Αυτοκτονίες: η επάρατος αλήθεια

Αυτοκτονίες: η επάρατος αλήθεια

της Μαριάννας Τζιαντζή

Ρεκόρ 50ετίας σημείωσαν στην Ελλάδα οι αυτοκτονίες το 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Η αύξησή τους είναι 26,52% σε σύγκριση με το 2010 ενώ ο αριθμός τους έφτασε τις 477.

Όπως κάποιοι δεν θέλουν να μιλούν για την «κακιά αρρώστεια» ή την επάρατο νόσος, έτσι και οι τάχα σοβαροί» πολιτικοί και ΜΜΕ δεν μιλούν για τις κακές, τις επάρατες αλήθειες -και μια από αυτές είναι το κύμα των αυτοκτονιών. Όπως επί δικτατορίας γίνονταν βασανιστήρια αλλά οι εφημερίδες δεν έγραφαν τίποτα, έτσι και τώρα τα κυρίαρχα ΜΜΕ υποβαθμίζουν το θέμα όχι από σεβασμό στους νεκρούς, αλλά επειδή είναι συνένοχα στο έγκλημα. Λες και η σιωπή είναι μισή αρχοντιά, ενώ η επάρατος αλήθεια είναι γκρίνια, μιζέρια, λαϊκισμός.

Δεν φταίει η φτώχεια γενικά. Μελέτες επιστημόνων δείχνουν ότι η ανέχεια συσχετίζεται άμεσα με την αύξηση των αυτοκτονιών, αλλά οι επιπτώσεις της κρίσης γίνονται ακόμα πιο φονικές όταν η ανεργία συνοδεύεται από την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας. Μια κατάρρευση που αποτελεί συνειδητή επιλογή των μνημονιακών κυβερνήσεων και όχι ένα «αναγκαίο κακό». Οι κατασχέσεις κατοικιών (που μεθοδεύονται ύπουλα αλλά μεθοδικά και αμείλικτα) θα σκοτεινιάσουν ακόμα περισσότερο το ήδη θολό τοπίο. Εκτός και αν...

Αδήλωτα βρέφη, αδήλωτες ιερόδουλοι, αλλά και αδήλωτες αυτοκτονίες. Συμφωνα με τη ΜΚΟ Κλίμακα, οι μη καταγεγραμμένες απόπειρες είναι 15-20 φορές περισσότερες από τον επίσημο αριθμό των αυτοκτονιών. Ταυτόχρονα, πολλές αυτοκτονίες δεν δηλώνονται ως τέτοιες καθώς οι συγγενείς του νεκρού δεν θέλουν να φέρουν το κοινωνικό και το θρησκευτικό στίγμα. Όπως η μη επίσημη ανεργία, έτσι και οι μη δηλωμένες αυτοκτονίες αποκτούν μια εφιαλτική αμοιβαδική μορφή.

 Εκτός από τις δημόσιες αυτοκτονίες, υπάρχουν και  οι κρυφές: άνθρωποι πηγαίνουν στις ερημιές, στο υπόγειο, στην αποθήκη του σπιτιού, σε χαράδρες και σπηλιές για να απαγχονιστούν, να αυτοπυρποληθούν, να γκρεμιστούν στο κενό. Σαν να ντρέπονται, σαν να ζητούν συγγνώμη απ’ όσους αφήνουν πίσω τους.

 Ίσως σύντομα να ιδρυθεί κάποιο Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών που θα καταγράφει τους φευγάτους. Διακριτικά, δημοσιοποιώντας μόνο τόπο, ηλικία, φύλο και κεφάλια και όχι ονοματεπώνυμα. Σαν να λέμε Παρατηρητήριο Αδέσποτων Σκυλιών σε έναν κόσμο αναλώσιμων ζωών.

[Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ, 26.5.13]