Φιλελληνισμός και Πραγματικότητα
Από τον Λόρδο Βύρωνα στο «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Κάτω από την ομπρέλα του φιλελληνισμού, τον 19ο αιώνα, θα έβρισκε κανείς λόρδους, αξιωματούχους και αριστοκράτες, πολιτικούς και λόγιους. Στην ίδια ομπρέλα, δύο αιώνες αργότερα, στριμώγνονται άνεργοι και βιοπαλαιστές, ηθικοί και ανήθικοι, αιώνιοι εχθροί, ερωτευμένοι και ανέραστοι, συγγραφείς και παλιννοστούντες που το θεριό του ντόμινο φαντάζει να τους πλησιάζει. Κοινή αφετηρία –ανά τους αιώνες- η οικουμενικότητα του ελληνικού πνεύματος· από τα έπη του Ομήρου ως το μύθο της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, μιας δεκαεπτάχρονης έκπτωτης πριγκίπισσας, πρότυπο αντίστασης, που η συνείδηση και η αδελφική αγάπη την έφεραν αντιμέτωπη με το κατεστημένο της εποχής της.
Κι ενώ η Αθήνα και κάθε γωνιά-σύμβολο της Ελλάδας μένουν ψηλά στα χρηματιστήρια αξιών, σκοντάφτουμε πάνω σε τόσα πολλά ερωτήματα·
Πόσο φιλέλληνες είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι γεννημένοι στην Ελλάδα; Ποια η περηφάνια μας; Παρατηρητές ή πρωταγωνιστές στην ιστορία;
Χθες το πρωί στην Αίθουσα «Γωγώ Κουλικούρδη» του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας, ο ιστορικός Θάνος Βερέμης, ο οικονομολόγος Θάνος Κονταργύρης και ο συγγραφέας και ελληνιστής Πέντρο Ολάγια,προσκεκλημένοι των «Ενεργών Πολιτών Αίγινας» θέλησαν να δώσουν απαντήσεις με ένα ταξίδι-συντονιστής του οποίου ήταν ο καθηγητής επικοινωνίας του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρης Ποταμιάνος- από τον προεπαναστατικό φιλελληνισμό έως τα κινήματα συμπαράστασης των χρόνων μας, των τελευταίων –όπως φαίνεται- της μεταπολίτευσης.
Όπως τόνισε ο ιστορικός κος Βερέμης, τα κινήματα του τώρα έχουν άμεση συνάφεια με τον φιλελληνισμό του 19ουαιώνα, όμως υπάρχουν πολλών “ρευμάτων” φιλέλληνες· οι πραγματικά ιδεολόγοι της επανάστασης του 1821 που βρέθηκαν να θρηνούν τις φιλελεύθερες επαναστάσεις, στον αντίποδα οι έμμισθοι οργανωτές που απογοητεύθηκαν και ακολούθησαν τους Οθωμανούς, αλλά και εκείνοι που συνέδεσαν το συμφέρον της χώρας τους με το συμφέρον της Ελλάδας –όπως ο Κάνινγκ και τέλος αυτοί που με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, δίχως κρατικά συμφέροντα, έσπευσαν να βοηθήσουν άμεσα και πρακτικά –όπως ο Σάμιουελ Χάου και ο Κάρολος ο 10ος.
Μέσα στον ευρύτερο εμφυλιακό σπαραγμό και τη διακύβευση του ονείρου της ανεξαρτησίας, ενάντια στις αυτοκρατορίες, άτομα και από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις ( Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) προτίμησαν να κάνουν αυτό που θεώρησαν καλό και σωστό ακόμη κι αν απέτυχαν. Άλλωστε οι φιλέλληνες, όπως εξαίρει ο Πέντρο Ολάγια, είναι ένα κίνημα μη κυβερνητικό με βάση πολίτες, οι οποίοι έχουν μια τάση στρατευμένη υπέρ του Έλληνα και της ελληνικής κληρονομιάς.
Από τους δρόμους της Ισπανίας και της Ιταλίας στις λεωφόρους των περισσοτέρων πόλεων της Ευρώπης τα συνθήματα γράφονται και στα ελληνικά με τις φωνές συμπαράστασης όλο και να ενώνονται, όλο και να πληθαίνουν. Ο κος Θάνος Κονταργυρης επισήμανε πως οι φιλέλληνες ανά τον κόσμο παρακολουθούν και δίνουν το στίγμα τους, εμπνέονται από την πνευματική περιουσία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τη γλώσσα της χώρας μας. Η ιδέα της αλληλεγγύης τους ξεσηκώνει, τους προσφέρει ερεθίσματα δράσης και παρότι το σκηνικό που μας περιτριγυρίζει -΄όπως θα πει- απαρτίζεται από φιλέλληνες, Έλληνες της Ελλάδας, ξένους της Ελλάδας, απόδημους κι ανθέλληνες, ένα πρόσφατο ταξίδι του στη Φρανκφούρτη θα δώσει την απάντηση στο πρώτο του ερώτημα: «Πόσο Έλληνες είμαστε εμείς οι ίδιοι;»
«Σε μια διαδήλωση 2-25.000 πολιτών κατά της Μέρκελ, το κύριο σύνθημα ήταν «Είμαστε όλοι Έλληνες». Πολλοί μάλιστα από τους γερμανούς διαδηλωτές κρατούσαν ελληνικές σημαίες. Εντόπισα όμως μόνο ένα ζευγάρι απόδημων Ελλήνων» Το ενδιαφέρον των Ελλήνων της διασποράς είναι μειωμένο και η σχέση μας με τους φιλέλληνες αμφιλεγόμενη. « Αν κατευθυνθούμε σε άκρως εθνικιστικές και ναζιστικές οδούς αυτή τη συμπάθεια ίσως να τη χάσουμε»
« Στην Ισπανία οι πολίτες δε βλέπουν στο πρόβλημα της Ελλάδας να καθρεπτίζεται μόνο το παρελθόν τους, αλλά και το άμεσο μέλλον τους. Βλέπουν την αποτυχία της Ευρώπης», συμπληρώνει ο Πέντρο Ολάγια. Γεννήθηκε στην Ισπανία, μα η αγάπη του προς την Ελλάδα τον οδήγησε να μετεγκατασταθεί εδώ από το 1994, να μάθει άπταιστα τη γλώσσα και να γράψει πολλά βιβλία για την ιστορία της χώρας. Οι πρώτες του σκέψεις για την παθητικότητα και την αδικία στους δρόμους της Αθήνας έκαναν το γύρο του διαδικτύου, αλλά και πολλών μέσων μαζικής ενημέρωσης. 500.000 επισκέψεις είχε το βιντεάκι του «Λίγα Λόγια Από την Αθήνα», τις πρώτες δεκαπέντε μέρες μόλις μετά την ανάρτησή του. Ριζοσπαστικός, επαναστάτης στη σκέψη του, διατείνεται πως «Η εχθρότητα προς την Ελλάδα και η επίθεση προς τον πολιτισμό έχουν οικονομική διάσταση. Η δημοκρατία χρειάζεται δήμο, δηλαδή λαό ελεύθερο, ενεργό, με συνείδηση, που δε βρίσκεται στα κόμματα. Ο κόσμος συγκεντρώνεται στους δρόμους ξορκίζοντας την αδράνεια, καθώς βλέπει να τον αναγκάζουν να ξεπληρώσει τα χρέη της πολιτικής αστοχίας. Επιβάλλεται να παγκοσμιοποιήσουμε την αντίσταση, πρέπει να βρεθούν δίαυλοι να φτάσουν οι διαμαρτυρίες πέρα από τους δρόμους. Όταν δεν υπάρχει φωνή, υπάρχει κραυγή».
Διαχειριστής άρθρου : Τόνια Ζαραβέλα στις 21/05/2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου