ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ: ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ!

ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ: Να εγκαταλείψουμε το Κοινό Νόμισμα!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΛΑΣΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ! 

[Πηγή: iskra, 02/05/2013]

Ο ιστορικός ηγέτης της Γερμανικής Αριστεράς, Όσκαρ Λαφοντέν, ταράζει τα νερά σε όλη την Ευρώπη με ένα βαρυσήμαντο άρθρο του στη "Neues Deutschland", με το οποίο προτείνει την εγκατάλειψη του κοινού νομίσματος, του ευρώ, πράγμα που συνεπάγεται τη διάλυση της ευρωζώνης και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα στο πλαίσιο, όπως προτείνει ο Ο. Λαφοντέν, ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος, που θα επιτρέπει ανατιμήσεις και υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων.

Η πρόταση του Όσκαρ Λαφοντέν, η οποία κατά σύμπτωση ήρθε μετά την πρόταση του ΑΚΕΛ για έξοδο από το ευρώ, είναι όχι απλώς ρηξικέλευθη αλλά, σχεδόν, "επαναστατική" στις παρούσες συνθήκες, αφού, αν υλοποιηθεί, μπορεί να γίνει ένα πρώτο βήμα για μεγάλες προοδευτικές ανατροπές στις χώρες - μέλη της ευρωζώνης και σταδιακά στο σύνολό της και ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, που πλήττονται θανάσιμα από το ευρώ και τις ευρωζωνικές δομές.

Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι μια τέτοια πρόταση, διάλυσης της ευρωζώνης, βρίσκει την εξαιρετική τόλμη να την κάνει ένας αριστερός πολιτικός της Γερμανίας, μιας χώρας που η οικονομική ολιγαρχία ωφελείται πολύ σημαντικά από την ύπαρξη του ευρώ, ενώ είναι βέβαιον ότι η πρόταση αυτή θα προκαλέσει ενδιαφέρουσες ζυμώσεις στο χώρο συνολικά της ευρωπαϊκής Αριστεράς, στην οποία το θέμα του ευρώ ήταν, περίπου, ταμπού.

Ζήτημα προς συζήτηση είναι, φυσικά, ο χαρακτήρας του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος που προτείνει ο Όσκαρ Λαφοντέν να συνοδεύσει την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα. Το θέμα είναι αν πράγματι χρειάζεται ένα τέτοιο σύστημα, το οποίο σε κάθε περίπτωση, εφ΄ όσον προκριθεί, πρέπει να διαθέτει απεριόριστη ευελιξία και να μην έχει ηγεμονικά χαρακτηριστικά.

[Σχόλιο: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ]

Το άρθρο του Όσκαρ Λαφοντέν στη "Neues Deutschland" έχει ως εξής:

ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Του ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ

Η ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Την αμφισβητεί ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο. Την αμφισβητεί η Ιταλία, όπου ο πρόεδρος της δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ενρίκο Λέττα, έναν πολιτικό που έχει απορρίψει την πολιτική λιτότητας της Μέρκελ, που οδηγεί στην καταστροφή. Εδώ και καιρό οι πολιτικοί της Ευρώπης ξέρουν ότι δεν πάει άλλο. Η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται από μήνα σε μήνα και το ποσοστό της ανεργίας έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα, που απειλούν όλο και περισσότερο τη δημοκρατία.

Οι Γερμανοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι οι Νότιοι Ευρωπαίοι, των Γάλλων συμπεριλαμβανομένων, θα αναγκαστούν αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης, να αντισταθούν στη γερμανική ηγεμονία. Τους ταλαιπωρεί κυρίως το γερμανικό μισθολογικό ντάμπινγκ, το οποίο από την αρχή της νομισματικής ένωσης παραβιάζει κατάφωρα το πνεύμα των Συνθηκών. Κάποια στιγμή λοιπόν η Μέρκελ θα ξυπνήσει από τον ύπνο της του... δικαίου, μόλις οι ευρωπαϊκές χώρες που υποφέρουν κάτω από το γερμανικό μισθολογικό ντάμπινγκ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να επιβάλουν ένα σημείο καμπής στην κρίση, σε βάρος της γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας.

Το ενιαίο νόμισμα θα μπορούσε να μακροημερεύσει, εάν τα κράτη που συμμετέχουν είχαν ακολουθήσει μια συντονισμένη μισθολογική πολιτική, προσανατολισμένη στην παραγωγικότητα. Επειδή θεωρούσα ότι ένας τέτοιος συντονισμός ήταν εφικτός, ήμουν υπέρ της υιοθέτησης του ευρώ στη δεκαετία του '90. Ωστόσο, τα θεσμικά όργανα για τον συντονισμό, κυρίως ο συνεχής μακροοικονομικός διάλογος, υπονομεύτηκαν εξ αρχής από τις κυβερνήσεις.

Η ελπίδα ότι μέσω της εισαγωγής του ευρώ θα υποχρεώνονταν όλες οι πλευρές σε οικονομική σύνεση αποδείχθηκε φρούδα. Σήμερα, το σύστημα είναι εκτός ελέγχου. Για να επιτευχθεί μια εξισορρόπηση της ανταγωνιστικότητας και πάλι, όπως έλεγε ο Χανς Βέρνερ Ζιν (σ.σ. ο επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτο Ifo του Μονάχου) πρόσφατα στην Handelsblatt, θα έπρεπε χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία να παράγουν κατά 20% έως 30% φθηνότερα και χώρες όπως η Γερμανία κατά 20% ακριβότερα από τον κοινοτικό μέσο όρο.

ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει, ωστόσο, ότι μια τέτοια πολιτική δεν έχει πιθανότητες να υλοποιηθεί. Μια πραγματική αύξηση των μισθών, όπως θα ήταν απαραίτητο στην περίπτωση της Γερμανίας, δεν είναι εφικτή με τις σημερινές ενώσεις των γερμανικών εργοδοτών και το νεοφιλελεύθερο μπλοκ που αποτελείται από τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Όσο για τη μείωση των μισθών, που θα σήμαινε μείωση του εισοδήματος κατά 20% ώς 30% στη νότια Ευρώπη, ακόμη και στη Γαλλία, αυτή οδηγεί στην καταστροφή, όπως μπορούμε να δούμε ήδη στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Εάν λοιπόν δεν είναι εφικτές οι αυξήσεις και οι μειώσεις εκεί που χρειάζονται, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το κοινό νόμισμα και να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα που επιτρέπει ανατιμήσεις και υποτιμήσεις, στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα που προϋπήρχε της νομισματικής ένωσης. Βεβαίως, θα πρέπει στην αρχή να επιβληθούν αυστηροί έλεγχοι ώστε να ρυθμιστεί η ροή των κεφαλαίων. Στην Κύπρο, άλλωστε, η Ευρώπη έχει ήδη κάνει αυτό το πρώτο βήμα. Στη φάση της μετάβασης πρέπει να βοηθηθούν οι χώρες να στηρίξουν τα νομίσματά τους, τα οποία με βεβαιότητα θα υποτιμηθούν, ακόμη και με παρέμβαση της ΕΚΤ, ώστε να αποφευχθεί η συντριβή.

Προϋπόθεση για ένα ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα που θα λειτουργεί είναι η αναδιάρθρωση και η αυστηρή ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, στα πρότυπα της λειτουργίας των γερμανικών ταμιευτηρίων. Οι σπεκουλαδόροι πρέπει να εξαφανιστούν.

Η μετάβαση σε αυτό το σύστημα, το οποίο θα επιτρέπει και πάλι ελεγχόμενες ανατιμήσεις και υποτιμήσεις, θα πρέπει να είναι σταδιακή. Στην Ελλάδα και την Κύπρο θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει.

[Πηγή : "Αυγή"]