Αναδημοσίευση από το “Ο Άπατρις της Πάτρας”
Τρομοκρατήθηκε
προχτές (30.9.2011) η πολιτική χούντα, και ιδιαίτερα ο υπουργός άμυνας
Μπεγλίτης, από κάποιες «κινήσεις» απόστρατων αξιωματικών. Προφανώς, έτσι
που έχει σαπίσει το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα της πολιτικής τους
δικτατορίας, τρέμουν το ενδεχόμενο της αντικατάστασής τους από μια
«απροκάλυπτη», στρατιωτική χούντα. (Το πόσο
«φανταστικός» ή «πραγματικός» είναι ο κίνδυνος είναι άλλη υπόθεση. Το
γεγονός είναι ότι τρέμουν, τουλάχιστον για την προσωπική τους ασφάλεια.)
Γι’ αυτό εδώ και καιρό, όπως ομολόγησε ο υπουργός άμυνας, παρακολουθούν μεταξύ άλλων και όσα δημοσιεύουν οι απόστρατοι: «Ο ομφάλιος λώρος που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Σας καλώ να περιηγηθείτε στα blogs και να δείτε τι γράφουν οργανώσεις αποστράτων…», είπε προς τα μέλη του αστικού κοινοβουλίου (ΒΗΜΑ,30.9.2011). Σε απάντηση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γαλάζιας Δεξιάς Μανώλης Κεφαλογιάννης, παριστάνοντας τον ψόφιο κοριό, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι δεν μπορεί να καταλάβει «το αμόκ του υπουργού σε βάρος των απόστρατων», γεγονός που εξανάγκασε τον κυβερνητικό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της πράσινης Δεξιάς Πέτρο Ευθυμίου να δηλώσει ότι είναι «απαράδεκτο η ΝΔ να αγνοεί στην πρόσφατη ιστορία», υπονοώντας προφανώς τη στρατιωτική δικτατορία. Κι ο «πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας τόνισε από την πλευρά του: “Είναι προφανές ότι ο τρόπος που έθεσε ο υπουργός το θέμα των αποστράτων δημιουργεί συνειρμούς, στους οποίους δεν θέλω να δώσω συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση, αν απειλείται η πατρίδα [!], δεν απειλείται από τους απόστρατους, αλλά από μια ιδιότυπη πραξικοπηματική εισβολή μιας νέας οικονομικής πολιτικής”» (BHMA, ό.π.)
Φυσικά, οι επαγγελματίες πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας δεν τρέμουν τόσο από τις διάφορες εκδηλώσεις των εν αποστρατεία αξιωματικών, όσο από τις όποιες ενδεχόμενες κινήσεις των εν ενεργεία συναδέλφων τους καθώς και από τις σχέσεις «συνεργασίας» των δύο αυτών κατηγοριών. Προχτές δεν έγινε και τίποτε σημαντικό με τους διαμαρτυρόμενους για την ασκούμενη οικονομική πολιτική απόστρατους, αλλά με την Τρομοκρατία που ασκούν διαρκώς οι κυβερνώντες σε βάρος της εργατικής τάξης και των εν γένει εργαζομένων και συνταξιούχων ―σημειωτέον ότι και οι στρατιωτικοί είναι «εργαζόμενοι» και συνταξιούχοι― είναι φυσικό να τρέμουν τις όποιες αντιδράσεις. Δεν πάει καιρός που ο Πάγκαλος μίλησε για τα τανκς που «ενδεχομένως» θα κατεβούν στους δρόμους, αν εξεγερθεί ο λαός. Και μην ξεχνάμε πως ό,τι κι αν συμβεί, ο λαός θα την πληρώσει, είτε με πολιτική είτε με στρατιωτική είτε με πολιτικο-στρατιωτική είτε με στρατιωτικο-πολιτική δικτατορία, γιατί αυτοί οι Κύριοι στη χειρότερη θα αναγκαστούν να… αυτοεξοριστούν στα Λονδίνα, στις Νέες Υόρκες, στα Παρίσια κλπ., όπως συνέβη, π.χ, την προηγούμενη φορά με τον Πάγκαλο και με πολλούς άλλους ομοίους του. Φαντάσου, όμως, να αρνηθούν οι στρατιωτικοί να ασκήσουν το «εσωτερικό καθήκον» τους και να μην κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους; Τι ρόλο θα παίξει τότε ο Μπεγλίτης κι ο κάθε Μπεγλίτης; Τι λόγο ύπαρξης θα έχει η 71η αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία και οι υπόλοιποι μηχανισμοί καταστολής; Γι’ αυτό η κυβέρνηση θεσπίζει και κάποιους ιδιαίτερους θεσμούς, προκειμένου να ελέγχει καλύτερα τις κινήσεις των εν γένει στρατιωτικών, εξαναγκάζοντας το φαιόχρουν «εθνικόν» μας κόμμα, τον ΛΑ.Ο.Σ, να διαμαρτύρεται εντόνως, δεδομένου ότι ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στον στρατιωτικό και στον εν γένει χώρο των δυνάμεων καταστολής.
«Οι τόνοι στη Βουλή [προχτές] ανέβηκαν όταν ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης ανακοίνωσε ότι θα δημιουργηθεί στο υπουργείο υπηρεσία υποβολής παραπόνων των μελών των ενόπλων δυνάμεων, διαδικασία που φέρονται να έχουν καταδικάσει οι ενώσεις των αποστράτων. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Θ. Πλεύρης, εξέφρασε τις αντιρρήσεις του στην προοπτική παράκαμψης της ιεραρχίας εκ μέρους των μελών των ενόπλων δυνάμεων στις όποιες αναφορές τους στην πολιτική ηγεσία. “Η ελευθερία του στελέχους των ενόπλων δυνάμεων και η δυνατότητα ανάπτυξης της προσωπικότητάς του θα πρέπει να γίνεται με όρους ιεραρχίας. Να γίνεται αρμοδίως. Η διαφωνία μου δεν εκφράζεται στο ότι πάτε να κάνετε κάτι μικροκομματικό (στ’ αλήθεια δεν το πιστεύω), αλλά στο ότι ο πολιτικός προϊστάμενος δεν θα πρέπει να έχει σχέσεις με κομμάτι των αξιωματικών, αν δεν έχει προηγουμένως εξαντληθεί η ιεραρχία” είπε ο κ. Πλεύρης» (ΒΗΜΑ, ό.π.).
Ας πούμε έστω συνοπτικά ελάχιστα πράγματα με τ’ όνομά τους. Το «στρατιωτικόν φρόνημα» των Ελλήνων αξιωματικών δομήθηκε στην Ελλάδα πάνω στις αρχές της εθνικοφροσύνης και του αντικομουνισμού και το τρίπτυχο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» κυριάρχησε για δεκαετίες στη στρατιωτική ιδεολογία, με τραγικές συνέπειες στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου (δικτατορίες, βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες…). Όταν «καταργήθηκε»(!) το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων», δόθηκε κάποια δυνατότητα να εισέλθουν στο στρατιωτικό σώμα και κάποιοι άλλοι, μη εμφορούμενοι ως ένα βαθμό από την παραπάνω σκοταδιστική ιδεολογία. Έτσι μπόρεσε και το Πασόκ να αποκτήσει «προσβάσεις» στο στράτευμα και να έχει σ’ αυτό τους «δικούς» του. Φυσικό είναι, τώρα που ασκεί την πολιτική του δικτατορία και δημιουργεί σοβαρές δυσαρέσκειες στους στρατιωτικούς, να θέλει να «ενημερώνεται» από τους δικούς του για την οποιαδήποτε «κίνηση» στο στράτευμα. Παρακάμπτει, λοιπόν, τα θεσμοθετημένα παλαιόθεν ιεραρχικά κανάλια πληροφόρησης (υποχρεωτική αναφορά από τον κατώτερο στον στρατιωτικά ανώτερό του), ώστε να μπορεί να πληροφορηθεί «νόμιμα» για τους όποιους κινδύνους. Μ’ αυτό, όμως, ο ΛΑ.Ο.Σ δυσχεραίνεται στο «εθνικό» του έργο και εξανίσταται. Αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών υπήρξε και η παραπάνω διαμαρτυρία του ΛΑ.Ο.Σ δια στόματος Πλεύρη. Αυτά σε αδρές γραμμές! Μήπως, όμως, αδικούμε τον ΛΑ.Ο.Σ μ’ αυτά που λέμε;
Διάβασα πριν λίγες ημέρες την επώνυμη επιστολή ενός απόστρατου ανώτερου αξιωματικού, του «Μακρυγιάννη Χρήστου», η οποία δημοσιεύθηκε σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε με τίτλο «Φτύνω στα μούτρα σας, γιατί δεν προλαβαίνω να φτύσω στους τάφους σας» (βλ. μεταξύ άλλων www.salata.tv, 23.9.2011). Στην επιστολή του αυτή, αφού διαμαρτύρεται οργισμένος για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, προσθέτει κι ένα υστερόγραφο, το οποίο με προβλημάτισε ιδιαιτέρως:
«Υ.Γ: Επειδή δεν ήμουνα ποτέ ζήτουλας, θα ψάξω για μαύρη εργασία να βοηθήσω την οικογένεια μου για να μην φτάσω στο σημείο να σκοτώσω κάποιον πολιτικό ανεύθυνο. Παραθέτω τα προσόντα μου αν κάποιος μπορεί να με χρειαστεί. Γνωρίζω Αγγλικά, γνωρίζω υπολογιστές, γνωρίζω από ασυρμάτους, γνωρίζω όλα τα όπλα ατομικά και ομαδικά, μπορώ να σκοτώσω από 300μ απόσταση με μία σφαίρα, μπορώ να αναχαιτίσω ολόκληρο σμήνος αεροσκαφών και ελικοπτέρων, μπορώ να ανατινάξω οποιοδήποτε κτίριο, μπορώ να κάνω υποκλοπές τηλεπικοινωνιών, μπορώ να κάνω παρεμβολές, μπορώ να κάνω ό,τι δολιοφθορά μπορείτε να φανταστείτε. Έχω ειδική εκπαίδευση στους υπολογιστές με ό,τι αυτό συνεπάγεται…». [Οι υπογραμμίσεις δικές μου.]
Αφού λοιπόν διάβασα το κύριο σώμα της επιστολής, στο οποίο ο απόστρατος αυτός αξιωματικός περιγράφει προβλήματα που βασανίζουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, η «προσφορά» του να πράξει όσα περιγράφει στο υστερόγραφο και ιδιαιτέρως αυτά που υπογραμμίζω με… κόλλησε. Ανέβαλα την συναγωγή συμπερασμάτων μέχρι να διαβάσω και κάποια άλλα κείμενα αυτού του ανθρώπου, τα links των οποίων μου έστειλε κάποιο δικό μου πρόσωπο. Το μόνο που σκέφτηκα προσωρινά ήταν ότι κάτι τέτοια κείμενα είχε διαβάσει ο Μπεγλίτης, γι’ αυτό τρόμαξε τόσο πολύ με το επεισόδιο των αποστράτων στο υπουργείο της άμυνας. «Λες να με φάνε;», θα σκέφτηκε. Ας δούμε όμως αυτά που έμαθα για τον Μακρυγιάννη Χρήστο, τον συντάκτη της παραπάνω δημόσιας επιστολής.
Πριν δυο χρόνια, ένας ευτραφής [εκατονεικοσάκιλος] «ανώτερος αξιωματικός εν αποστρατεία», ο Μακρυγιάννης Χρήστος [οι στρατιωτικοί θέτουν προ του ονόματός τους το επώνυμο], αρθρογραφούσε στα Τρίκαλα ως «πολιτευτής» του πολυσυλλεκτικού μέχρι αηδίας και εθνικόφρονος μέχρις εμέτου κόμματος του ΛΑ.Ο.Σ. Προφανώς δεν εξελέγη, αλλά συνέχισε να αρθρογραφεί και συνεχίζει να το διαπράττει μέχρι σήμερα, αποβλέποντας πιθανότατα να εκλεγεί σε επόμενες εκλογές. Δικαίωμά του! Όπως είναι και δικό μας δικαίωμα να κρίνουμε έκτοτε τα κείμενα που μας απευθύνει και τις εν γένει πολιτικές του ενέργειες. Το ίδιο, άλλωστε, θα πράτταμε για τον καθένα που ζητάει την ψήφο μας προκειμένου να μας κυβερνήσει, πολύ περισσότερο όταν βρίζει ως «καθάρματα» όσους δεν είναι ρατσιστές και όταν δηλώνει ευθρασώς [όχι «ευθαρσώς», γιατί δε θέλει θάρρος κάτι τέτοιο] ότι είναι «Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής» σε άρθρο του υπό τον τίτλο «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ» (βλ. Trikala News, 12.5.2011): «Nαι ρε καθάρματα Είμαι Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής», γράφει κλείνοντας το παραπάνω άρθρο. [Για όσους έχουν το στομάχι να διαβάσουν τις μπουρδολόγες αιτίες που επικαλείται για το ρατσισμό του αυτός ο υποδειγματικός εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ, ας ανατρέξει στo κείμενό του. Εμένα, πάντως, με συγκίνησε σφόδρα το ακόλουθο ρητορικό του ερώτημα-επιχείρημα: «Είμαι ρατσιστής γιατί θέλω στο όνομα του Συντάγματος να σέβονται την ζωή μου την θρησκεία μου τα Σύμβολά μου; αν ναι; NAI EIMAI».]
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, μου φαίνεται τουλάχιστον αφελής και εντελώς άστοχη η οικονομίστικη θεώρηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή σχετικά με το θέμα των απόστρατων ανώτερων αξιωματικών. Όπως έγραψε χτες (1.10.2011) ο Ριζοσπάστης, «Παρεμβαίνοντας για το θέμα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι προφανώς και οι απόστρατοι έχουν οικονομικά προβλήματα, τα οποία η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει…». Φυσικά οι ανώτεροι στρατιωτικοί, εν ενεργεία και απόστρατοι, έχουν οικονομικά προβλήματα, και πολύ περισσότερα οι κατώτεροι στρατιωτικοί, όπως άλλωστε όλοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας. Κι ας μην εξαιρέσουμε ―με βάση πάντα το οικονομικό κριτήριο, όπως το χρησιμοποίησε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ― τους… αστυνομικούς και όλους όσους εργάζονται στα σώματα ασφαλείας και στους μηχανισμούς καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μόνο που θα πρέπει, αν θέλουμε να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση, να λάβουμε υπόψη ποια είναι η θέση και ο ρόλος των «εργαζομένων» αυτών στο συγκεκριμένο καπιταλιστικό σύστημα και ποια ιδεολογία κυριαρχεί στα μυαλά τους, παράγοντες που λειτουργούν στη συγκεκριμένη περίπτωση καθοριστικά για τη συμπεριφορά τους. Γι’ αυτό ο φυσικός τους πολιτικός χώρος είναι η δεξιά (γαλάζια και πράσινη) και κυρίως η ακροδεξιά, όπου και στεγάζονται πολιτικά. Για τον ίδιο λόγο κι ο περί ου ο λόγος απόστρατος ανώτερος αξιωματικός αυτού του κειμένου, ο «ρε καθάρματα Είμαι Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής», εμφανίζεται αφενός ως πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ και αφετέρου ως διαθέσιμος για «μαύρη εργασία», έτοιμος αν χρειαστεί να σκοτώσει από 300 μέτρα και να προβεί σε δολιοφθορές και σε άλλες «επαναστατικές» ενέργειες… Ποιος τα χρειάζεται αυτά τα προσόντα που πλασάρει στην αγορά; Η εργατική τάξη; Ο λαός; Ή η εξουσία και το παρακράτος της; Γι’ αυτό θεωρώ τουλάχιστον αφελές να προτάσσει κανείς (ή πολύ χειρότερα να χρησιμοποιεί ως μόνο καθοριστικό) στη συγκεκριμένη περίπτωση το «οικονομικό» κριτήριο, δηλαδή τα οικονομικά τους προβλήματα, επιχειρώντας (αν επιχειρεί) να τους πείσει να συμπαραταχτούν σε αγώνες με την εργατική τάξη και το λαό για την ανατροπή του συστήματος και την επίλυση των προβλημάτων τους στα πλαίσια μιας άλλης κοινωνίας.
Αν απορεί κανείς, όπως πράττουν μερικοί με περιπαικτικό τρόπο, για το πού πάει και βρίσκει ο Καρα-τζαφέρ [ετυμολογικά το όνομα προέρχεται από το «μαύρος-γάιδαρος»] κάτι τέτοια ζόμπι σαν τον περί ου ο λόγος απόστρατο εθνικόφρονα ρατσιστή μας και τον υστερικό ιστορικό Άδωνη, μάλλον έχει χάσει επεισόδια ή πάσχει από πολιτική αμνησία. Εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που ήταν ακόμα βουλευτής της Ν.Δ., ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ έχει σημάνει «εθνικό» προσκλητήριο, με το οποίο έχει καλέσει κάθε σαπισμένης καρυδιάς καρύδι (χουντικούς, βασιλικούς, χρυσαυγίτες, «κομμουνιστές» δηλωσίες, πασοκοδεξιούς αποστάτες και άλλα ζόμπι) και μοιράζει υπουργεία και οφίτσια, τα οποία υποσχέθηκε να τους χορηγήσει μόλις γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα σίριαλ που ξεκίνησε στις 16.1.1998 στο κανάλι του Καρατζαφέρη Tele-City με τίτλο «Νέα Ελπίδα». «Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας;» αναρωτήθηκε εμφανιζόμενος στην οθόνη. Κι απάντησε μόνος του: «Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η Χρυσή Αυγή με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ, η οποία δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ‘80, την ΟΝΝΕΔ του Μιχαλολιάκου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και είναι και η ΕΠΕΝ, οι βασιλικοί και οι αμετανόητοι [βλ. οι χουντικοί]». Κι ύστερα συνέχισε μοιράζοντας με γενναιοδωρία σ’ αυτά τα πολιτικά ζόμπι υπουργεία και οφίτσια: «Ελάτε (εσείς της Χρυσής Αυγής) στη διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε ένα κομμάτι. Θα πάρουμε εμείς [η Νέα Δημοκρατία] τα υπουργεία, πάρτε κι εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο». (Για το πρώτο αυτό επεισόδιο του σίριαλ βλ. Ελευθεροτυπία, 1/2/1998 και ΒΗΜΑ, 11.9.2005). Στη συνέχεια έγινε η έξωση του Καρατζαφέρη από τη Ν.Δ., η ίδρυση του ΛΑ.Ο.Σ και το σίριαλ της «Νέας Ελπιδας» μεταμορφώθηκε σε σαπουνόπερα-φάρσα με ζόμπι. Ποιος ξεχνάει ότι θα είχαμε παραλίγο στη Βουλή την νουμερική Αναστασία (Νατάσσα) Αφήνη, υποψήφια βουλευτίνα του ΛΑ.Ο.Σ επειδή… χαστούκισε την Λιάνη; Μήπως στο ίδιο πλαίσιο δεν εντάσσονται οι διαπραγματεύσεις του με τον Ηλία Ψινάκη, που μάλλον προσβάλλει του ομοφυλόφιλους με την ξεφωνούσα επιδειξιμανία της σεξουαλικής του ιδιαιτερότητας; Και τι να πούμε για την… προσβλητική για τους «επαγγελματίες» πολιτικούς συμμετοχή στις εκλογές της αοιδού Έφης Σαρρή; Με άλλα λόγια και για να μη μακρηγορούμε αναφέροντας το πλήθος των περιπτώσεων, ο Καρατζαφέρης έχει κάνει τα πάντα για να… ευτελίσει το ιστορικά σαπισμένο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα. Δε θα ένιωθα καμιά έκπληξη, αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές έβλεπα ανάμεσα στις υποψηφιότητες του κόμματός του το όνομα της… Τζούλιας, προοριζόμενης για το υπουργείο πολιτισμού ή παιδείας. Οπότε, μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για τις πραγματικές πολιτικές προθέσεις του, αντί να ασχολούμαστε με τα πολιτικά «φρούτα» που προκλητικά συλλέγει; Όσο για τις προθέσεις αυτές τις έχει δηλώσει από καιρό: Όταν γίνει πρωθυπουργός (και υποσχέθηκε στους οπαδούς του ότι θα γίνει συντόμως), αφενός θα πετάξει έξω τους μετανάστες και αφετέρου θα «αποκομουνιστικοποιήσει» την Ελλάδα. Γιατί για όσους δεν το ξέρουν, σύμφωνα με τον Καρατζαφέρη, «στην Ελλάδα κυριαρχεί ο κομουνισμός εδώ και 100 χρόνια». Αμήν!
Τρομοκρατήθηκε
προχτές (30.9.2011) η πολιτική χούντα, και ιδιαίτερα ο υπουργός άμυνας
Μπεγλίτης, από κάποιες «κινήσεις» απόστρατων αξιωματικών. Προφανώς, έτσι
που έχει σαπίσει το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα της πολιτικής τους
δικτατορίας, τρέμουν το ενδεχόμενο της αντικατάστασής τους από μια
«απροκάλυπτη», στρατιωτική χούντα. (Το πόσο
«φανταστικός» ή «πραγματικός» είναι ο κίνδυνος είναι άλλη υπόθεση. Το
γεγονός είναι ότι τρέμουν, τουλάχιστον για την προσωπική τους ασφάλεια.)Γι’ αυτό εδώ και καιρό, όπως ομολόγησε ο υπουργός άμυνας, παρακολουθούν μεταξύ άλλων και όσα δημοσιεύουν οι απόστρατοι: «Ο ομφάλιος λώρος που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Σας καλώ να περιηγηθείτε στα blogs και να δείτε τι γράφουν οργανώσεις αποστράτων…», είπε προς τα μέλη του αστικού κοινοβουλίου (ΒΗΜΑ,30.9.2011). Σε απάντηση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γαλάζιας Δεξιάς Μανώλης Κεφαλογιάννης, παριστάνοντας τον ψόφιο κοριό, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι δεν μπορεί να καταλάβει «το αμόκ του υπουργού σε βάρος των απόστρατων», γεγονός που εξανάγκασε τον κυβερνητικό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της πράσινης Δεξιάς Πέτρο Ευθυμίου να δηλώσει ότι είναι «απαράδεκτο η ΝΔ να αγνοεί στην πρόσφατη ιστορία», υπονοώντας προφανώς τη στρατιωτική δικτατορία. Κι ο «πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας τόνισε από την πλευρά του: “Είναι προφανές ότι ο τρόπος που έθεσε ο υπουργός το θέμα των αποστράτων δημιουργεί συνειρμούς, στους οποίους δεν θέλω να δώσω συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση, αν απειλείται η πατρίδα [!], δεν απειλείται από τους απόστρατους, αλλά από μια ιδιότυπη πραξικοπηματική εισβολή μιας νέας οικονομικής πολιτικής”» (BHMA, ό.π.)
Φυσικά, οι επαγγελματίες πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας δεν τρέμουν τόσο από τις διάφορες εκδηλώσεις των εν αποστρατεία αξιωματικών, όσο από τις όποιες ενδεχόμενες κινήσεις των εν ενεργεία συναδέλφων τους καθώς και από τις σχέσεις «συνεργασίας» των δύο αυτών κατηγοριών. Προχτές δεν έγινε και τίποτε σημαντικό με τους διαμαρτυρόμενους για την ασκούμενη οικονομική πολιτική απόστρατους, αλλά με την Τρομοκρατία που ασκούν διαρκώς οι κυβερνώντες σε βάρος της εργατικής τάξης και των εν γένει εργαζομένων και συνταξιούχων ―σημειωτέον ότι και οι στρατιωτικοί είναι «εργαζόμενοι» και συνταξιούχοι― είναι φυσικό να τρέμουν τις όποιες αντιδράσεις. Δεν πάει καιρός που ο Πάγκαλος μίλησε για τα τανκς που «ενδεχομένως» θα κατεβούν στους δρόμους, αν εξεγερθεί ο λαός. Και μην ξεχνάμε πως ό,τι κι αν συμβεί, ο λαός θα την πληρώσει, είτε με πολιτική είτε με στρατιωτική είτε με πολιτικο-στρατιωτική είτε με στρατιωτικο-πολιτική δικτατορία, γιατί αυτοί οι Κύριοι στη χειρότερη θα αναγκαστούν να… αυτοεξοριστούν στα Λονδίνα, στις Νέες Υόρκες, στα Παρίσια κλπ., όπως συνέβη, π.χ, την προηγούμενη φορά με τον Πάγκαλο και με πολλούς άλλους ομοίους του. Φαντάσου, όμως, να αρνηθούν οι στρατιωτικοί να ασκήσουν το «εσωτερικό καθήκον» τους και να μην κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους; Τι ρόλο θα παίξει τότε ο Μπεγλίτης κι ο κάθε Μπεγλίτης; Τι λόγο ύπαρξης θα έχει η 71η αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία και οι υπόλοιποι μηχανισμοί καταστολής; Γι’ αυτό η κυβέρνηση θεσπίζει και κάποιους ιδιαίτερους θεσμούς, προκειμένου να ελέγχει καλύτερα τις κινήσεις των εν γένει στρατιωτικών, εξαναγκάζοντας το φαιόχρουν «εθνικόν» μας κόμμα, τον ΛΑ.Ο.Σ, να διαμαρτύρεται εντόνως, δεδομένου ότι ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στον στρατιωτικό και στον εν γένει χώρο των δυνάμεων καταστολής.
«Οι τόνοι στη Βουλή [προχτές] ανέβηκαν όταν ο υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης ανακοίνωσε ότι θα δημιουργηθεί στο υπουργείο υπηρεσία υποβολής παραπόνων των μελών των ενόπλων δυνάμεων, διαδικασία που φέρονται να έχουν καταδικάσει οι ενώσεις των αποστράτων. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Θ. Πλεύρης, εξέφρασε τις αντιρρήσεις του στην προοπτική παράκαμψης της ιεραρχίας εκ μέρους των μελών των ενόπλων δυνάμεων στις όποιες αναφορές τους στην πολιτική ηγεσία. “Η ελευθερία του στελέχους των ενόπλων δυνάμεων και η δυνατότητα ανάπτυξης της προσωπικότητάς του θα πρέπει να γίνεται με όρους ιεραρχίας. Να γίνεται αρμοδίως. Η διαφωνία μου δεν εκφράζεται στο ότι πάτε να κάνετε κάτι μικροκομματικό (στ’ αλήθεια δεν το πιστεύω), αλλά στο ότι ο πολιτικός προϊστάμενος δεν θα πρέπει να έχει σχέσεις με κομμάτι των αξιωματικών, αν δεν έχει προηγουμένως εξαντληθεί η ιεραρχία” είπε ο κ. Πλεύρης» (ΒΗΜΑ, ό.π.).
Ας πούμε έστω συνοπτικά ελάχιστα πράγματα με τ’ όνομά τους. Το «στρατιωτικόν φρόνημα» των Ελλήνων αξιωματικών δομήθηκε στην Ελλάδα πάνω στις αρχές της εθνικοφροσύνης και του αντικομουνισμού και το τρίπτυχο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» κυριάρχησε για δεκαετίες στη στρατιωτική ιδεολογία, με τραγικές συνέπειες στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου (δικτατορίες, βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες…). Όταν «καταργήθηκε»(!) το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων», δόθηκε κάποια δυνατότητα να εισέλθουν στο στρατιωτικό σώμα και κάποιοι άλλοι, μη εμφορούμενοι ως ένα βαθμό από την παραπάνω σκοταδιστική ιδεολογία. Έτσι μπόρεσε και το Πασόκ να αποκτήσει «προσβάσεις» στο στράτευμα και να έχει σ’ αυτό τους «δικούς» του. Φυσικό είναι, τώρα που ασκεί την πολιτική του δικτατορία και δημιουργεί σοβαρές δυσαρέσκειες στους στρατιωτικούς, να θέλει να «ενημερώνεται» από τους δικούς του για την οποιαδήποτε «κίνηση» στο στράτευμα. Παρακάμπτει, λοιπόν, τα θεσμοθετημένα παλαιόθεν ιεραρχικά κανάλια πληροφόρησης (υποχρεωτική αναφορά από τον κατώτερο στον στρατιωτικά ανώτερό του), ώστε να μπορεί να πληροφορηθεί «νόμιμα» για τους όποιους κινδύνους. Μ’ αυτό, όμως, ο ΛΑ.Ο.Σ δυσχεραίνεται στο «εθνικό» του έργο και εξανίσταται. Αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών υπήρξε και η παραπάνω διαμαρτυρία του ΛΑ.Ο.Σ δια στόματος Πλεύρη. Αυτά σε αδρές γραμμές! Μήπως, όμως, αδικούμε τον ΛΑ.Ο.Σ μ’ αυτά που λέμε;
Διάβασα πριν λίγες ημέρες την επώνυμη επιστολή ενός απόστρατου ανώτερου αξιωματικού, του «Μακρυγιάννη Χρήστου», η οποία δημοσιεύθηκε σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε με τίτλο «Φτύνω στα μούτρα σας, γιατί δεν προλαβαίνω να φτύσω στους τάφους σας» (βλ. μεταξύ άλλων www.salata.tv, 23.9.2011). Στην επιστολή του αυτή, αφού διαμαρτύρεται οργισμένος για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, προσθέτει κι ένα υστερόγραφο, το οποίο με προβλημάτισε ιδιαιτέρως:
«Υ.Γ: Επειδή δεν ήμουνα ποτέ ζήτουλας, θα ψάξω για μαύρη εργασία να βοηθήσω την οικογένεια μου για να μην φτάσω στο σημείο να σκοτώσω κάποιον πολιτικό ανεύθυνο. Παραθέτω τα προσόντα μου αν κάποιος μπορεί να με χρειαστεί. Γνωρίζω Αγγλικά, γνωρίζω υπολογιστές, γνωρίζω από ασυρμάτους, γνωρίζω όλα τα όπλα ατομικά και ομαδικά, μπορώ να σκοτώσω από 300μ απόσταση με μία σφαίρα, μπορώ να αναχαιτίσω ολόκληρο σμήνος αεροσκαφών και ελικοπτέρων, μπορώ να ανατινάξω οποιοδήποτε κτίριο, μπορώ να κάνω υποκλοπές τηλεπικοινωνιών, μπορώ να κάνω παρεμβολές, μπορώ να κάνω ό,τι δολιοφθορά μπορείτε να φανταστείτε. Έχω ειδική εκπαίδευση στους υπολογιστές με ό,τι αυτό συνεπάγεται…». [Οι υπογραμμίσεις δικές μου.]
Αφού λοιπόν διάβασα το κύριο σώμα της επιστολής, στο οποίο ο απόστρατος αυτός αξιωματικός περιγράφει προβλήματα που βασανίζουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, η «προσφορά» του να πράξει όσα περιγράφει στο υστερόγραφο και ιδιαιτέρως αυτά που υπογραμμίζω με… κόλλησε. Ανέβαλα την συναγωγή συμπερασμάτων μέχρι να διαβάσω και κάποια άλλα κείμενα αυτού του ανθρώπου, τα links των οποίων μου έστειλε κάποιο δικό μου πρόσωπο. Το μόνο που σκέφτηκα προσωρινά ήταν ότι κάτι τέτοια κείμενα είχε διαβάσει ο Μπεγλίτης, γι’ αυτό τρόμαξε τόσο πολύ με το επεισόδιο των αποστράτων στο υπουργείο της άμυνας. «Λες να με φάνε;», θα σκέφτηκε. Ας δούμε όμως αυτά που έμαθα για τον Μακρυγιάννη Χρήστο, τον συντάκτη της παραπάνω δημόσιας επιστολής.
Πριν δυο χρόνια, ένας ευτραφής [εκατονεικοσάκιλος] «ανώτερος αξιωματικός εν αποστρατεία», ο Μακρυγιάννης Χρήστος [οι στρατιωτικοί θέτουν προ του ονόματός τους το επώνυμο], αρθρογραφούσε στα Τρίκαλα ως «πολιτευτής» του πολυσυλλεκτικού μέχρι αηδίας και εθνικόφρονος μέχρις εμέτου κόμματος του ΛΑ.Ο.Σ. Προφανώς δεν εξελέγη, αλλά συνέχισε να αρθρογραφεί και συνεχίζει να το διαπράττει μέχρι σήμερα, αποβλέποντας πιθανότατα να εκλεγεί σε επόμενες εκλογές. Δικαίωμά του! Όπως είναι και δικό μας δικαίωμα να κρίνουμε έκτοτε τα κείμενα που μας απευθύνει και τις εν γένει πολιτικές του ενέργειες. Το ίδιο, άλλωστε, θα πράτταμε για τον καθένα που ζητάει την ψήφο μας προκειμένου να μας κυβερνήσει, πολύ περισσότερο όταν βρίζει ως «καθάρματα» όσους δεν είναι ρατσιστές και όταν δηλώνει ευθρασώς [όχι «ευθαρσώς», γιατί δε θέλει θάρρος κάτι τέτοιο] ότι είναι «Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής» σε άρθρο του υπό τον τίτλο «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ» (βλ. Trikala News, 12.5.2011): «Nαι ρε καθάρματα Είμαι Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής», γράφει κλείνοντας το παραπάνω άρθρο. [Για όσους έχουν το στομάχι να διαβάσουν τις μπουρδολόγες αιτίες που επικαλείται για το ρατσισμό του αυτός ο υποδειγματικός εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ, ας ανατρέξει στo κείμενό του. Εμένα, πάντως, με συγκίνησε σφόδρα το ακόλουθο ρητορικό του ερώτημα-επιχείρημα: «Είμαι ρατσιστής γιατί θέλω στο όνομα του Συντάγματος να σέβονται την ζωή μου την θρησκεία μου τα Σύμβολά μου; αν ναι; NAI EIMAI».]
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, μου φαίνεται τουλάχιστον αφελής και εντελώς άστοχη η οικονομίστικη θεώρηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή σχετικά με το θέμα των απόστρατων ανώτερων αξιωματικών. Όπως έγραψε χτες (1.10.2011) ο Ριζοσπάστης, «Παρεμβαίνοντας για το θέμα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι προφανώς και οι απόστρατοι έχουν οικονομικά προβλήματα, τα οποία η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει…». Φυσικά οι ανώτεροι στρατιωτικοί, εν ενεργεία και απόστρατοι, έχουν οικονομικά προβλήματα, και πολύ περισσότερα οι κατώτεροι στρατιωτικοί, όπως άλλωστε όλοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας. Κι ας μην εξαιρέσουμε ―με βάση πάντα το οικονομικό κριτήριο, όπως το χρησιμοποίησε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ― τους… αστυνομικούς και όλους όσους εργάζονται στα σώματα ασφαλείας και στους μηχανισμούς καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μόνο που θα πρέπει, αν θέλουμε να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση, να λάβουμε υπόψη ποια είναι η θέση και ο ρόλος των «εργαζομένων» αυτών στο συγκεκριμένο καπιταλιστικό σύστημα και ποια ιδεολογία κυριαρχεί στα μυαλά τους, παράγοντες που λειτουργούν στη συγκεκριμένη περίπτωση καθοριστικά για τη συμπεριφορά τους. Γι’ αυτό ο φυσικός τους πολιτικός χώρος είναι η δεξιά (γαλάζια και πράσινη) και κυρίως η ακροδεξιά, όπου και στεγάζονται πολιτικά. Για τον ίδιο λόγο κι ο περί ου ο λόγος απόστρατος ανώτερος αξιωματικός αυτού του κειμένου, ο «ρε καθάρματα Είμαι Έλληνας Πατριώτης, Χριστιανός Ορθόδοξος και Ρατσιστής», εμφανίζεται αφενός ως πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ και αφετέρου ως διαθέσιμος για «μαύρη εργασία», έτοιμος αν χρειαστεί να σκοτώσει από 300 μέτρα και να προβεί σε δολιοφθορές και σε άλλες «επαναστατικές» ενέργειες… Ποιος τα χρειάζεται αυτά τα προσόντα που πλασάρει στην αγορά; Η εργατική τάξη; Ο λαός; Ή η εξουσία και το παρακράτος της; Γι’ αυτό θεωρώ τουλάχιστον αφελές να προτάσσει κανείς (ή πολύ χειρότερα να χρησιμοποιεί ως μόνο καθοριστικό) στη συγκεκριμένη περίπτωση το «οικονομικό» κριτήριο, δηλαδή τα οικονομικά τους προβλήματα, επιχειρώντας (αν επιχειρεί) να τους πείσει να συμπαραταχτούν σε αγώνες με την εργατική τάξη και το λαό για την ανατροπή του συστήματος και την επίλυση των προβλημάτων τους στα πλαίσια μιας άλλης κοινωνίας.
Αν απορεί κανείς, όπως πράττουν μερικοί με περιπαικτικό τρόπο, για το πού πάει και βρίσκει ο Καρα-τζαφέρ [ετυμολογικά το όνομα προέρχεται από το «μαύρος-γάιδαρος»] κάτι τέτοια ζόμπι σαν τον περί ου ο λόγος απόστρατο εθνικόφρονα ρατσιστή μας και τον υστερικό ιστορικό Άδωνη, μάλλον έχει χάσει επεισόδια ή πάσχει από πολιτική αμνησία. Εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που ήταν ακόμα βουλευτής της Ν.Δ., ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ έχει σημάνει «εθνικό» προσκλητήριο, με το οποίο έχει καλέσει κάθε σαπισμένης καρυδιάς καρύδι (χουντικούς, βασιλικούς, χρυσαυγίτες, «κομμουνιστές» δηλωσίες, πασοκοδεξιούς αποστάτες και άλλα ζόμπι) και μοιράζει υπουργεία και οφίτσια, τα οποία υποσχέθηκε να τους χορηγήσει μόλις γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα σίριαλ που ξεκίνησε στις 16.1.1998 στο κανάλι του Καρατζαφέρη Tele-City με τίτλο «Νέα Ελπίδα». «Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας;» αναρωτήθηκε εμφανιζόμενος στην οθόνη. Κι απάντησε μόνος του: «Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η Χρυσή Αυγή με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ, η οποία δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ‘80, την ΟΝΝΕΔ του Μιχαλολιάκου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και είναι και η ΕΠΕΝ, οι βασιλικοί και οι αμετανόητοι [βλ. οι χουντικοί]». Κι ύστερα συνέχισε μοιράζοντας με γενναιοδωρία σ’ αυτά τα πολιτικά ζόμπι υπουργεία και οφίτσια: «Ελάτε (εσείς της Χρυσής Αυγής) στη διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε ένα κομμάτι. Θα πάρουμε εμείς [η Νέα Δημοκρατία] τα υπουργεία, πάρτε κι εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο». (Για το πρώτο αυτό επεισόδιο του σίριαλ βλ. Ελευθεροτυπία, 1/2/1998 και ΒΗΜΑ, 11.9.2005). Στη συνέχεια έγινε η έξωση του Καρατζαφέρη από τη Ν.Δ., η ίδρυση του ΛΑ.Ο.Σ και το σίριαλ της «Νέας Ελπιδας» μεταμορφώθηκε σε σαπουνόπερα-φάρσα με ζόμπι. Ποιος ξεχνάει ότι θα είχαμε παραλίγο στη Βουλή την νουμερική Αναστασία (Νατάσσα) Αφήνη, υποψήφια βουλευτίνα του ΛΑ.Ο.Σ επειδή… χαστούκισε την Λιάνη; Μήπως στο ίδιο πλαίσιο δεν εντάσσονται οι διαπραγματεύσεις του με τον Ηλία Ψινάκη, που μάλλον προσβάλλει του ομοφυλόφιλους με την ξεφωνούσα επιδειξιμανία της σεξουαλικής του ιδιαιτερότητας; Και τι να πούμε για την… προσβλητική για τους «επαγγελματίες» πολιτικούς συμμετοχή στις εκλογές της αοιδού Έφης Σαρρή; Με άλλα λόγια και για να μη μακρηγορούμε αναφέροντας το πλήθος των περιπτώσεων, ο Καρατζαφέρης έχει κάνει τα πάντα για να… ευτελίσει το ιστορικά σαπισμένο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα. Δε θα ένιωθα καμιά έκπληξη, αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές έβλεπα ανάμεσα στις υποψηφιότητες του κόμματός του το όνομα της… Τζούλιας, προοριζόμενης για το υπουργείο πολιτισμού ή παιδείας. Οπότε, μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για τις πραγματικές πολιτικές προθέσεις του, αντί να ασχολούμαστε με τα πολιτικά «φρούτα» που προκλητικά συλλέγει; Όσο για τις προθέσεις αυτές τις έχει δηλώσει από καιρό: Όταν γίνει πρωθυπουργός (και υποσχέθηκε στους οπαδούς του ότι θα γίνει συντόμως), αφενός θα πετάξει έξω τους μετανάστες και αφετέρου θα «αποκομουνιστικοποιήσει» την Ελλάδα. Γιατί για όσους δεν το ξέρουν, σύμφωνα με τον Καρατζαφέρη, «στην Ελλάδα κυριαρχεί ο κομουνισμός εδώ και 100 χρόνια». Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου