ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ «ΣΚΟΤΩΝΕΙ» ΤΙΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ
Του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ*
[Πηγή: iskra, 13/09/2013]
Η διάλυση
των υποδομών στον τομέα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας δεν είναι μιά
απλή μνημονιακή υποχρέωση, με στόχο κάποια ασαφή αναδιάρθρωση, αλλά πίσω από το
θέμα αυτό, κρύβεται ένα ολόκληρο στρατηγικό σχέδιο που αποσκοπεί στον
πλήρη έλεγχο της πολεμικής βιομηχανίας της Ευρώπης από τη Γερμανία και
δευτερευόντως από τη Γαλλία, με καταστροφικές πολιτικές, οικονομικές,
τεχνολογικές και στρατιωτικές συνέπειες για τη χώρα μας.
Με απλά
λόγια δεν είναι μόνο μνημονιακή υποχρέωση , αλλά και ευρωπαϊκή την οποία έχει
αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση προ πολλού και όλες οι δήθεν εναλλακτικές
προτάσεις είναι πυροτεχνήματα που κρύβουν την αλήθεια. Η διάλυση ή
αναδιάρθωση των βιομηχανικών αμυντικών υποδομών πολλών χωρών της ΕΕ με στόχο
την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αμυνας είναι το σχέδιο του Βερολίνου που
βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και θα κορυφωθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου ,
για την οποία έχει προηγηθεί πολύμηνη προετοιμασία.
Στη Σύνοδο
αυτή, θα μπεί ταφόπλακα σε οποιαδήποτε σχέδια έκανε στο παρελθόν η Ελλάδα για
να στηρίξει μιά εθνική βιομηχανία, με προφανή εθνικά οφέλη. Καθόλου
τυχαία, η Γερμανία με συνεργάτες τις τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκει
τον πλήρη έλεγχο των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δυνατοτήτων, όχι μόνο στην
Ελλάδα , αλλά σε όλη την Ευρώπη, μέσω του ελέγχου του Ευρωπαϊκού
Οργανισμού Αμυνας, ενός σημαντικού βραχίονα της Κοινής Πολιτικής Αμυνας και
Ασφάλειας της ΕΕ που θα αναδιοργανωθεί στην Σύνοδο του Δεκεμβριου.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ
Ωστόσο
αποστολή του ΕΟΑ είναι η στήριξη των βιομηχανιών των κρατών μελών και
για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε, τον Ιούλιο του 2004. Η ελληνική κυβέρνηση,
αντί να αξιοποιήσει αυτό το πλαίσιο, διαλύει την εθνική βιομηχανία. Βασική
συνέπεια των εξελίξεων στην ΕΕ , θα είναι η περαιτέρω στρατιωτικοποίησή της και
η άβουλη σχεδόν ενσωμάτωση της Ελλάδας στα σχέδια αυτά, γιατί υπάρχει ένα
ολόκληρο πλαίσιο δράσεων που έχει αποδεχθεί η χώρα μας. Αντί όμως η ελληνική
κυβέρνηση να εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας
και ενίσχυσης της εθνικής άμυνας και ασφάλειας στο πλαίσιο του ΕΟΑ, απλά δεν
κάνει απολύτως τίποτα, γιατί δεν διαπραγματεύθηκε τίποτα.
Σύμφωνα με
την επίσημη κοινοτικη ορολογία, «ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας έχει ως
σκοπό την ανάπτυξη των αμυντικών δυνατοτήτων στον τομέα της διαχείρισης
κρίσεων, καθώς και την προώθηση και ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον
τομέα των εξοπλισμών. Αποβλέπει επίσης στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής
βιομηχανικής και τεχνολογικής βάσης στον τομέα της άμυνας, στη δημιουργία
ανταγωνιστικής ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικού εξοπλισμού, καθώς και στην προαγωγή
της έρευνας».
Είναι
προφανές ότι αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι το ακριβώς αντίθετο από
αυτό που έχει αποφασιστεί από την ίδρυση του ΕΟΑ και κινείται στην κατεύθυνση
του πλήρους αφελληνισμού των υποδομών με συνέπεια την απόλυτη εξάρτηση της
χώρας από ξένες πολεμικές βιομηχανίες. Η Γερμανία δεν αποσκοπεί απλά στο να
πουλά τα δικά της οπλικά συστήματα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Αποβλέπει
και στην απεξάρτηση των Ευρωπαϊκών ή και άλλων χωρών από τα αμερικανικά ή
ρωσικά οπλικά συστήματα, κάτι που θα δούμε πως εξελιχθεί στο μέλλον, καθώς
είναι σίγουρο, ότι το αμερικανικό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα θα
αντιδράσει.
Μέσω της
συμμετοχής στον ΕΟΑ οι Ελληνες και οι Κύπριοι διπλωμάτες επιδίωξαν τα
προηγούμενα χρόνια να ενισχύσουν τη θέση της χώρας αποκλείοντας τη συμμετοχή
της Τουρκίας που επιδίωξε και επιδιώκει λυσσαλέα την ένταξή της, θέμα που
ωστόσο παραμένει πάντα ανοιχτό, ενόψει της Συνόδου του Δεκεμβρίου. Η
ελληνική διπλωματία σε συνεργασία με ανώτατους στρατιωτικούς είχε πετύχει ένα
θετικό πλαίσιο συμμετοχής στην ΕΟΑ που προβλέπει και την τεχνολογική υποστήριξη
της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και την δυνατότητα ανάληψης παραγγελιών από
κράτη μέλη της ΕΕ στον τομέα των κατασκευών οπλικών συστημάτων, αλλά και στην
παροχή κάθε υποστήριξης στο ερευνητικό και πανεπιστημιακό επίπεδο.
Αντί λοιπόν
η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο να εξαιρέσει τις αμυντικές βιομηχανίες από το
Μνημόνιο, αλλά να απαιτήσει πρόσθετη συνεργασία και συμμετοχή που θα την
βοηθήσουν και αναπτυξιακά για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αποφάσισε να
παραδοθεί και να διαλύσει τις εθνικές υποδομές προς όφελος των ξένων
συμφερόντων. «Κάθε θέση εργασίας που θα χαθεί στην ελληνική αμυντικη
βιομηχανία, θα δημιουργείται στη Γερμανία» ανέφερε διπλωματική πηγή.
Είναι πηγή
έντονης ανησυχίας ότι οι τελευταίοι υπουργοί Αμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος και
Δ. Αβραμόπουλος, στα Συμβούλια Υπουργών Αμυνας, αντί να υπερασπιστούν την
ελληνική βιομηχανία υπερασπίζονται τις προβλέψεις του Μνημονίου. Μέσω
επίσημων δηλώσεών τους οι Ελληνες υπουργοί υπερασπίζονται κατά τρόπο θολό την
ενίσχυση του ΕΟΑ, δημιουργούν εντυπώσεις ότι δήθεν αυτό είναι προς όφελος της
χώρας, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι είναι εις βάρος της χώρας. Προς όφελος
της χώρας θα ήταν , αν η συμμετοχή της Ελλάδας προέβλεπε μιά στρατηγική
άμυνας έναντι των απειλών πολέμου της Τουρκίας, αν προέβλεπε την
ισορροπημένη ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας της ΕΕ με τη συμμετοχή
όλων των ευρωπαϊκών κρατών και φυσικά με την αναλογική. Με τις τελευταίες
εξελίξεις η Ελλάδα θα καταστεί ένας απλός αγοραστής και μάλιστα υποχρεωτικά των
γερμανικών ή γαλλικών οπλικών συστημάτων, ενώ η συμμετοχή της στον
στρατιωτικό σχεδιασμό την μετατρέπει σε απλό εργαλείο στρατηγικής των μεγάλων
χωρών της ΕΕ.
Ο ΥΠΕΞ Ε.
Βενιζέλος στην επίσημη ανακοίνωση που έκανε για την παρέμβασή του στο Συμβούλιο
Υπουργών Εξωτερικών στο Βίλνους της Λιθουανίας στις 6 Σεπτεμβρίου ανέφερε
ότι: «στο πλαίσιο της συζήτησης για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανική και
τεχνολογική βάση, ο κ. Βενιζέλος ενημέρωσε τους ομολόγους του για το ζήτημα που
έχει τεθεί σε σχέση με την ελληνική αμυντική βιομηχανία, που δεν μπορεί να
αντιμετωπίζεται μόνο με δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά κριτήρια στο
βαθμό που καλύπτει στρατιωτικές ανάγκες, άρα εντάσσεται στη λογική της Κοινής
Πολιτικής Ασφαλείας και Άμυνας».
Δηλαδή τίποτα.
Παθητική στάση, αερολογία, αντί εθνικού σχεδίου, αντί μιάς σκληρής τοποθέτησης
και άρνησης . Ομως ο κ. Βενιζέλος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τίποτα γιατί έχει
υπογράψει τα πάντα. Αρα δεν είναι ο κατάλληλος Ελληνας πολιτικός για να
υπερασπιστεί την ελληνική αμυντική βιομηχανία και μέσω λεκτικών ακροβατισμών
και πομπωδών εκφράσεων νομίζει ότι καλύπτει την προσήλωσή του στο Μνημόνιο.
Την ίδια
τοποθέτηση έκανε και ο υπουργός Αμυνας Δ. Αβραμόπουλος στο Συμβούλιο υπουργών
Αμυνας της ΕΕ, ακριβώς την ίδια ημέρα. Οτι:
« Είχα την
ευκαιρία να ενημερώσω τους ομολόγους μου για τις δυνατότητες της ελληνικής
Αμυντικής Βιομηχανίας και να υπογραμμίσω, να επισημάνω την ανάγκη διατήρησής
της ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή». Ως ο κ.
Αβραμόπουλος να είναι παρατηρητής που σχολιάζει υπογραφές που έχουν βάλει άλλοι
στο Μνημόνιο και όχι ο ίδιος. Αφού η ελληνική αμυντική βιομηχανία είναι πυλώνας
σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, γιατί διαλύεται αντί να
αναπτυχθεί; Τι νόημα έχουν αυτές οι παρεμβάσεις στις επίσημες Συνόδους της ΕΕ
αν όχι να επιβεβαιώσουν την ανυπαρξία πολιτικής και της παράλληλης θρησκευτικής
σχεδόν προσήλωσης στο Μνημόνιο;
Και για να
σταματήσει το παραμύθι που αφηγείται κάθε κυβερνητικό στέλεχος με την
«αναδιάρθρωση». Δηλαδή αναδιάρθρωση δεν σημαίνει σε κάθε περίπτωση απολύσεις,
διάλυση, πώληση ή κλείσιμο. Σημαίνει και αναπτυξιακό σχέδιο και προσλήψεις και
εφαρμογή νέων ιδεών και στρατηγική πωλήσεων και στήριξη της διπλωματίας και
ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας. Αρα η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να παρουσιάσει
ως αναπτυξιακή αναδιάρθρωση γιατί επιμένει μονολιθικά σε μιά καταστροφική
πολιτική.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Ο Ευρωπαϊκός
Οργανισμός Αμυνας, σύμφωνα με το πλαίσιο λειτουργίας του, όπως έχει
καταγραφεί στα επίσημα κείμενα της ΕΕ, έχει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα καθήκοντα:
- Ανάπτυξη των
αμυντικών δυνατοτήτων στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων. Ο Οργανισμός εντοπίζει
τις μελλοντικές ανάγκες της ΕΕ όσον αφορά την άμυνα, συντονίζει την
εφαρμογή του ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης για τις δυνατότητες και την εναρμόνιση
των στρατιωτικών αναγκών, προτείνει συνεργατικές δραστηριότητες στο
επιχειρησιακό πεδίο και παρέχει εκτιμήσεις χρηματοοικονομικών προτεραιοτήτων·
- Προαγωγή και
ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα των εξοπλισμών. Ο Οργανισμός
προτείνει νέα πολυμερή σχέδια συνεργατικά, συντονίζει τα υφιστάμενα προγράμματα
και διαχειρίζεται συγκεκριμένα προγράμματα·
- Ενίσχυση
της ευρωπαϊκής βιομηχανικής και τεχνολογικής βάσης στον τομέα της άμυνας και
δημιουργία ανταγωνιστικής ευρωπαϊκής αγοράς στον τομέα του αμυντικού
εξοπλισμού. Ο Οργανισμός αναπτύσσει σχετικές πολιτικές και στρατηγικές, κατόπιν
διαβούλευσης με την Επιτροπή και τον βιομηχανικό κλάδο, αναπτύσσει και
εναρμονίζει τους σχετικούς κανόνες και κανονισμούς·
- Ενίσχυση
της αποτελεσματικότητας της ευρωπαϊκής έρευνας και τεχνολογίας στον τομέα της
άμυνας. Ο Οργανισμός προάγει και συντονίζει ερευνητικές δραστηριότητες που
αποβλέπουν στην κάλυψη των μελλοντικών αναγκών σε δυνατότητες άμυνας, σε
συνεργασία με την Επιτροπή.
Στις 30
Μαΐου 2013 υπερψηφίσθηκε από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, η έκθεση της επικεφαλής της Ομάδας
των Ευρωβουλευτών της ΝΔ κας Μαριέττας Γιαννάκου σχετικά με την αξιολόγηση
των δομών των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΕ και την αναβάθμισή τους.
Σύμφωνα με
το επίσημο ανακοινωθέν η έκθεση της Υποεπιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας υπό τον
τίτλο "Στρατιωτικές δομές της ΕΕ: σημερινή κατάσταση και μελλοντικές
προοπτικές", καταγράφει τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εν όψει των
σημαντικών αποφάσεων που θα λάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στον τομέα της άμυνας
στα τέλη του 2013. Στο κείμενο της έκθεσης γίνεται αναλυτική αξιολόγηση των
στρατιωτικών ικανοτήτων, που έχουν αναπτυχτεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ
παρουσιάζονται συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με την βελτίωση του θεσμικού
πλαισίου των Δυνάμεων Ταχείας Αντίδρασης της ΕΕ, τα γνωστά και ως EU Battlegroups, τα οποία
αν και βρίσκονται εδώ και αρκετά χρόνια σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, δεν έχουν
χρησιμοποιηθεί ποτέ, λόγω των δομικών αδυναμιών του μηχανισμού λήψης αποφάσεων
και χρηματοδότησής τους.
Το τελικό
κείμενο της έκθεσης, όπως ψηφίστηκε από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων
προβλέπει ουσιαστικά την αύξηση του βαθμού στρατιωτικοποίησης της ΕΕ και
περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:
• τη δημιουργία ενός Μόνιμου Επιχειρησιακού Στρατηγείου (OHQ) της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και τη διεξαγωγή στρατιωτικών
επιχειρήσεων
• μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτητα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στα θέματα ενεργοποίησης των EU Battlegroups
• ουσιαστική
επέκταση των κοινών δαπανών για επιχειρήσεις ταχείας
αντίδρασης με τη χρησιμοποίηση των EU Battlegroups και την απευθείας κάλυψη από
τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό των δαπανών διατήρησής τους
• την επίτευξη συνεργειών και οικονομιών κλίμακος, μέσω της συνεκμετάλλευσης και του επιμερισμού ικανοτήτων (Pooling and Sharing) σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, ιδιαίτερα σε τομείς στρατηγικής σημασίας και υψηλού κόστους
• την ενίσχυση
του έργου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ασφάλειας (ΕΟΑ)
• την προστασία της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και τεχνογνωσίας και την σταδιακή απεξάρτηση των ευρωπαϊκών ενόπλων
δυνάμεων από πολεμικές βιομηχανίες τρίτων χωρών
• την ανάγκη συντονισμού των διαφόρων ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών συνεργασίας και την ενίσχυση της διαλειτουργικότητάς τους
• τη διεξαγωγή
κοινών ασκήσεων και προγραμμάτων στρατιωτικής εκπαίδευσης σε ευρωπαϊκό
επίπεδο
Στη Σύνοδο
των υπουργών Αμυνας της ΕΕ στις 24 Απριλίου 2013, ο τότε υπουργός Πάνος
Παναγιωτόπουλος είχε ζητήσει «την λήψη ουσιαστικών αποφάσεων από το
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του ερχόμενου Δεκεμβρίου προκειμένου να προχωρήσει η κοινή
Ευρωπαϊκή πολιτική για την Άμυνα ανάμεσα στα Κράτη-Μέλη». Ποιό ήταν και
είναι το ελληνικό σχέδιο για την αμυνα και ασφάλεια της χώρας έναντι π.χ. των απειλών
της Τουρκίας παραμένει άφαντο. Οπως παρατηρεί κάποιος όλες οι δηλώσεις των
Ελλήνων υπουργών είναι σχεδόν πανομοιότυπες, ένδειξη πολιτικής ανυπαρξίας. Ο κ.
Παναγιωτόπουλος είχε δηλώσει αμέσως μετά τη Σύνοδο αυτή ότι «πρέπει να γίνουν
βήματα προς τα εμπρός και πρέπει αυτή η πολιτική να αποκτήσει επιτέλους ένα
ουσιαστικότερο περιεχόμενο. Επίσης ζητήσαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του
Δεκεμβρίου να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις για να αποκατασταθεί ένα
πλαίσιο σταθερότητας και ασφάλειας για την ευρύτερη γειτονιά μας, την ευρύτερη
περιοχή μας και κυρίως για το χώρο της Μέσης Ανατολής, οπού το πρόβλημα
της Συρίας εξακολουθεί να δημιουργεί τεράστια ζητήματα αστάθειας στο
συγκεκριμένο χώρο».
Η
πραγματικότητα όπως καταδείξαμε είναι τελείως διαφορετική και αποκρύπτεται
συστηματικά από την ελληνική κυβέρνηση. Σημειώνεται ότι η ευρωβουλευτής
Μαριλένα Κοππά, που είναι εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την
αναθεώρηση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, έχει εκφράσει την ανησυχία
της για την κατεύθυνση που έχει πάρει η σχετική συζήτηση και υπό το πρίσμα αυτό
είναι άγνωστο τι έκθεση θα συντάξει. Η έκθεση αναμένεται να ψηφιστεί λίγες
ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου.
Η κ. Κοππά
είχε δηλώσει τότε ότι το να καταστεί εμφανέστερο το κοινό συμφέρον για
ευρύτερες συνεργασίες και συνέργιες στον αμυντικό τομέα, το να υπάρξει εφαρμογή
των συμφωνηθέντων, καθώς και το να υπάρξουν βελτιώσεις της Κοινής Πολιτικής
Ασφάλειας και Άμυνας, είναι στοιχεία του προβληματισμού μου. «Με ανησυχούν,
ωστόσο», πρόσθεσε, «οι παράλληλες πιέσεις που ασκούνται για μια ριζική
αναδιάρθρωση της αμυντικής βιομηχανίας των κρατών μελών. Η Ευρώπη χρειάζεται
μια στερεή βιομηχανική βάση που θα της εξασφαλίζει τα απαραίτητα αμυντικά μέσα
και θα της επιτρέπει να σταθεί στο διεθνή ανταγωνισμό. Η αναδιάρθρωση είναι,
λοιπόν, σε ένα βαθμό απαραίτητη, πρέπει όμως να εξασφαλιστεί ότι θα γίνει με
σωστό τρόπο και με κοινωνική ευαισθησία. Σε καμία περίπτωση μια τέτοια
διαδικασία δεν θα πρέπει να εντείνει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας και
πρέπει να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα γι' αυτό."
Είναι
προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει χάσει τον πολιτικό της προσανατολισμό,
αν τον είχε ποτέ και με τις επιλογές της στην αμυντική πολιτική, αλλά
και στην εξωτερική πολιτική, στη Συρία, τα Βαλκάνια, τις σχέσεις με την Αλβανία
και την ΠΓΔΜ ειδικότερα και την Τουρκία, συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο τα
καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα, να εξαντλεί κάθε δυνατότητα ανάπτυξης και προόδου
σε πολύ ευαίσθητους τομείς, που όμως έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην και στην
οικονομική και την κοινωνική πολιτική της χώρας.
Γεγονός
τέλος είναι, ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά «αλωνίζει» καθώς δεν δέχεται
καμία πίεση από την αντιπολίτευση, ούτε στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και
ασφάλειας, ούτε στα όσα συντελούνται στο πλαίσιο της ΕΕ και αυτό είναι τελικά
πρόβλημα για τη χώρα και όχι μόνο για τα κόμματα.
[*Δημοσιεύθηκε στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου