17 Απριλίου 2013

Ν. Μπογιόπουλος: Με στοργή… δήμιου!

Με στοργή... δήμιου!


του Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το «διαίρει και βασίλευε» σε όλο του το αποκρουστικό μεγαλείο. Η τακτική του εγχώριου τρικομματικού ΔουΝουΤιστάν να ξεμοναχιάζει κοινωνικές κατηγορίες και στρώματα, να «θωπεύει» το προηγούμενο θύμα του, τη στιγμή που εγκληματεί εναντίον του επόμενου θύματος, σε πλήρη εφαρμογή. Το κυβερνητικό παραμύθι των «σωτήριων μέτρων» σε νέα σφαγιαστική επανέκδοση.

 Ενα παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο στην όλη αυτή κωμωδία. Το θράσος, η αναίδεια, η αναισχυντία και η ταξική παλιανθρωπιά των «παραμυθάδων». Αυτοί που οδήγησαν 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία, έφτασαν, με στοργή… δήμιου, να επικαλούνται τα ίδια τα θύματά τους (!) για να δικαιολογήσουν και να «νομιμοποιήσουν» τους επόμενους «αποκεφαλισμούς»! 
Εχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, με τους 15 χιλιάδες που θα απολυθούν από το Δημόσιο θα ασχολούμαστε τώρα!
Αυτή είναι η «γραμμή» της ανελέητης προπαγάνδας του κυβερνητικού επιτελείου σε όλες του τις εκφάνσεις. Με αυτό το ύφος και σε αυτό το πνεύμα ήταν τα λόγια του Βενιζέλου βγαίνοντας την Κυριακή από το Μαξίμου. Σε αυτή την κατεύθυνση ήταν και το νόημα του πρωθυπουργικού διαγγέλματος:
Ελα μωρέ, εδώ ο ιδιωτικός τομέας «φλέγεται», μας μαράνανε οι 15 χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο!
Αυτά λένε!
Και ποιοι τα λένε; Οι ίδιοι που αφήσανε απένταρους τους εργαζόμενους και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Αυτοί που «ληστέψανε» μισθούς και συντάξεις και από τον ιδιωτικό και από το δημόσιο τομέα.
Αυτοί που το όραμά τους (σ.σ.: «ένας εργαζόμενος σε κάθε οικογένεια») εφαρμόζεται σύμφωνα με το πλάνο τους: Κανένας εργαζόμενος ανά οικογένεια και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα!
Φυσικά, «καρφί» δεν τους καίγεται για το 1,5 εκατ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Αν τους ενδιέφεραν οι άνεργοι, πολύ απλά, δε θα τους μετέτρεπαν σε άνεργους. Αυτό που τους ενδιαφέρει, με τις περίφημες «αναδιαρθρώσεις», τις «βελτιώσεις», τις «αξιολογήσεις», τις «εφεδρείες», την «κινητικότητα» και τελικά με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, είναι ένα και μόνο: 
Στο έδαφος των εργασιακών Νταχάου που έχουν ήδη επιβάλει, να επιφέρουν ένα ακόμα πλήγμα, με ισχυρό, με ισχυρότατο συμβολισμό, ενάντια και στην ιδέα, πια, ενάντια και στην έννοια, πλέον, αυτού που λέγεται «μόνιμη και σταθερή δουλειά» για όλους!
Ο λόγος που κάνουν ό,τι κάνουν με τους εργαζόμενους στο Δημόσιο δεν είναι για να απαλλάξουν τον – δημιουργημένο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους – δημόσιο τομέα από «επίορκους», από «κοπανατζήδες», ή από «ανεπαρκείς» δημόσιους υπαλλήλους. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε μια «νύχτα». Ομολογούν ότι δεν το κάνουν ούτε για την επίτευξη «δημοσιονομικών», τάχα, στόχων.
Αλλος είναι ο λόγος της χρόνιας προπαγάνδας τους ενάντια στους… «κοπρίτες». Θέλουν να πατάξουν στη συνείδηση του λαού κάθε σκέψη ότι η δουλειά με ασφάλεια, με ικανοποιητικό εισόδημα, με προστασία, είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
«Δικαίωμα», γι’ αυτούς, δεν είναι να έχει δουλειά ο εργαζόμενος, «δικαίωμα» είναι – γι’ αυτούς – να στύβουν τον εργαζόμενο, να τον πληρώνουν άμα θέλουν, όποτε θέλουν κι όσο θέλουν, «δικαίωμα» είναι να τον βάζουν να δουλεύει όσο θέλουν, «δικαίωμα» είναι να τον πετούν στην ανεργία όποτε θέλουν και με τους όρους που θέλουν.
Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν όλες τις παλιές και νέες μεθόδους αποπροσανατολισμού. Εχουν άλλωστε χρόνια εμπειρία τέτοιων μεθόδων.
 Οταν το ΠΑΣΟΚ ήθελε να χτυπήσει τα δίκαια αιτήματα και τους αγώνες των εργαζομένων έβαζε σε λειτουργία την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», προσπαθούσε να στρέψει τη μια κατηγορία εργαζομένων ενάντια στην άλλη, επιχειρούσε να οδηγήσει το ένα κοινωνικό στρώμα ενάντια στο άλλο. Μάλιστα, τότε δόθηκε και ονομασία σε αυτή την άθλια τακτική κοινωνικού κατατεμαχισμού: «Κοινωνικός αυτοματισμός».Αντίστοιχα η ΝΔ εφάρμοζε ανάλογες μεθόδους, ανάλογες πρακτικές, ανάλογη επιχειρηματολογία, ανάλογη κοινωνική αναλγησία.
Ο,τι για δεκαετίες έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μόνες τους, τώρα τα κόμματα της πλουτοκρατίας το διαπράττουν από κοινού (μαζί με την «αριστερή» χορηγία της ΔΗΜΑΡ).
Οπως τότε έτσι και τώρα, έχουν στο πλευρό τους στα ΜΜΕ τους ίδιους ακριβώς «παπαγάλους» που βγαίνουν στα χρυσοπληρωμένα τους τηλεπαράθυρα για να πουλήσουν «κοινωνική ευαισθησία»
άλλοτε στους αγρότες (όταν απεργούν οι ναυτεργάτες),
άλλοτε στους ναυτεργάτες (όταν κινητοποιούνται οι αγρότες),
άλλοτε στους νταλικέρηδες (όταν απεργούν όλοι οι άλλοι),
άλλοτε στους επιβάτες (όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στο Μετρό),
άλλοτε στους εργαζόμενους στο Μετρό (όταν «δεν πληρώνουν οι τζαμπατζήδες» επιβάτες),
άλλοτε στους ιδιωτικούς υπαλλήλους (όταν χτυπιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι),
άλλοτε στους δημόσιους υπαλλήλους (όταν χτυπιούνται οι ιδιωτικοί υπάλληλοι),
άλλοτε στους ανέργους (όταν χτυπιούνται οι εργαζόμενοι),
άλλοτε στους εργαζόμενους (όταν χτυπιούνται οι «τεμπέληδες» άνεργοι) κ.ο.κ.
*
 Για να επιβληθεί ολοκληρωτικά το «κοινωνικό και εργασιακό απαρτχάιντ», για να επέλθει η «τελική λύση» που σχεδιάζουν τα μονοπώλια όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβερνητική «γραμμή» έχει αποτινάξει κάθε πρόσχημα:
 «Κοινωνικός αυτοματισμός», υποκρισία, «διαίρει και βασίλευε», κομμάτιασμα της κοινωνίας, διαπόμπευση κάθε κοινωνικού στρώματος που βάλλεται, ξεμονάχιασμα κάθε κοινωνικής ομάδας,
εξανδραποδισμός, τελικά, όλου του λαού!
Για να επιτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε, χρησιμοποιούν κάθε λογής πολιτική παλιανθρωπιά και ιταμότητα:
Καταστολή, λάσπη, ύβρεις, ψεύδος, διάλυση των κοινωνικών αρμών, με πρώτους εκείνους της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.
*
Θέλουν να βάλουν τον έναν να «φάει» τον άλλον.
Ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο υπάλληλο, ο φορτηγατζής τον αγρότη, ο αγρότης τον λιμενεργάτη, ο εργάτης τον συμβασιούχο, για να μπορέσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές να μας «φάνε» ευκολότερα και όλους μαζί!
Θέλουν να κάνουν τον έναν να αδιαφορεί για τα βάσανα του άλλου, για τη διαπόμπευση του άλλου, να μη μιλά, να μην αντιδρά για τη δυστυχία του άλλου, μήπως και διασωθεί ο ίδιος.
Τέτοιοι είναι και έτσι μας κυβερνούν!
Και απέναντι σε κάτι τέτοιους, ή θα ορθωθεί η Λαϊκή Συμμαχία και θα υπερισχύσει το «ένας για όλους και όλοι για έναν», ή δε θα μείνει όρθιος κανένας!


Δεν υπάρχουν σχόλια: