Ας κυβερνήσει κάποιος!
Σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου |
του Απόστολου Διαμαντή*
[Πηγή: Protagon,
26/09/2013]
Το κλείσιμο
των πανεπιστημίων είναι η απόδειξη: το ελληνικό κράτος δεν υπάρχει πλέον. Όταν
ένας βασικός πυλώνας του κράτους, η εκπαίδευση, κλείνει τις πόρτες, τότε
προφανώς ο κρατικός θεσμός έχει καταρρεύσει.
Ποιος
έκλεισε τα πανεπιστήμια; Ας δούμε την περίπτωση. Εκ πρώτης όψεως τα έκλεισαν οι
διοικητικοί υπάλληλοι που δεν προσέρχονται στις δουλειές τους, διότι δεν
δέχονται την απόλυση του 1/3 εξ’ αυτών. Εν συνεχεία, τα αρμόδια όργανα, η
Σύγκλητος δηλαδή, η οποία διοικεί το πανεπιστήμιο, διαπιστώνει αδυναμία
λειτουργίας, προσφεύγει στα δικαστήρια και πληροφορεί τους πολίτες ότι το
πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Δεν το κλείνει δηλαδή η ίδια η
σύγκλητος- εξάλλου δεν έχει αυτό το δικαίωμα- απλώς διαπιστώνει την αδυναμία
λειτουργίας του.
Τι έχουμε
εδώ; Την αδυναμία παροχής ενός κοινωνικού αγαθού, το οποίο παρέχουν δημόσιοι
υπάλληλοι και λειτουργοί. Τι θα ‘πρεπε να κάνει μια κυβέρνηση; Εάν ήταν η
κυβέρνηση του Παπάγου ας πούμε, θα διέλυε επιτόπου τη Σύγκλητο, θα πέρναγε
πειθαρχικό τα μέλη της με το ερώτημα της απόλυσης και ταυτόχρονα θα έστελνε επιστολή
στους υπαλλήλους, ότι θα απολυθούν την επομένη πάραυτα, εάν δεν προσέλθουν στις
εργασίες τους. Το ίδιο πιθανόν να έκανε και μια κυβέρνηση Καραμανλή. Εάν φυσικά
ήταν κυβέρνηση Μεταξά, θα έστελνε τη Σύγκλητο επιτόπου στη φυλακή.
Ποια είναι η
διαφορά αυτών των κρατών και αυτών των κυβερνήσεων με το σήμερα; Υπάρχει μια
ουσιώδης διαφορά, που καθιστά το ζήτημα εντελώς διάφορο: δεν έχουμε καν
κυβέρνηση. Η παρούσα κυβέρνηση και οι υπουργοί της δεν αποφασίζουν. Εκτελούν
εντολές ξένων δυνάμεων. Των δανειστών της Ελλάδας. Αυτοί αποφάσισαν να
απολύσουν το 1/3 των υπαλλήλων των Πανεπιστημίων και να τα οδηγήσουν σε απραξία
ουσιαστικά, όπως κάνουν και με άλλες δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, δήμους
κ.λπ. Για λόγους που οι ίδιοι γνωρίζουν, αποφάσισαν να διαλύσουν το ελληνικό
δημόσιο.
Αυτό
σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι έχει καταλυθεί το πολίτευμα. Η Βουλή μόνον τυπικά
συνεδριάζει, καθώς οι βουλευτές αποφασίζουν κατόπιν διαταγής, η οποία λαμβάνει
τη μορφή του εκβιασμού: εάν δεν δεχθείς την απόλυση των υπαλλήλων, θα
σταματήσει η χρηματοδότηση της χώρας. Και ο βουλευτής, προκειμένου να συμβεί
αυτό και προκειμένου να απολυθεί και ο ίδιος, ψηφίζει.
Επομένως
ελληνικό κράτος δεν υπάρχει πλέον. Πρόκειται για ένα θεσμικό καθεστώς που η
λειτουργία του έχει εκχωρηθεί στους Γερμανούς. Οι υπουργοί περιμένουν τα
νομοσχέδια από την τρόικα, δηλαδή από τους Γερμανούς. Και η Ελλάδα βρίσκεται
εδώ και 3 χρόνια υπό ξένη άμεση κηδεμονία. Όπως στη Βαυαροκρατία ακριβώς.
Υπ’ αυτές
τις συνθήκες δεν έχει κανένα νόημα η συζήτηση για το ποιος φταίει για το
κλείσιμο των ΑΕΙ. Διότι εφόσον δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση, εφόσον τις
αποφάσεις τις λαμβάνουν εξωελληνικά κέντρα, τότε κανένας δημόσιος λειτουργός
και υπάλληλος δεν έχει την υποχρέωση της υπακοής. Έχει αντίθετα την υποχρέωση
της ανυπακοής στο καθεστώς αυτό, έως ότου αποκατασταθεί η κοινοβουλευτική τάξη
στη Ελλάδα, έως ότου δηλαδή αποκτήσουμε δική μας κυβέρνηση, που να αποφασίζει
αυτεξουσίως.
Πρέπει
κάποιος να κυβερνήσει αυτή τη χώρα, με εντολή του λαού της δηλαδή. Έως τότε ή
θα κάνουμε κάτι για να το πετύχουμε ή θα παρατηρούμε την πορεία διάλυσης της
Ελλάδας.
*Ο Απόστολος
Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου