Πέτρος Αργυρίου: Το δράμα της υποτέλειας

Το δράμα της υποτέλειας

Του Πέτρου Αργυρίου

[Πηγή: AGRIA ZWA, 24/10/2013]

Ο Χοντρός και ο Λιγνός, οι Βενιζέλος και Σαμαράς, αφού πήραν τη σκυτάλη στην αποδόμηση της χώρας από τον τουρίστα Παπανδρέου, τώρα πλέον, κοιτώντας κατάματα τον πολιτικό όλεθρο που συντελείται σε ότι έχει απομείνει από την κομματική τους βάση, αρχίζουν τώρα τη «διαπραγμάτευση» με όπλο τους το φανταστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Όλοι πρέπει να τους στηρίξουμε στην σταυροφορία τους να πείσουν την διεθνή κοινότητα για την λογιστική μπαγαποντιά.

Γιατί ειδάλλως η χώρα χρεοκοπεί. Τα ακούσατε; Χρεοκοπούμε.

Δεν ξέρω τι σενάρια πολιτικής φαντασίας θα επιδιώξουν οι δυό τους στο εγγύς μέλλον.

Τα δύο επικρατέστερα είναι όμως:

Α)  εσωτερική κατάρρευση της ήδη σε κώμα ελληνικής οικονομίας μαζί με χρόνια πολιτική αστάθεια.

Β) ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ.

Αφού λοιπόν αυτά τα παλληκάρια κάναν τη χώρα Ιφιγένεια και την περάσαν σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεωκοπίας, τώρα τα κωλόπαιδα διαπιστώνουν ότι η πολιτική δεν βγαίνει.

Αφού πρώτα τρέψαν εκατοντάδες δις καταθέσεων σε φυγή. Αυτοκτονήσαν χιλιάδες συμπολίτες μας. Φτωχοποιήσαν εκατομμύρια άλλους. Σκοτώσαν  χιλιάδες μέσω ελλείψεων στην πρωτοβάθμια και όχι μόνο περίθαλψη. Συγχωνεύσαν  νοσοκομεία και πανεπιστήμια λες και ήταν βούτυρο και μαρμ-Ελλάδα.

Ανεβάσαν την ανεργία στους νέους κατά 180%. Φτιάξαν τη νέα ελληνική μετανάστευση. Καταστρέψαν τα ταμεία με το PSI. Χρεοκοπήσαν εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά και κλείσαν ή εξορίσαν χιλιάδες εταιρίες. Βαρέσαν πιστόλια δισεκαττομυρίων σε άλλες εταιρίες.

Φτιάξαν τη νέα τάξη των νεοάνεργων, των νεόπτωχων και των νεοάστεγων.

Υπογράψαν το PSI αδειάζοντας τα ταμεία δημοσίων οργανισμών και προκαλώντας τη μεγαλύτερη ίσως ασφαλιστική κρίση στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

Α ναι. Και αφού ξαναγαμήσαν την Κύπρο μέσω του κουρέματος και την παρέδωσαν αλυσοδέσμια στις ορέξεις της διεθνούς τοκογλυφίας.

Αφού καταφέραν μόλις  σε τρία, μάλιστα σε τρία χρόνια το νέο ελληνικό θαύμα, τώρα οι κουφάλες θυμήθηκαν ότι η πολιτική αυτή δεν βγαίνει και κάνουν ότι σηκώνουν μπαϊράκι μην τους πάρει και τους σηκώσει γιατί ακόμη και συμπολιτευτές τους έχουν πάθει αλλεργία στον Χοντρό και το Λιγνό.

Όλα αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν τα έχουμε περιγράψει από την αρχή αυτής της τραγικής φαρσοκωμωδίας με τίτλο «Σώστε το χρηματοπιστωτικό, γαμήστε τις κοινωνίες»

Τώρα το σπέρμα επιστρέφει στα μούτρα τους. Γιατί τώρα, με το τέχνασμα της επαναδιαπραγμάτευσης, όλες οι ειρωνικές ερωτήσεις που οι ίδιοι προπαγανδιστικά χρησιμοποιούσαν στην αρχή της φαρσοκωμωδίας, γυρνάνε μπούμερανγκ: Και που θα τα βρείτε τα λεφτά αν πει όχι η Τρόικα κε Σαμαρά;

Και σε αυτά τα άλυτα ερωτήματα απαντούν με το επιχείρημα του υπάκουου μαθητή ή φαντάρου:

«Κάναμε ότι μας είπαν. Είναι δίκαιο  το κράτημα τους από τα αρχίδια να χαλαρώσει λίγο»

Σωπάτε καλέ. Ξεχάσατε τα προσυμφωνηθέντα; Τη συρρίκνωση του δημοσίου; Το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου; Αυτά, σύμφωνα με τις συμφωνίες που υπογράψατε πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο. Και δεν είμαστε ούτε στο 50% αυτής της πορείας προς την κόλαση. Αυτό περιγράφουν και διεθνείς εκθέσεις.

Στο ακέραιο μάγκες. ΑΚΕΡΑΙΟ. Αλλά που να την καταλάβετε εσείς αυτή τη λέξη: Ακέραιο, ακεραιότητα, ακούγονται ισλανδικά στα αυτιά σας.

ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ.

Τι έγινε λοιπόν η μία και μοναδική πολιτική; Η μόνη πολιτική που υπογράψατε; Γιατί τώρα δε βγαίνει; Πίτσες μπλε. Η πολιτική δεν έβγαινε εξ αρχής. Ήταν κατασκευασμένη για να μη βγαίνει.

Το 2010,το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν απόλυτα εκτεθειμένο στην ελληνική οικονομία.

Το πιστόλι της χρεωκοπίας έπρεπε να είχε πέσει βαρύ στο διαπραγματευτικό τραπέζι από την ελληνική πλευρά. Με κρότο. Δυστυχώς δεν υπήρχε ελληνική πλευρά.

Αντ’ αυτού, το χώσατε βαθειά στο παχύ έντερο των Ελλήνων και εκεί το εκπυρσοκροτήσατε οδηγώντας τη χώρα σε μια εσωτερική αιμορραγία.

Αυτό ήταν η πολιτική της ελεγχόμενης χρεωκοπίας. Να σωθούν οι δανειστές με το να απορροφήσει όλη την ελληνική κρίση ο μέσος Έλληνας πολίτης. Αυτές τις θυσίες ζητούσατε. Ανθρωποθυσίες. Και τις είχατε: Χάρη στον πολιτικό αναλφαβητισμό του Έλληνα.

Το 2010 εγώ και άλλοι λέγαμε: Λογιστικός έλεγχος χρέους, επιλεκτική στάση πληρωμών. Αν χρειαστεί και απειλή εξόδου από το ευρώ. Αν χρειαστεί ακόμη και χρεωκοπία και άμεσος επανασχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας. Ότι χρειαστεί για να περισώσουμε την Ελλάδα από τις συνέπειες της μακροχρόνιας πολιτικής αλητείας.

Αλλά εσείς αποφασίσατε να στήσει η Ελλάδα κώλο.

Γιατί τώρα; Γιατί τώρα λοιπόν θυμηθήκατε τα αδιέξοδα και την αναδιαπραγμάτευση; Όταν τότε που υπήρχαν ακόμη διαπραγματευτικά όπλα μιλούσατε με σιγουριά Πάπα για τη «μοναδική πολιτική»;

Γιατί ακριβώς, τώρα δεν υπάρχουν διαπραγματευτικά όπλα. Γιατί τώρα περιφέρετε το κουφάρι της Ελλάδας και λέτε να, κάναμε ότι μας ζητήσατε. Ξηγηθείτε τώρα. Και αυτοί σας λένε. Κάτσε ρε μεγάλε. Αυτό το κουφάρι έχει ακόμη λίγη ζωή μέσα του. Υπογράψατε να το φέρετε εντελώς νεκρό. Τέρμα για τέρμα. Έχει δρόμο ακόμη λοιπόν πριν το γδάρουμε και το κάνουμε γούνινο χαλάκι να σκουπίζουμε τα πόδια μας. Πίσω στο βυρσοδεψείο λοιπόν.

Τους τάξατε. Πήγατε να μας βάλετε σε πόλεμο με τους Σύριους συμμάχους μας. Δώσατε τον Ταρ στον Ομπάμα. Δώσατε μαθήματα υπακοής στους σιωνιστές. Γαμήσατε την Κύπρο. Για δεύτερη φορά.

Πάρτε το χαμπάρι ρε. Οι διεθνείς ελίτ σας θεωρούν απλά υπηρετικό προσωπικό. Δεν πρόκειται να αναβαθμιστείτε ότι και να δώσετε. Αυτά είναι τα άσχημα της πλήρους υποτέλειας.

Και τώρα που το πλεκτό που σας επιτρέπει να διατηρείτε την εξουσία, την όποια εξουσίας στην Ελλάδα έχει ξηλωθεί πλήρως, τώρα τι θα κάνετε;

Θα απειλήσετε με έξοδο από το Ευρώ; Με χρεοκοπία; Με το κόμμα της δραχμής;

Τα όρια της εθνικής προδοσίας τα έχετε ξεπεράσει προ πολλού. Τώρα ξεπερνάτε και τα όρια της εθνικής γελοιότητας.

Ο άλλος τουλάχιστον, ο Πολωνολιθουανοσουηδομερικάνος ο ΓΑΠ, προνόησε και απέδρασε νωρίς. Εσείς είστε ακόμη ενώπιον εκατομμυρίων Ελλήνων. Και καλά το Σαμαρά τον σηκώνει ελικόπτερο, σωματικά τουλάχιστον. Το Βενιζέλο πως θα τον σηκώσει;

Περιμένουμε λοιπόν το επόμενο επεισόδιο αυτής της φαρσοκωμωδίας που παίζετε στις πλάτες μας. Άντε να δούμε πόσο μακριά θα φτάσει η κουτοπονηριά σας απέναντι σε αυτούς που εφεύραν το παιχνίδι του χρηματοπιστωτικού. Άντε να δούμε τα πιόνια να κάνουν δικές τους κινήσεις. Πλάκα θα έχει.

Πόση πίστωση χρόνου μπορείτε να πάρετε ακόμη για να σώζετε τα τομάρια σας; 

Κάτι μηνάκια ακόμη λέω εγώ. Και μέχρι τώρα σπανίως έχω διαψευστεί.