Γιάννη Καλαμίτση: Η "μπότα του κατακτητή"

Ακούω θορύβους

Γράφει ο Γιάννης Καλαμίτσης

[Πηγή: Real.gr, 11/03/2013]

ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΕΒΡΕΧΕ. Και συνέχισε να βρέχει μέχρι και το μεσημέρι της ημέρας που είχε ξημερώσει. Από το μεσημέρι και μετά σταμάτησε η βροχή και άρχισε ο αέρας.

Όταν φυσάει τόσο δυνατά, με οχτώ και εννιά μποφόρ, το σπίτι τρίζει και ακούγονται διάφοροι θόρυβοι. Κάτι χτυπούσε. Προσπαθούσα να καταλάβω από πού προερχόταν αυτός ο θόρυβος. Κοίταξα ένα ένα όλα τα παραθυρόφυλλα και μία μία όλες τις πόρτες. Ήταν όλα καλά κλεισμένα. Αλλά το χτύπημα συνεχιζόταν. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου, επειδή, τον τελευταίο καιρό, ακούω συνεχώς θορύβους.

Έχω ακούσει να λένε για την «μπότα του κατακτητή». Ζουν ακόμη πολλοί Έλληνες που έζησαν την Κατοχή και τη θυμούνται. Αλλά και πολλοί σύγχρονοι, μικρότεροι σε ηλικία, συμπατριώτες μας χρησιμοποιούν αυτή τη φράση, ειδικά τώρα που μιλάμε για την τρόικα και τις επισκέψεις των ελεγκτών της. Τι θόρυβο να κάνει η μπότα του κατακτητή; Λέτε να ήταν αυτό το ντούκου ντούκου που άκουγα, αφού δεν χτυπούσε κανένα παραθυρόφυλλο;

Όταν πλησιάζει η καταστροφή, τι θόρυβο κάνει; Όταν απομακρύνονται νησίδες, που εμείς τις λέμε Ίμια και οι Συριζαίοι συμφωνούν με τους Τούρκους και τις λένε «Καρντάκ», τι θόρυβο κάνουν; Είναι τόσο δυνατός ώστε να τον ακούν όλοι οι Έλληνες ή συλλαμβάνεται μόνον από λίγα αφτιά και γι’ αυτό οι περισσότεροι κοιμούνται ανέμελοι. Τον ύπνο του δικαίου, λένε... Αυτοί που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ροχαλίζουν κιόλας; Κάνουν θόρυβο; Ρωτώ, επειδή πολύ ροχαλητό νομίζω πως ακούω και πρέπει να είναι από τους εφησυχασμένους συμπατριώτες μου. Κι εγώ λέω πως δεν γίνεται να ακούς να μιλούν για δύο εκατομμύρια ανέργους που δεν θα ξαναβρούν ποτέ δουλειά, να ακούς για διακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες που περιμένουν από κάποιες οργανώσεις και την Εκκλησία ένα πιάτο φαΐ κάθε ημέρα κι εσύ να νομίζει πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου!

Δεν είναι δυνατόν να ακούς για είκοσι ή τριάντα χιλιάδες άστεγους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια κι εσύ να νομίζεις πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου και να ροχαλίζεις κιόλας!

Έλληνες κρυώνουν, παγώνουν, ανάβουν τζάκια και μαγκάλια, πεθαίνουν από το κρύο ή τις αναθυμιάσεις, κι εσύ κοιμάσαι και ροχαλίζεις.

Ακούω τον θόρυβο που κάνει το ροχαλητό σου τώρα που κοιμάσαι, ανέμελος, τον ύπνο του αδίκου.