Πάμε καλά! Καλύτερα δε γίνεται…

Πάμε καλά! Καλύτερα δε γίνεται…

του Δημήτρη Μηλάκα

[Πηγή: Το ΠΟΝΤΙΚΙ, 25/11/2013]

Περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο βλέποντας και ακούγοντας (με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Βερολίνο) «πόσο καλά τα πάει η κυβέρνηση», «πόσο γρήγορα πλησιάζουμε την έξοδο από την κρίση» και «πόσο φίλοι μας (ακόμη και ο Σόιμπλε) είναι οι Γερμανοί».

Η πραγματικότητα ωστόσο δεν διαμορφώνεται από τα media όπως υπεροπτικά πιστεύουν οι επαγγελματίες της χειραγώγησης. Η πραγματικότητα αποκαλύπτεται καθημερινά στις άδειες τσέπες των εργαζομένων, στα άδεια ταμεία των επιχειρήσεων, στα δισεκατομμύρια των ακάλυπτων επιταγών, στα γκισέ των τραπεζών, στα χιλιάδες σπίτια με κομμένο ρεύμα, στις ουρές για τα συσσίτια, στο ψάξιμο των δοχείων απορριμμάτων. Αυτή η πραγματικότητα, μπορεί να μην εμφανίζεται στα δελτία των οκτώ, αν δε βολεύει το σενάριο του success story, αποτυπώνεται ωστόσο ανάγλυφα στους αριθμούς. Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποιους από αυτούς:

• Το ποσοστό των ετήσιων συνολικών δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού (2014) που προορίζεται να πάει την ερχόμενη χρονιά  σε τόκους και χρεολύσια ανέρχεται  στο 64%!!!

Διαβάζοντας  την πραγματικότητα που περιγράφουν οι αριθμοί του προϋπολογισμού οδηγείται κανείς σε εύλογα συμπεράσματα και διαπιστώσεις:

·         «από τα περίπου 116,524 δισ. ευρώ που θα είναι οι συνολικές δαπάνες για το 2014, τα 74,199 δισ. ευρώ (ποσοστό 64% !!!) θα πάνε στους τοκογλύφους! Να, επομένως, γιατί «δεν υπάρχουν» λεφτά για μισθούς, συντάξεις, για Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια.

• Ενώ το σύνολο των εσόδων του κράτους (2014) θα είναι 54,695 δισ. οι τοκογλύφοι έχουν καπαρώσει 74,199 δισ. ευρώ, δηλαδή ένα ποσό μεγαλύτερο κατά... 136% από όλα τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού! Να, επομένως, γιατί συνεχίζεται εσαεί ο φαύλος κύκλος των νέων δανείων, με τους νέους τόκους, με τα νέα χρεολύσια, που θα φέρουν νέα δάνεια, νέους τόκους κ.ο.κ.»

Στον  Καιάδα…

Προσπαθώντας να δραπετεύσουμε από την εικονική πραγματικότητα (των κυβερνητικών media) επιβάλλεται να παραμείνουμε προσγειωμένοι στην οδυνηρή πραγματικότητα κάποιων ακόμη αριθμών οι οποίοι περιγράφουν την κόλαση της ανεργίας. Για την ακρίβεια περιγράφουν τη «λογική» της μόνιμης περιθωριοποίησης του 1/3 της κοινωνίας.

Όπως είναι επισήμως διαπιστωμένο η Ελλάδα παραμένει πρωταθλήτρια σ αυτόν τον τομέα με ποσοστά που ξεπερνούν το 28%. Διαπιστωμένο επισήμως είναι επίσης ότι η ανεργία των νέων φτάνει στο 60%!!!

Πώς η πετυχημένη ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προσεγγίζουν αυτό το θέμα, είχαμε  την δυνατότητα να το πληροφορηθούμε και (μεταξύ άλλων)  από  «Το Βήμα της Κυριακής» που …αποκάλυψε, ένα σχέδιο περικοπής προσωπικού το οποίο έχει ήδη κατατεθεί από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης προς όλα τα υπουργεία. Το εν λόγω σχέδιο προτείνει  την περικοπή του προσωπικού σε ορισμένους φορείς σε ποσοστό που θα φθάνει ως το 10%. Αν η προσπάθεια αυτή καρποφορήσει, η κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να φθάσει στην απόλυση ως και 5.000 υπαλλήλων, οι οποίοι, αν προστεθούν στις απολύσεις των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, αρκούν για να καλύψουν τους στόχους της διετίας.

Μεγαλύτερο ίσως ενδιαφέρον  από την είδηση, έχει η ορολογία  («καρποφορήσει», «στόχοι διετίας») που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διαδικασία απόρριψης χιλιάδων ανθρώπων στον Καιάδα!

…για πάντα

Αν κάποιος θεωρεί ότι όλα τα πιο πάνω είναι σκληρές και απαραίτητες, αλλά οι τελευταίες δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία, κάνει λάθος.
Σύμφωνα με τον υπάλληλο που εποπτεύει και κατευθύνει την ελληνική κυβέρνηση (τον κύριο Τόμσεν) η Ελλάδα θα χρειασθεί να λάβει νέα μέτρα την περίοδο 2014-2016.

Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο υπάλληλος των δανειστών που κατευθύνει την ελληνική κυβέρνηση σημειώνει μεταξύ άλλων:

«μου προκαλεί έκπληξη ότι σε μια χώρα με 60% περίπου ανεργία στους νέους, και με συχνά κακές δημόσιες υπηρεσίες, το πολιτικό σύστημα είναι τόσο απρόθυμο να αποδεχθεί ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αποδίδουν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους, μορφωμένους ανθρώπους που αγωνιούν να τους δοθεί μια ευκαιρία.

»Λοιπόν, ναι, νομίζω ότι η ευελιξία στην εφαρμογή υποχρεωτικών απολύσεων όταν αυτό είναι αναγκαίο, αποτελεί μια κρίσιμη πτυχή του προγράμματος. Από άποψη όχι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης.»
Ο ευαίσθητος επόπτης Τόμσεν ωστόσο, δεν εξήγησε στην  συνέντευξή του πώς είναι δυνατό να ζήσουν οι όποιοι νέοι βρουν εργασία με 600 ευρώ  στη θέση των απολυμένων γονιών τους…

Τι άλλο να πούμε; Καλύτερα δε γίνεται…