπροσωπείτε την πολιτική του εφικτού για να προσκυνήσετε τον εχθρό πριν καν δώσετε την μάχη και αποτελείτε γνήσιο γόνο της κομματικής γραφειοκρατίας που δολοφόνησε το κίνημα ξανά και ξανά.

Όταν μέσα στην φυλακή επισκέφτηκαν την Ρόζα Λούξεμπουργκ οι παλιοί της σύντροφοι για να της βάλουν μυαλό, να την πείσουν να βάλει νερό στο κρασί της ώστε να βγει από την φυλακή και να σωθεί, να εγκαταλείψει τις «ακραίες» θέσεις της που μόνο κακό θα της έφερναν και να την πείσουν ότι μόνο συμφιλιωτικά με τους προδότες και με το επίσημο καθεστώς, που τότε ήταν η «δημοκρατία» της Βαϊμάρης η οποία βρισκόταν στα χέρια της σοσιαλδημοκρατίας και εκκόλαπτε το αυγό του ναζισμού, τους απάντησε:

 «Αχ! εσείς, δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες να πουλήσετε «τοις μετρητοίς» λίγο «ηρωισμό», έστω και για τρεις σκουριασμένες χαλκοδεκάρες, φτάνει να μετρηθεί το «όφελος» πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής. Και τα απλά λόγια ενός τίμιου και ευθύ ανθρώπου: «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο θεός βοηθός», εσείς δε θα τα ξεστομίσετε ποτέ!… Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα  καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσίλεια – αλλά, σεις προς θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!»

Όσο κι αν προσπαθούν οι σημερινοί επίγονοι των δολοφόνων της κόκκινης Ρόζας, όπως την μετονόμασε ο Μπρεχτ, να σκυλεύσουν το πτώμα της, δεν θα πετύχουν να σιγάσουν τον απόηχο της δικής της τρομερής προειδοποίησης. Μπορεί να νομίζουν ότι έχουν πια ξεμπερδέψει μαζί της, αλλά να είναι σίγουροι ότι όσο υπάρχουν αγωνιστές και λαοί που μπροστά στον μεγαλύτερη απειλή δεν φοβούνται να πουν, «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, κι ο θεός βοηθός»!, τόσο θα τους στοιχειώνει η τρομερή απειλή της: «Σας το δηλώνω απερίφραστα, θα σας κυνηγήσω, θα  καταδιώξω τη «βατραχοπαρέα» σας με ήχους πνευστών οργάνων, με κλαγγές καμτσικιών και με λυσσασμένα σκυλιά – όπως η Πενθεσείλια – αλλά, σεις προς θεού! δεν έχετε κανέναν Αχιλλέα ανάμεσά σας!» Κι από αυτή την απειλή κανένα ίδρυμα τύπου Μπρούκινγκς, κανένα μέσο, καμιά κρατική επιχορήγηση, καμιά προστασία, καμιά κονκάρδα της αριστεράς δεν πρόκειται να τους διασώσει.

*[Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ, 16/01/2013]