6 Ιουλίου 2012

El tío Samará

Να λοιπόν που η τέχνη(επί του προκειμένου μέσω της σάτυρας) μπορεί και ανθεί εν μέσω κρίσεως, και με έμπνευση την πολιτική ζωη του τόπου...
Δεν το πίστευα ποτέ πως θα έφτανε η ώρα
να γενώ πρωθυπουργός σε μια χρεωμένη χώρα,
την Ελλάδα του ευρώ που κυλά στην κατηφόρα.

Άνοιξη πολιτική ήταν πάντα ο σκοπός μου,
μα είναι δύσκολη δουλειά, έχω Γολγοθά εμπρός μου,
ο Γιωργάκης να 'ναι καλά (ο παλιός συγκάτοικός μου)

Στο μνημόνιο αρχικά αντιδρούσα με μανία.
Πολεμούσα ηρωικά της Ευρώπης τη Μαφία.
Μα το γύρισα μετά, γιατί μ'έδειρε η...
Γεωργία.
Νοσηλεύτηκα στο ΚΑΤ-είχα πάθει αμνησία,
κι από τότε λέω "ναι" σ' ό,τι πει η Γερμανία.

Όταν είδα το ΠΑΣΟΚ να το τρώει η μαρμάγκα
είπα: "είναι πια δική μου η καρέκλα με τα φράγκα!
ο λαός θα με ψηφίσει, κι όλοι θα με λένε μάγκα!"

Είμαι ήρωας εγώ, η ζωή μου θα σας πείσει:
Μετανάστες, Σκοπιανό, Μητσοτάκη έχω επιζήσει.
Αντωνάκη δαγκωτό για να βγείτε απ'την κρίση!

Μα 30 τοις εκατό δε μου φτάνει ούτε για πλάκα.
Τρέχω σφαίρα στο Χοντρό να του κάνω λίγη τράκα,
και κυβέρνηση σου φτιάχνω φτερομπάμ και τσάκα-τσάκα.
Αδιόρθωτε λαέ πιάστηκες ξανά στη φάκα!
Μ'έκανες πρωθυπουργό!!! Gracias Έλληνα Μαλάκα!!!!

Mουσική: Los Cuates de Sinaloa
Διασκεύη, Στίχοι: The Lemurians
ευχαριστω τον Κ.Π.

Δεν υπάρχουν σχόλια: