Αντίο, συναγωνιστή και σύντροφε Αχιλλέα!

Αντίο, συναγωνιστή και σύντροφε Αχιλλέα!

[Πηγή: ERTOPEN.com, 04/09/2013]

Τον Αχιλλέα τον γνωρίσαμε στον αγώνα, στον δρόμο, στις κινητοποιήσεις του κλάδου αλλά και τις κινηματικές και κοινωνικές διεργασίες, στα φοιτητικά του 06'-07', στο κίνημα των αγωνιζόμενων της πλ. Συντάγματος. Τον γνωρίσαμε στις αλυσίδες περιφρούρησης στις δυναμικές απεργίες στο συγκρότημα του Μπόμπολα, όπου εργαζόταν για 10 χρόνια ως συντάκτης ύλης.

Τον γνωρίσαμε στον αγώνα των εργαζόμενων της ΕΡΤ, στον οποίο τάχθηκε απο την αρχή, παρέχοντας όχι μόνο την αλληλεγγύη του αλλά και την πολύτιμη βοήθειά του ως κινηματογραφιστής, προκειμένου να σταθεί όρθιο το εγχείρημα της κατειλημμένης και ζωντανής ΕΡΤ. Ήταν σύντροφος, συναγωνιστής, με τον οποίο μας ένωνε η επιθυμία για την υπεράσπιση των κεκτημένων της εργατικής τάξης και της κοινωνίας, ο συνεπής και συνεχής αγώνας για την ανατροπή του αδυσώπητου καπιταλιστικού συστήματος.

Στην επόμενη απεργία, στην επόμενη περιφρούρηση, στις μελλοντικές κινητοποιήσεις θα λείπει από δίπλα μας λόγω ενός τροχαίου δυστυχήματος χθες έξω από την ΕΡΤ, όπου εργαζόταν ως τα ξημερώματα.

Όμως, δεν θα λείπει το ενθουσιώδες όραμα, που είχε και ο ίδιος, για την αλλαγή της κοινωνίας, δεν θα λείπει η πεισματική επιθυμία για τη συνέχιση του αγώνα!

Κείμενο για τον Αχιλλέα Παναγούλη από φίλες και φίλους, συντρόφους και συντρόφισσες και συνεργάτες του

Ο Αχιλλέας Παναγούλης ήταν κινηματικός δημοσιογράφος.

Ο Αχιλλέας είχε αφιερώσει τη ζωή του στους κοινωνικούς αγώνες κι είχε επιλέξει την τέχνη της φωτογραφίας και του βίντεο ως όπλο.  Ήταν μέρος των μαχόμενων πολιτών. Συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα της Κάτω Πλατείας Συντάγματος, ως μέλος των Ομάδων Επικοινωνίας & Υποδοχής, και ακούραστα έδωσε μάχες μέχρι τις τελευταίες μέρες της Πλατείας. Βρισκόταν στο πλευρό των εργαζομένων που αντιστέκονται και υπερασπίστηκε τους απεργούς της Χαλυβουργικής όπως και τους απολυμένους της ΕΡΤ.

Το ανήσυχό του πνεύμα τραμπαλιζόταν ανάμεσα στην πικρή απαισιοδοξία του μηδενισμού και την επαναστατική αριστερά με το όραμα της μεγάλης μαζικής Επανάστασης, αλλά και τις συγκεντρωτικές δομές της. Κατήγγειλε τόσο την κρατική καταστολή στις διαδηλώσεις όσο και τις αόρατες ιεραρχίες.  Η απαισιοδοξία του ροκανίστηκε μόνο για λίγο διάστημα, επί Συντάγματος, για λόγους που σχετίζονταν και με την προσωπική ζωή του. Ήταν από τις λίγες φορές που αντικρίσαμε ένα χαρούμενο Αχιλλέα, γεμάτο ελπίδες για την μετεξέλιξη της κοινωνίας.
Υπερκινητικός, αεικίνητος και μάχιμος, ζούσε για την απεικόνιση των μαχών στο δρόμο.  Τολμηρός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψηφώντας τα δακρυγόνα, δαμάζοντας συνεχώς τον φόβο. Στρίμωχνε το ωράριό του για να βρίσκεται παντού, άλλοτε μπροστά στη ΜΑΡΦΙΝ από τους πρώτους να σβήσουν τη φωτιά, άλλοτε να στηρίζει το εγχείρημα της Βίλλας Ζωγράφου ή του Ραδιο98. Όπου και να τον συναντούσες τον έβλεπες με την αγωνία και την έγνοια να πάνε ένα βήμα πιο μπροστά τα πράγματα...

Λέγεται ότι κατάκοπος από την εργασία του και το συνεχή αγώνα που έδινε στην ΕΡΤ τους τελευταίους μήνες δεν πρόσεξε το διερχόμενο ΙΧ. Απεβίωσε ακαριαία την Τετάρτη 04/09 στις 03.00 τα ξημερώματα μπροστά στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.  Ο διασώστης της ομάδας που έφτασε αμέσως, διεπίστωσε πως δεν είχε σφυγμό...

Ο Αχιλλέας άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο, που τόσο καλά γνώριζε, έξω από τον καταπατημένο από την εξουσία εργασιακό χώρο.  Ο φίλος και σύντροφός μας πέθανε στο φυσικό του περιβάλλον.

Γεννήθηκε την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1974, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για να έρθει τελικά στην Αθήνα. Τα τελευταία 10 χρόνια βιοποριζόταν στο Εθνος ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας. Λάτρευε το αντικείμενο της εργασίας του. Συχνά ασφυκτιούσε από το  εργοδοτικό πνίξιμο, εκφράζοντας την ανάγκη του για πλήρη αφοσίωση στη δημιουργικότητα.

Ο Αχιλλέας ζούσε με αυτό το όραμα. Μάζευε τα λεφτά από τους μισθούς του, ζώντας λιτά σαν ιερομόναχος,  με την ελπίδα να αποδεσμευτεί από τα εργοδοτικά δεσμά και να δημιουργήσει για λογαριασμό του, να ταξιδέψει κάνοντας πολιτικά και ιστορικά ντοκιμαντέρ. Πέρυσι κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρα του. Να κινηματογραφήσει την αναπαράσταση της μάχης του Έβρου στην Ισπανία.

Ο Αχιλλέας είχε αναρτήσει σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης το Πρώτο Μανιφέστο της Πλατείας του Ρόσιο (Λισαβόνα 22 Μαϊου 2011), κείμενο που τον έκφραζε πολιτικά:

«Πραγματική δημοκρατία ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο ο κόσμος μας κυβερνάται από οικονομική δικτατορία. Τα λύτρα υπογεγραμμένα πίσω από την πλάτη μας, με το ΔΝΤ και την ΕΕ, έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τις ζωές μας. Οι χώρες στις οποίες εμπλέκεται το ΔΝΤ παρατηρούν μια βάναυση πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Το ΔΝΤ σκοτώνει! Μπορούμε μόνο να το απορρίψουμε. Αρνούμαστε να κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, όταν παράλληλα οι ένοχοι αυτής της κρίσης γλυτώνουν και επανακεφαλαιοποιούνται. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ανεργίας και αβέβαιης εργασίας; Γιατί θέλουν να μας πάρουν τα κοινωνικά επιδόματα, κλέβοντας μας, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αυτά για τα οποία πληρώναμε όλη μας τη ζωή; Η απάντηση μας είναι όχι. Υπερασπιζόμαστε την απόσυρση του σχεδίου της τρόικας. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων χωρών, όπως της Ισλανδίας, δεν θα δεχτούμε να θάψουμε το παρόν και το παρελθόν μας για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας. Αρνούμαστε να δεχτούμε την κλοπή του μέλλοντος μας. Σκοπεύουμε να πάρουμε τον έλεγχο των ζωών μας και να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε κάθε διαδικασία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το κάνουμε, σήμερα, στις μαζικές συνελεύσεις όλοι μαζί. Κάνουμε έκκληση σε όλο τον κόσμο να ενωθεί, στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γωνιά, κάτω από τους ίσκιους των αγαλμάτων έτσι ώστε, ενωμένοι, να αλλάξουμε μια και καλή τους κανόνες αυτού του διεστραμμένου παιχνιδιού. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι δρόμοι είναι δικοί μας.»

Φίλες/οι, σύντροφοι/ισσες και συνεργάτες του Αχιλλέα Παναγούλη

[Σημείωση του ertopen: πριν από λίγη ώρα σε συνέλευση των εργαζομένων της ΕΡΤ, έγινε αναφορά στον Αχιλλέα και κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του, για να ακολουθήσει το χειροκρότημα από όλουες-ες τους παρευρισκόμενους]