Οι τροϊκανοί και η «μαχητική» κυβέρνηση…

Οι τροϊκανοί και η «μαχητική» κυβέρνηση…

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 04/09/2013]

Το e-mail που έφτασε χθες στο υπουργείο Αμυνας είχε γνωστή προέλευση. Τους ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να «σώσουν» τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι εκπρόσωποι των δανειστών ζητούσαν –απαιτούσαν για την ακρίβεια– με κατηγορηματικό τρόπο να κλείσουν οι τρεις αμυντικές βιομηχανίες της χώρας. ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΒΟ πρέπει να οδηγηθούν, σύμφωνα με τους τροϊκανούς, σε οριστικό κλείσιμο και μάλιστα χωρίς καταβολή αποζημίωσης στους περίπου 2.200 συνολικά εργαζόμενους σε αυτές! Τόσο ωμή και τόσο κυνική η απαίτησή τους. Και για τον χαρακτήρα αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θέτουν τις απαιτήσεις τους οι δανειστές έχει τεράστιες ευθύνες η κυβέρνηση.

Ωστόσο, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Το βασικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως απέρριψαν χωρίς δεύτερη συζήτηση τις προτάσεις της κυβέρνησης για αναδιαρθρώσεις με τις επιχειρήσεις σε λειτουργία. Είτε γιατί αυτές δεν κρίθηκαν πειστικές είτε γιατί, όπως προαναφέρουμε, οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν αντλήσει το δικαίωμα από την κυβέρνηση να αποφασίζουν για μας.

Η συνέχεια της ιστορίας παραπέμπει σ” ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, από εκείνα που περιέχουν πολλές δόσεις φαντασίας. Βάσει του ρεπορτάζ λοιπόν –που διοχέτευσε η κυβέρνηση– αμέσως πήραν φωτιά το πρωθυπουργικό και τα υπουργικά γραφεία. Συναγερμός, έγραψαν κάποιοι. Η Φώφη Γεννηματά ενημέρωσε τον πρωθυπουργό και αυτός αμέσως ενδιαφέρθηκε και περίπου πήρε το θέμα επάνω του. Συσκέψεις επί συσκέψεων και ο Α. Σαμαράς να φέρεται να λέει πως «τα πράγματα είναι δύσκολα, πάμε για μάχη»! Ισως να χωράνε πολλά θαυμαστικά στην αποδιδόμενη στον πρωθυπουργό φράση.

Οπως και να “χουν τα πράγματα, η ουσία της υπόθεσης είναι πως οι δανειστές απαιτούν να επαναληφθεί στην περίπτωση τριών βιομηχανικών μονάδων κρίσιμων για την οικονομία αλλά και για την αμυντική βιομηχανία της χώρας το μοντέλο που ακολουθήθηκε στην ΕΡΤ. Ξαφνικός θάνατος και μάλιστα χωρίς καταβολή των αυτονόητων σε ευρωπαϊκές χώρες αποζημιώσεων για τους εργαζόμενους. Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις. Χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι μάλιστα παραμένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες, οδηγούνται στις ήδη υπερβολικά μεγάλες λίστες των ανέργων της χώρας. Ενας σημαντικός τομέας παραγωγής οδηγείται σε αφανισμό. Και μια κυβέρνηση που με την πολιτική της δίνει τη δυνατότητα στους δανειστές να επιβάλλουν τέτοιες λύσεις.

Ο φόβος είναι ορατός. Η κυβέρνηση να επιχειρήσει επικοινωνιακά να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι δίνει μάχη με τους δανειστές – άλλωστε άρχισε αυτή την τακτική από χθες. Και αφού δραματοποιηθεί η κατάσταση, η ικανοποίηση μιας μικρής μόνο πτυχής του μεγάλου αυτού θέματος να εμφανιστεί ως επιτυχία. Εχει «ξαναπαιχτεί» το έργο αυτό. Αν απολυθούν οι μισοί μόνο, για παράδειγμα, θα θεωρηθεί πως ο πρωθυπουργός κέρδισε ακόμα μια μάχη!