4 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ

Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αδυνατούν να καταλάβουν το αυτονόητο - το ότι η εύκολη λύση του δανεισμού και η πολιτική των υποκλίσεων, σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα, οδηγούν σε συνθήκες γαλλικής επανάστασης
[Πηγή: casss, 16/08/2013]
"Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν μία χώρα, σαν την Ουγγαρία, η οποία έχει πληθυσμό περίπου ίδιο με την Ελλάδα, μηδαμινό πλούτο και το μισό ΑΕΠ, να διώχνει το ΔΝΤ και να βάζει στη θέση της τη Γερμανία - ενώ η Ελλάδα, παρά τον τεράστιο υλικό και πολιτιστικό πλούτο της, καθώς επίσης τις απίστευτες φυσικές ομορφιές της, να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην παγίδα του χρέους. 
Αδιανόητο είναι επίσης το ότι η πολιτική ηγεσία της πατρίδας μας, εφαρμόζοντας δουλικά τις εντολές των εισβολέων, συνεχίζει ανόητα να «παροπλίζει» τους Έλληνες - στοιβάζοντας όλο και περισσότερους πεινασμένους στα αμπάρια ενός βαποριού που πλέει ακυβέρνητο σε μία τρικυμισμένη θάλασσα, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως με τον τρόπο αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πλοίο θα βουλιάξει".             
Σε μία συνέντευξη με την καγκελάριο της Γερμανίας, της ζητήθηκε η άποψη σχετικά με αυτά που είπε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης - αναφερόμενος στο ότι η Ουγγαρία θα έπρεπε να «απομονωθεί» από την ΕΕ, εάν δεν συμμορφωνόταν με τις απαιτήσεις της Κομισιόν. Η απάντηση της γερμανίδας ήταν η εξής:
"Θα έλεγα ότι δεν θα έπρεπε να στείλει κανείς αμέσως το ιππικό στη χώρα. Θα ήταν καλύτερα να συζητήσουμε μαζί και να αλλάξουμε τους νόμους, με τους οποίους δεν συμφωνούμε, στην Ουγγαρία. Η χώρα αυτή μας βοήθησε πολύ στα πλαίσια της επανένωσης της Γερμανίας - κάτι που δεν είναι σωστό να ξεχάσουμε.
Από την άλλη πλευρά βέβαια δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην επέμβουμε, εάν τυχόν βεβαιωθούμε ότι καλλιεργούνται αντισημιτικές ή άλλες επικίνδυνες τάσεις από την κυβέρνηση της Ουγγαρίας. Οφείλουμε όμως να επιλέξουμε την ανοιχτή συζήτηση, με την οποία είμαστε εξοικειωμένοι. Εν τούτοις, πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να επαναφέρουμε τους Ούγγρους φίλους μας στο σωστό δρόμο - να μην αποδεχθούμε λοιπόν να τους αποκλείσουμε (διώξουμε) από την ΕΕ. Εάν το κάνουμε, τότε δεν θα έχουμε πλέον καμία επιρροή σε όλα όσα συμβαίνουν εκεί".  
Η τοποθέτηση της καγκελαρίου εκνεύρισε, εξόργισε ουσιαστικά τον αρκετά υπερήφανο πρωθυπουργό της Ουγγαρίας - ειδικά όσον αφορά την έκφραση της να μην στείλει αμέσως το ιππικό στη χώρα του. Στα πλαίσια αυτά, παρομοίασε την απειλή της Μέρκελ με την «επιχείρηση Μαργαρίτα» (Margarethe) του Χίτλερ - ο οποίος, το 1944, έστειλε στρατεύματα, για να καταλάβουν την τότε σύμμαχο του Ουγγαρία. Ο πρωθυπουργός είπε τα εξής:
"Οι Γερμανοί έχουν στείλει στο παρελθόν ξανά το ιππικό, με τη μορφή τότε των πολεμικών αρμάτων τους (τανκς). Θα τους παρακαλούσαμε να μην το επαναλάβουν - αφού, ακόμη και εκείνη την εποχή δεν ήταν καλή ιδέα, ενώ παράλληλα δεν λειτούργησε".
Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι έμμεσα η Γερμανία, καλυμμένη δηλαδή «από το μανδύα» της Κομισιόν, διεξάγει συζητήσεις με την κυβέρνηση της Ουγγαρίας, υπό την απειλή της χρήσης της παραγράφου 7 του ευρωπαϊκού συμβολαίου «περί απομόνωσης» μίας χώρας - κάτι με το οποίο δεν συμφωνούν όμως τα υπόλοιπα μέλη της Κοινότητας.
Σύμφωνα με αυτή τη «ρήτρα», είναι δυνατόν ορισμένα δικαιώματα ενός κράτους-μέλους να καταργηθούν (για παράδειγμα, το δικαίωμα ψήφου στο συμβούλιο), εάν τυχόν οι βασικές αρχές, επάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί η Ένωση (ελευθερία, δημοκρατία, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασικές ατομικές ελευθερίες, Κράτος Δικαίου), «τραυματίζονται» σοβαρά, σε επαναλαμβανόμενη βάση.
Απλούστερα, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας κατηγορείται για χειραγώγηση των ΜΜΕ προς όφελος του (όπως επίσης ο Ρώσος πρόεδρος), για παρεμβάσεις στην ελεύθερη αγορά υπέρ των Πολιτών και εναντίον των τραπεζών (κρατική ρύθμιση των στεγαστικών δανείων), για την «άδικη φορολόγηση» των πολυεθνικών επί του τζίρου τους κλπ. - για την επιβολή νόμων γενικότερα, οι οποίοι είναι αντίθετοι με αυτούς που ισχύουν στην ΕΕ.
Με την αιτιολογία τώρα της αλλαγής του συντάγματος της Ουγγαρίας για πολλοστή φορά η Γερμανία, ως συνήθως μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέλησε να συστήσει μία επιτροπή παρακολούθησης της χώρας - έχοντας την άποψη, με τη δικαιολογία καλύτερα ότι, η κυβέρνηση αποσκοπούσε στη «συγκέντρωση δύναμης», εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών. Ουσιαστικά δηλαδή ο Ούγγρος πρωθυπουργός κατηγορούταν ότι ακολουθούσε το δρόμο της Ρωσίας - θέλοντας να επιβάλλει στο κράτος του τη «δικτατορία των νόμων», όπως αποκαλείται ο συγκεκριμένος τρόπος διακυβέρνησης* από το Ρώσο πρόεδρο.   
Όπως είναι φυσικό (κάτι που δυστυχώς δεν συνέβη ποτέ στην Ελλάδα), ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας αντέδρασε εξαιρετικά έντονα - λέγοντας ότι, η ίδρυση μίας ειδικής επιτροπής παρακολούθησης δεν είναι συμβατή με τις ευρωπαϊκές συνθήκες, επειδή με τον  τρόπο αυτό διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ των Θεσμών της ΕΕ και των κρατών-μελών της. Παράλληλα, κατηγόρησε αυτούς που κατακρίνουν την κυβέρνηση του, ισχυριζόμενος ότι πίσω από όλα αυτά κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες.  
Περαιτέρω, ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Ουγγαρίας, με επιστολή του προς τη διευθύντρια του ΔΝΤ, απαίτησε να εγκαταλείψει άμεσα το Ταμείο τη χώρα του - επειδή δεν υφίσταται πλέον κανένας λόγος διαρκούς παραμονής του εκεί. Σε τελική ανάλυση δε, ζήτησε να κλείσουν τα γραφεία του ΔΝΤ στη Βουδαπέστη - αναφέροντας ότι η κυβέρνηση κατάφερε να επιτύχει το στόχο μείωσης του ελλείμματος κάτω του 3% του ΑΕΠ, να καταπολεμήσει την ύφεση, να αναχαιτίσει την ανεργία, καθώς επίσης να περιορίσει το δημόσιο χρέος. 
Οι στόχοι αυτοί επιτεύχθηκαν παρά το ότι, ή μάλλον επειδή η Ουγγαρία δεν εφάρμοσε ποτέ τα μέτρα που απαιτούσε το ΔΝΤ, έχοντας δανείσει το 2008 στη χώρα το ποσόν των 20 δις € - ένα ποσόν που εξόφλησε ήδη η Ουγγαρία, πριν ακόμη καταστεί ληξιπρόθεσμο, εξοικονομώντας τόκους 11,7 εκ. € (οι τελευταίες δόσεις, ύψους συνολικά 2,15 δις €, έληγαν το τρίτο και τέταρτο τρίμηνο του 2013, καθώς επίσης το πρώτο και δεύτερο τρίμηνο του 2014).
Ολοκληρώνοντας η Ουγγαρία (ΑΕΠ περί τα 97 δις €, εργαζόμενοι 4,38 εκ.), κατηγορούσε ανέκαθεν τόσο το ΔΝΤ, όσο και την Κομισιόν, σε σχέση με το ότι αναμιγνύονται υπερβολικά, σε θέματα που αφορούν την εθνική κυριαρχία της χώρας - κάτι που η κυβέρνηση της, σε αντίθεση με την ελληνική, δεν θέλησε ποτέ να ανεχθεί.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, ο πρωθυπουργός έπαψε να εφαρμόζει ήδη από το 2010 το μνημόνιο που του είχε επιβληθεί από το ΔΝΤ, ακλουθώντας το δικό του δρόμο καταπολέμησης της κρίσης - μεταξύ άλλων, φορολογώντας όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα τόσο τις τράπεζες, όσο και τις πολυεθνικές εταιρείες (επί του τζίρου τους, έτσι ώστε να μην  μπορούν να αποφεύγουν την πληρωμή φόρων, με τη βοήθεια υπεράκτιων «μορφωμάτων» ή άλλων μεθοδεύσεων).
Κατανοώντας λοιπόν οι Ούγγροι ότι «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», καθώς επίσης πολύ δουλειά, θυσίες και ανιδιοτέλεια, κατόρθωσαν να διώξουν το ΔΝΤ από την πατρίδα τους - πριν οδηγηθούν στη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, στην εξαθλίωση, καθώς επίσης στη χρεοκοπία.
Δυστυχώς πολλές άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αδυνατούν να καταλάβουν το αυτονόητο - το ότι δηλαδή ο εύκολος δρόμος του συνεχούς δανεισμού και η πολιτική των υποκλίσεων δεν οδηγούν πουθενά. Ακόμη περισσότερο, η κάθε μία ημέρα που παραμένει η Τρόικα στη χώρα μας, κοστίζει τεράστια ποσά - ενώ, εάν δεν εκδιωχθεί άμεσα, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, το μέλλον της Ελλάδας θα γίνεται όλο και πιο σκοτεινό. 
Βέβαια, αν και η Ουγγαρία κατόρθωσε τελικά να διώξει το ΔΝΤ, δίνοντας του ένα πολύ μεγάλο μάθημα, θα δυσκολευθεί αρκετά να αντιμετωπίσει την ΕΕ - την πρωσική Γερμανία δηλαδή, για να είμαστε αντικειμενικοί, η οποία την απείλησε ήδη με διακοπή των κοινοτικών επιδοτήσεων ύψους 2 δις €.
Γνωρίζοντας η καγκελάριος το αδύνατο σημείο της χώρας (χρηματοδότηση), αρνείται εκβιαστικά να επιτρέψει την πληρωμή των συμφωνημένων επιδοτήσεων - έτσι ώστε να την αναγκάσει να συμβιβαστεί με την αποστολή του ιππικού (επιτροπή παρακολούθησης), ακολουθώντας ίσως πιστά, αν και με οικονομικούς όρους, τα βήματα του Χίτλερ.             

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
"Οι λαοί κυβερνώνται από το χαρακτήρα τους. Όλοι οι θεσμοί που δεν είναι προσαρμοσμένοι απόλυτα, με βάση αυτό το χαρακτήρα, δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα δανεικό ρούχο, κομμένο και ραμμένο σε λανθασμένα μέτρα - μία πρόσκαιρη μεταμφίεση, η οποία οδηγεί σε οδυνηρά μονοπάτια".
Όπως συμπεραίνεται από την Ουγγαρία μία κυβέρνηση, ειδικά σε εξαιρετικά κρίσιμες περιόδους για τη χώρα της, κρίνεται εκ του αποτελέσματος - αφού αυτή είναι που αποφασίζει, που εφαρμόζει ή δεν εφαρμόζει δικά της ή ξένα μέτρα, που πείθει ή δεν πείθει τους κυβερνωμένους (να δουλέψουν, να επενδύσουν, να διατηρήσουν τα χρήματα τους στις εγχώριες τράπεζες, να καταναλώσουν, να πληρώσουν φόρους), που εμψυχώνει ή παρακινεί δημιουργικά το λαό, που διατηρεί ή δεν διατηρεί την τάξη και τη σταθερότητα, που διευκολύνει ή δυσκολεύει την είσοδο εξτρεμιστικών ομάδων στην πολιτική ζωή της χώρας κοκ.     
Δυστυχώς για όλους μας, με βάση τα πρόσφατα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας**, καθώς επίσης με κριτήριο την ανασφάλεια που επικρατεί στο σύνολο σχεδόν των Πολιτών της χώρας, η σημερινή κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς - ενώ πάρα πολλοί Έλληνες αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι, "Ο πόλεμος θα διεξαχθεί το Φθινόπωρο.... Θα ψηφίσουμε τον ηγέτη της αντιπολίτευσης αλλά, εάν δεν τηρήσει και αυτός τις υποσχέσεις του ή εάν είναι επίσης ανίκανος και δεν τα καταφέρει, θα τον κρεμάσουμε κυριολεκτικά στο Σύνταγμα, θα τον σκοτώσουμε!".
Κατά την άποψη μας, πρόκειται για μία εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη - πολύ περισσότερο επειδή ο άνθρωπος, όταν δεν καθοδηγείται σωστά, γίνεται πολύ πιο βλαβερός, απρόβλεπτα επικίνδυνος και καταστροφικός, παρά ωφέλιμος.
Εάν λοιπόν δεν υπάρξει κάποια σημαντική αλλαγή, εάν η Γερμανία παραμείνει αμετακίνητη στις θέσεις της, καθώς επίσης εάν η Τρόικα συνεχίσει την εγκληματική πολιτική της, προβλέπονται συνθήκες γαλλικής επανάστασης στην Ελλάδα - με τρομακτικές συνέπειες για όλους όσους οδήγησαν ενδοτικά την πατρίδα τους στη χρεοκοπία***, καθώς επίσης για αυτούς που συνεχίζουν να ακολουθούν με δουλοπρέπεια την ίδια καταστροφική πορεία.   

Σημειώσεις κειμένου:
* Ο ισόβιος σημερινός πρόεδρος της Ρωσίας, η μυστική υπηρεσία καλύτερα (KGB), η οποία κατέλαβε (μέσω αυτού) πραξικοπηματικά την εξουσία το 2000 πιστεύει ότι, ένας λαός κυβερνάται σωστά μόνο από κάποιον ηγέτη, τον οποίο λατρεύει ως ένα υποθετικά ανώτερο πλάσμα - από έναν ηγέτη, τον οποίο ο λαός φοβάται εξαιτίας της δύναμης που του αποδίδεται, που υποτάσσεται τυφλά στις διαταγές του, που δεν τολμάει να αμφισβητήσει τα δόγματα που πρεσβεύει, καθώς επίσης που έχει τη διάθεση να τα διαδίδει παντού, θεωρώντας εχθρούς όλους όσους αρνούνται να τα αποδεχθούν.    
Στην εποχή του η Ρωσία κατάφερε, βοηθούμενη κυρίως από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, να αποκτήσει μεγάλη σταθερότητα - μέσα από μία εθνικοσοσιαλιστική πολιτική που εφάρμοσε, μετά από πολλές περιπέτειες  (η κυριότερη των οποίων ήταν η χρεοκοπία της το 1998). Εν τούτοις, ακολούθησε μία στασιμότητα, πιθανότατα επειδή η κυβέρνηση δεν κατάφερε να βρει τη σωστή ισορροπία, ανάμεσα στη σταθερότητα και την ικανότητα μεταβολής μίας κοινωνίας.
Ειδικότερα, ο πρόεδρος της Ρωσίας επανέφερε τις σταθερές παραδόσεις στη χώρα, με τη βοήθεια της αναβίωσης εθνικιστικών συναισθημάτων - γνωρίζοντας ότι, χωρίς σταθερές παραδόσεις δεν υπάρχει πολιτισμός και δεν μπορεί να εξασφαλισθεί η κοινωνική συνοχή. Δυστυχώς όμως, χωρίς την αργή εξάλειψη των παραδόσεων δεν υπάρχει πρόοδος αλλά στασιμότητα - αφού χάνεται η ικανότητα εξέλιξης ενός λαού.
** Η ολοκληρωτική αποτυχία της κυβέρνησης συμπεραίνεται εύκολα από την ανακοίνωση, την οποία εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας. Σύμφωνα με αυτήν, την περίοδο Ιανουαρίου – Ιουλίου 2013, η κεντρική διοίκηση παρουσίασε ταμειακό έλλειμμα ύψους 7,932 δις €, έναντι ελλείμματος 7,186 δις € την αντίστοιχη περίοδο του 2012 (πηγή).
Δηλαδή, το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 10,38% σε σχέση με το προηγούμενο έτος - γεγονός που σημαίνει μεταξύ άλλων ότι, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να κλιμακώνεται ανεξέλεγκτα (σενάριο). Με δεδομένο δε το ότι, η ύφεση το 2013 θα είναι της τάξης του 5%, οπότε το ΑΕΠ θα μειωθεί ανάλογα, το έλλειμμα ως προς το ΑΕΠ, εάν τα στοιχεία παραμείνουν ως έχουν, θα ξεπεράσει το 12% - υπερβαίνοντας τα 16 δις € στα οποία, εάν προσθέσει κανείς τα ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα διαπιστώσει ότι το δημόσιο χρέος θα πλησιάσει, εάν δεν ξεπεράσει, το 200% του ΑΕΠ (πάνω από 360 δις €).  
Περαιτέρω, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού του κράτους μειώθηκαν στα 24,761 δις € - έναντι 25,990 δις € πέρυσι. Από την άλλη πλευρά, οι δαπάνες αυξήθηκαν στα 33,887 δις €, από 32,609 δις € την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Επομένως, αφού τα έσοδα μειώθηκαν, ενώ τα έξοδα αυξήθηκαν, η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε σημαντικά - οπότε οι κίνδυνοι χρεοκοπίας, «αποβολής» της Ελλάδας από την Ευρωζώνη κοκ. αυξήθηκαν κατακόρυφα.
Πόσο μάλλον όταν η γερμανίδα καγκελάριος, αλλάζοντας πρόσφατα τακτική, φαίνεται να απαιτεί την επαναφορά εξουσιών από την Κομισιόν στα εθνικά κράτη - γεγονός που σημαίνει ότι, έχει πάψει πλέον να πιστεύει στη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, ενώ βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στο σχέδιο Β που διαθέτει (ανάλυση μας).
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη, επειδή οι διεθνείς αγορές φαίνεται πλέον να αμφισβητούν τις δυνατότητες χειρισμού της υπερχρέωσης από τις κεντρικές τράπεζες - αφού μειώνουν σημαντικά τις επενδύσεις τους σε κρατικά ομόλογα, με εύλογο αποτέλεσμα την αδυναμία δανεισμού πολλών χωρών του πλανήτη.    
*** Προφανώς δεν πρέπει να δανείζεται κανείς χρήματα, όταν δεν μπορεί να εξασφαλίσει την αποπληρωμή τους - πόσο μάλλον από τοκογλύφους. Στα πλαίσια αυτά, εάν μία χώρα έχει υπερχρεωθεί, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της όσες θυσίες και αν κάνει, είναι καλύτερα να δηλώσει έγκαιρα αναβολή πληρωμών - παρά να βυθίζεται συνεχώς περισσότερο στην παγίδα του χρέους.
Εάν όμως η κυβέρνηση μίας χώρας αντικαθιστά τα δάνεια των ιδιωτών με κρατικά (ΔΝΤ κλπ.), τα οποία δεν μπορεί να πληρώσει ή να αποφύγει, όπως συνέβη με την Ελλάδα (ανάλυση μας), τότε πολύ δύσκολα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μη ενδοτική, ως μη προδοτική - αφού όσο ανόητη, ανεπαρκής ή ανίκανη και αν θεωρηθεί, είναι αδύνατον να μην γνωρίζει ότι, με αυτόν τον τρόπο, οδηγεί τη χώρα της στη λεηλασία, στην απόλυτη εξαθλίωση, στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και στην υποδούλωση.
Βέβαια, όταν οι πολίτες μίας χώρας χάσουν εντελώς την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση, χωρίς να υπάρχει μία ικανή αντιπολίτευση για να την αντικαταστήσει, το κράτος οδηγείται σε συνθήκες αναρχίας - τη διαχείριση της οποίας αναλαμβάνουν συνήθως οι «δυνάμεις καταστολής» (αστυνομία, στρατός κλπ.).       
                                          
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: