Εκδήλωση (4 Ιουλίου 2013): "Aπό χώρα σε χώρο: το μεγάλο ξεπούλημα"

Εκδήλωση (4 Ιουλίου 2013)

Aπό χώρα σε χώρο: το μεγάλο ξεπούλημα

Την Πέμπτη 4 Ιουλίου στις 20:00 η Κίνηση Πολιτών Άρδην διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: Από χώρα σε χώρο, Αγωγοί, Λιμάνια, Αεροδρόμια & υδρογονάνθρακες. Το μεγάλο ξεπούλημα της χώρας.  

Ομιλητές θα είναι οι Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής πανεπιστημίου, Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας και ο Νίκος Μελέτης, δημοσιογράφος. 

Συντονιστής ο Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης, δημοσιογράφος. 

Στον νέο χώρο του Άρδην, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, στην πλατεία Συντάγματος

Ο μεγάλος θυμός

Ο μεγάλος θυμός

του ΚΙΜΠΙ

(Eπενδυτής, 29/6/2013)

Οι Βραζιλιάνοι ξεσαλώνουν με σάμπα. Οι Αιγύπτιοι χορεύουν raqsharqi (το γνωστό οριεντάλ). Οι Πορτογάλοι είναι καθολικοί, οι Τούρκοι μουσουλμάνοι. Οι Ισπανοί βρίζουν στα ισπανικά, οι Μαροκινοί στα αραβικά. Οι Ιταλοί γράφουν τις προκηρύξεις και τα πανό τους από αριστερά προς τα δεξιά. Οι Αλγερινοί αντίστροφα. Οι Σουηδοί πυρπολούν αυτοκίνητα. Οι Τυνήσιοι αυτοπυρπολούνται οι ίδιοι. Οι Έλληνες αυτοκτονούν μοναχικά. Οι Μεσανατολίτες ζώνονται με εκρηκτικά και παίρνουν καμπόσους μαζί τους.

Όταν το ζεις, δεν αντιλαμβάνεσαι το ιστορικό του βάρος. Εδώ και έξι χρόνια όλος ο κόσμος χορεύει, αγανακτεί, διαδηλώνει, εξεγείρεται, συγκρούεται με αστυνομίες και στρατούς. Σε πρωτοφανή μεγέθη, με απίστευτη ένταση. Αναρίθμητα πλήθη γεμίζουν τις πλατείες του κόσμου στις πιο διαφορετικές χώρες, με τις πιο διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, καθεστώτα, επίπεδα ανάπτυξης. Εκτός από τον μεγάλο θυμό των ανθρώπων, είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τι συνδέει τους Βραζιλιάνους με τους Τούρκους διαδηλωτές σήμερα ή τι συνέδεε τους Αιγύπτιους και Τυνήσιους της Αραβικής άνοιξης με τους Ισπανούς Indignados ή τους Έλληνες Aγανακτισμένους.

Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

[Πηγή: iskra, 30/06/2013]

Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Υπουργός Υγείας ο Άδωνις Γεωργιάδης! Δύο άτομα δηλαδή που γυαλίζει το μάτι τους – ο ένας ακραίος νεοφιλελεύθερος και ο άλλος ακροδεξιός- αναλαμβάνουν τη διάλυση ο πρώτος του δημόσιου τομέας και ο δεύτερος του δημόσιου συστήματος υγείας. Το μήνυμα που θέλησαν να στείλουν οι Σαμαράς και ο Βενιζέλος στον ελληνικό λαό για το πόσο εξτρεμιστικά μνημονιακή είναι η κυβέρνηση που συγκρότησαν, ελήφθη. Όλοι κατάλαβαν ότι έχουμε να κάνουμε με κυβέρνηση μνημονιακών ταλιμπάν. Άπαντες οι υπουργοί της μισητής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένοι να χώσουν τα χέρια τους ως τους αγκώνες στο αίμα εργαζομένων.

Ανακοίνωσαν τους στόχους τους ή τους διοχετεύουν στα μέσα ενημέρωσης ως «διαρροές». Πρώτα πρώτα θα στραγγαλίσουν τη δικαστική προστασία των συμβασιούχων με στόχο να απολύσουν πολύ γρήγορα 6.000 συμβασιούχους. Στη συνέχεια σκοπεύουν να απολύσουν 1.000 υπαλλήλους από τα ΕΛΤΑ, που σήμερα έχουν 7.500 υπαλλήλους με συμβάσεις αορίστου χρόνου έναντι 11.500 που είχαν πριν από λίγα χρόνια. Αμέσως μετά θα διαλύσουν ουσιαστικά τις τρείς αμυντικές βιομηχανίες ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ που σήμερα που σήμερα απασχολούν 2.500 εργαζόμενους ώστε κάθε είδους οπλισμού να αγοράζεται από τους ξένους επικυρίαρχους. Οι κυβερνητικοί βρικόλακες του Σαμαρά και του Βενιζέλου όμως δεν αρκούνται στο αίμα των απολύσεων. Πάνω απ΄όλα θέλουν να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Με εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας λοιπόν, πληροφορούν επισήμως τους εργοδότες ότι τώρα που έληξε η μετενέργεια, οι μισθοί των έως και 600.000 μισθωτών που μένουν χωρίς κλαδική σύμβαση μπορούν να μειωθούν μεσοσταθμικά περίπου 20%, με τη μείωση να μπορεί να φτάσει σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι και 40%! Όσο γι΄αυτούς που θα προσλαμβάνονται με ατομικές συμβάσεις, μπορούν να τους δίνουν 586 ευρώ μεικτά (ένα πεντακοσάρικο δηλαδή στο χέρι) και να τους απασχολούν έξι και όχι πέντε μέρες, καταργώντας το πενθήμερο!

Περικλής Κοροβέσης: "Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της ΕΡΤ"

"Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της ΕΡΤ"

Του Περικλή Κοροβέση – «Εφημερίδα των Συντακτών»

[Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ, 29/06/2013]

Στην υπαρκτή πολιτική της Ελλάδας, ποτέ τα πράγματα δεν λέγονται με το όνομα τους. Για να καταλάβεις τι λένε οι πολιτικοί και τα κόμματα εξουσίας, πρέπει να γυρίσεις ανάποδα. Να πάρουμε για παράδειγμα την ΕΡΤ. Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τη ναζιστική αρχή της «συλλογικής ευθύνης», εξόντωσε δυόμισι χιλιάδες εργαζομένους μαζί με τις οικογένειές τους. Οταν σε έναν οργανισμό τα πράγματα δεν πάνε καλά, το πρώτο πράμα που κοιτάς είναι η διεύθυνση, γιατί αυτή αποφασίζει, και όχι οι εργαζόμενοι. Αν μας κυβερνούσαν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν για την ΕΡΤ, θα είχαν απολύσει την ηγεσία της ΕΡΤ μαζί με τον Κεδίκογλου. Εδώ υπήρχαν τα σκάνδαλα, η αδιαφάνεια και οι σπατάλες.

 Αυτή η επικίνδυνη λογική μπορεί να καταλήξει και στην «οριστική λύση», που σημαίνει επέμβαση των ΜΑΤ και σύλληψη της ηγεσίας της ΠΟΣΠΕΡΤ που μπορεί να συρθεί στη δικαιοσύνη με βαριές κατηγορίες. Αλλά όσο υπάρχει η ανθρώπινη ασπίδα και οι διεθνείς κάμερες είναι κομμάτι δύσκολο. Τα ΜΑΤ θα επέμβουν κάποια νύχτα, όταν ο κόσμος θα έχει αραιώσει, οι κάμερες θα έχουν φύγει και οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» θα έχουν εξαντληθεί. Ενδιάμεσα δεν αποκλείεται η διακοπή ηλεκτρικού και νερού. Μια τέτοια ενέργεια της κυβέρνησης μπορεί να γίνει η θρυαλλίδα για γενικότερες αναταραχές. Και είναι αυτό που φοβάται περισσότερο η φασίζουσα κυβέρνηση, που επιθυμεί να εξαντλήσει την τετραετία.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΚΗΣ "SUCCESS STORY"

ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΚΗΣ "SUCCESS STORY"

Διαδήλωση στο Δουβλίνο κατά του χρέους (Φεβρουάριος 2013)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                   

28/06/2013

Εντελώς πρόσφατα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ δήλωνε με φανερή ικανοποίηση ότι  ‘η Ιρλανδία αποτελεί φωτεινό παράδειγμα της επιτυχίας της πολιτικής λιτότητας», που «καθιστά  μια οικονομία ισχυρότερη από όσο πριν την υπαγωγή της στο ΔΝΤ». Στον ίδιο αστερισμό  και η επί κεφαλής του ΔΝΤ  Χριστίνα Λαγκάρντ έκφραζε τη βεβαιότητα ότι  «σύντομα θα αναγνωριστεί η επιτυχία της πολιτικής του ΔΝΤ».

Δυστυχώς, όμως, η βελτίωση που εμφάνισε η οικονομία της Ιρλανδίας ήταν στιγμιαία, ενώ  στη συνέχεια βούλιαξε και πάλι στην ύφεση. Ειδικότερα, η μικρή αύξηση των εξαγωγών της, που τροφοδότησε τις θριαμβολογίες των οπαδών τής, χωρίς  όρια και χωρίς ημερομηνία λήξης, λιτότητας αποδείχθηκε αδύναμη για να εξουδετερώσει την κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας της, που   συνεχίστηκε  χωρίς διακοπή. Όπως είναι γνωστό η Ιρλανδία έλαβε ένα πακέτο βοήθειας 67,5 Ε δισεκατομμυρίων, με τη βεβαιότητα ότι η ανόρθωση της οικονομίας της, χάρη στο πρόγραμμα λιτότητας, θα ήταν ταχύτατη. Η θλιβερή ιστορία του στραγγαλισμού κάθε αναπτυξιακής ροπής, στην Ιρλανδία, ακολούθησε την πεπατημένη του ΔΝΤ. Δηλαδή, μείωση των μισθών, αύξηση των φόρων, πτώση της δημόσιας δαπάνης, με την φρούδα ελπίδα ότι ο συνδυασμός θα  οδηγούσε στην αναγέννηση της ιρλανδικής οικονομίας. Τα απογοητευτικά, αλλά αναμενόμενα  αποτελέσματα είναι η πτώση του ΑΕΠ κατά 1.8%, το 2012 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος,  η μείωση των εξαγωγών κατά 3.2%, η πτώση της κατανάλωσης κατά 3% το πρώτο τρίμηνο του 2013 σε σύγκριση με το αντίστοιχο του 2012, η συνεχιζόμενη πτώση της τιμής των κατοικιών, η πτώση των μισθών κατά 20% στον ιδιωτικό τομέα και η αδυναμία καταβολής των δόσεων των στεγαστικών δανείων.

Βίντεο: Αργεντινή - "Το Χρονικό μιας Λεηλασίας" του Φ.Σολάνας

Αργεντινή - "Το Χρονικό μιας Λεηλασίας" του Φ.Σολάνας

Το ΔΝΤ πέρασε από εδώ!

«Εκατοντάδες φορές αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατό σε μια τόσο πλούσια χώρα η φτώχεια και η πείνα να φτάσουν να εξαπλωθούν τόσο πολύ. Τι απέγιναν οι υποσχέσεις εκσυγχρονισμού, δουλειάς και καλής ζωής που έδωσαν οι επικοινωνιολόγοι τους όταν η χώρα γνώρισε τα εξωφρενικά επίπεδα ανεργίας και εξαθλίωσης; Πώς είναι δυνατό να δικαιολογηθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να πληρωθεί το χρέος όταν η χρέωση πολλαπλασιάστηκε επανειλημμένα υποθηκεύοντας το μέλλον για πολλές γενιές; Πώς συνέβη σε δημοκρατικό καθεστώς τέτοια εξαπάτηση των ψηφοφόρων, τέτοια υποταγή σε ξένες δυνάμεις, τέτοια ατιμωρησία, διαφθορά και απώλεια κοινωνικών δικαιωμάτων;»[...]

Η ταινία αυτή γεννήθηκε για να φέρει τη μνήμη ενάντια στη λήθη, να αναπαραστήσει την ιστορία μιας από τις χειρότερες εποχές της Αργεντινής ώστε να προκαλέσει την καταγγελία των αιτίων που οδήγησαν στην οικονομική εκμηδένιση και την κοινωνική γενοκτονία. Το «Χρονικό της Λεηλασίας» είναι επίσης μια ταινία ελεύθερη και δημιουργική που γυρίστηκε κατά τους αδρανείς μήνες του 2002, όταν δεν υπήρχαν βεβαιότητες για το πολιτικό μέλλον της χώρας. Τριανταπέντε χρόνια μετά την «Ώρα των Φούρνων», θέλησα να ξαναβρώ την ιστορία στα λόγια και τις χειρονομίες των πρωταγωνιστών της, να ξαναβρώ τις εικόνες μέσα στα συμφραζόμενά τους. Διαδικασίες και εικόνες που με τα δικά τους χαρακτηριστικά χτύπησαν και άλλες αδελφικές χώρες.

Η ταινία αυτή είναι ένας τρόπος συνεισφοράς στο πολλαπλό καθήκον μιας δημοκρατικής επανίδρυσης της Αργεντινής και στη συζήτηση που εξελίσσεται διεθνώς ενάντια στην απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση με τη βεβαιότητα ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Φερνάντο Σολάνας, Μάρτης 2004

Συντάξεις και ασφαλιστικό,τέλος! Μας σπρώχνουν για ιδιωτική ασφάλιση

Συντάξεις και ασφαλιστικό,τέλος! Μας σπρώχνουν για ιδιωτική ασφάλιση

[Πηγή: NEWSBOMB.gr, 27/06/2013]

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και μιλάνε από μόνοι τους: Ανενεργός πληθυσμός: 4,7 εκατομμύρια – Εργαζόμενοι: 3,6 εκατομμύρια.

Το σάπιο οικονομικό μοντέλο της τελευταίας 25ετίας, αλλά και οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων 3 ετών βούλιαξαν τη χώρα με αποτέλεσμα να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.

Οι αριθμοί είναι θλιβεροί και μιλούν από μόνοι τους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απασχόλησης η «εξίσωση θανάτου» της χώρας - την οποία καλούνται να λύσουν οι ειδήμονες του Υπουργείου Οικονομικών και της τρόικας - είναι η ακόλουθη:

Η χώρα διαθέτει 3,6 εκατομμύρια εργαζομένους, ενώ αντίστοιχα έχει 2,7 εκατ. συνταξιούχους και 4,7 εκατ. μη εργαζομένους (ανέργους και παιδιά).

Αν δεν το έχετε αντιληφθεί, πρακτικά σε αυτή τη χώρα δουλεύουν 3 άνθρωποι, για να ζουν 10 (συμπεριλαμβανομένων και των ιδίων).

Δύο μέρες που δε θα ξεχαστούν ποτέ: 28 - 29 Ιούνη 2011

Δύο μέρες που δε θα ξεχαστούν ποτέ: 28 - 29 Ιούνη 2011

28 και 29 Ιούνη, δυο χρόνια μετά

[Πηγή: LEFT.gr, 28/06/2013]

Είχαν ήδη προηγηθεί δακρυγόνα, απειλές και, φυσικά, ένας χρόνος Μνημονίου. Και μετά ήρθε ένα διήμερο που θα θυμόμαστε για πάντα.

Το κίνημα των πλατειών από τη μία, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ από την άλλη, ο Χρήστος Παπουτσής ως υπουργός ΠΡΟΠΟ, τα χιλιάδες δακρυγόνα, το ξύλο, η τρομοκρατία. Και μετά κερδίσαμε. Γιατί στην πραγματικότητα, οι 500.000 ανθρώπων που μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα, μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των άλλων πόλεων,  έκαναν κάτι συγκλονιστικό: Ξεσηκώθηκαν.

Είχε προκηρυχθεί 48ωρη πανεργατική απεργία κι οι πλατείες γέμισαν κόσμο. Η βία και η καταστολή ήταν ασύλληπτα, αλλά δεν έφευγε κανένας. Έβριζαν τα ΜΑΤ, έβριζαν την κυβέρνηση και την τρόικα κι έδιναν νερό στους διπλανούς τους.  

Η καταστολή αγρίευε, ο κόσμος έτρεχε να κρυφτεί στους σταθμούς του μετρό που χρησίμευαν και ως κέντρα πρώτων βοηθειών. Συνέβαινε, επειδή η αστυνομία δεν άφηνε τα ασθενοφόρα να περάσουν, να μεταφέρονται τραυματίες μέσω του μετρό. 

Oι αποταμιεύσεις σας δεν είναι καταθέσεις, είναι επενδύσεις

Oι αποταμιεύσεις σας δεν είναι καταθέσεις, είναι επενδύσεις

[Πηγή: The PressProject, 27/06/2013]

Οι αποταμιευτές και οι καταθέτες θα χάσουν σταδιακά την ασφάλειά τους και θα μετατραπούν σε επενδυτές. Θα φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη των επιλογών τους και θα γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν χρήματα από λανθασμένες τοποθετήσεις

Σε μεγαλοκαταθέτες, επενδυτές και ομολογιούχους ο «λογαριασμός» της διάσωσης τραπεζών. Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να συγκεντρώσουν κεφάλαια μέσω εισφορών σε τράπεζες για να αποτραπεί η εμπλοκή φορολογουμένων.

Οι επενδυτές και οι μεγαλοκαταθέτες θα επωμιστούν το κόστος των μελλοντικών τραπεζικών καταρρεύσεων, όπως αποφάσισε χθες η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ζητά από τα κράτη να στήσουν μηχανισμό εκκαθάρισης ο οποίος θα συγκεντρώσει εντός 10ετίας κεφάλαια που θα αντιστοιχούν στο 0,8% των ασφαλισμένων καταθέσεων.

Μετά από επτά ώρες συνεδρίασης, οι υπουργοί οικονομικών των 27 χωρών της ΕΕ κατέληξαν σε πρόγραμμα δράσης για το κλείσιμο ή την διάσωση προβληματικών τραπεζών. Το σχέδιο ορίζει ότι οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες με ποσά άνω των 100.00 ευρώ θα πρέπει να επωμίζονται το κόστος της διάσωσης τραπεζών.

Στάθης Κουβελάκης: Αντίστροφη μέτρηση

Αντίστροφη μέτρηση

Φωτο: www.imerisia.gr

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

[Πηγή: Ελευθεροτυπία, 27/06/2013]

Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν τελικά το πρώτο, πιθανόν και το μοιραίο, λάθος του Αντώνη Σαμαρά. Οποια κι αν είναι η έκβαση της μάχης για την τύχη του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, είναι σαφές ότι ο αρχικός σχεδιασμός του πρωθυπουργού και του επιτελείου του έχει πλήρως ανατραπεί.

Αντί για την επίδειξη πυγμής, που θα προσέδιδε περαιτέρω κάλυψη στην αυταρχική κλιμάκωση, είχαμε τη διάλυση της τρικομματικής συμμαχίας και την πτώση της πρώτης κυβέρνησης Σαμαρά. Διότι, βεβαίως, περί αυτού πρόκειται και όχι περί «ανασχηματισμού», όπως θέλουν να το παρουσιάσουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Και αν δεν επικρατούσε καθεστώς παρατεταμένης αντιδημοκρατικής εκτροπής, η νέα κυβέρνηση όφειλε να ξαναπαρουσιαστεί στη Βουλή με προγραμματικές δηλώσεις (ακόμη και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας», αναγνωρίζοντας ότι τίθεται θέμα) και να ζητήσει την έγκριση της εθνικής αντιπροσωπείας.

Τρεις είναι οι παράγοντες που δεν έλαβαν υπ' όψιν τους ο Αντώνης Σαμαράς και οι συνεργάτες του, όταν αποφάσισαν την αυθημερόν παύση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Financial Times: Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους

Financial Times: Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους

του Philip Stephens

[Πηγή: EURO2day, 28/06/2013]

Kατά 1 δισ. άτομα θα αυξηθεί η μεσαία τάξη και θα φτάσει τα 3 δισ. μέχρι το 2020. Αυτοί οι πολίτες θα είναι πιο απαιτητικοί από τους κυβερνώντες. Θα ζητούν αλλαγές όπως γίνεται τώρα σε Τουρκία και Βραζιλία. Ποιοι πολιτικοί θα επιβιώσουν.

Στην Κωνσταντινούπολη, οι διαδηλωτές θέλουν χώρο πρασίνου και το δικαίωμα να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί. Στο Σάο Πάολο, το αίτημα των διαδηλωτών είναι οι αξιοπρεπείς δημόσιες συγκοινωνίες και η καταστολή της πολιτικής διαφθοράς. Τα πανό μπορεί να διαφέρουν, αλλά οι δυνάμεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αυτές τις διαταραχές ήταν λίγο πολύ οι ίδιες. Η πολιτική στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει μείνει πίσω από τον ταραχώδη ρυθμό της οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής. Οι εντάσεις όμως, δεν θα εξαφανιστούν σύντομα.

Καλώς ήρθατε στην εποχή των αναταραχών.

Με την πρώτη ματιά, ελάχιστα ενώνουν τους διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα μαζί με τα εξαγριωμένα πλήθη στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην πρώτη περίπτωση είναι οργή ενάντια στον απολυταρχισμό, καθώς ο πρωθυπουργός, αν και εκλεγμένος, αμφισβητεί τις κοσμικές ελευθερίες. Ο Ισλαμισμός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκρούεται με το κοινωνικό φιλελευθερισμό της μεσαίας αστικής τάξης.

Ο κατάλογος των αυτοκτονιών στην Ελλάδα των Μνημονίων μακραίνει συνεχώς...

Έχει όνομα: τη λένε Βαρβάρα Αργυρίου. Και ήταν η μητέρα μου

(Η μητέρα μου Βαρβάρα Αργυρίου, με την λατρεμένη της κορούλα, Καλοκαίρι 2012)

Του γιου της Πέτρου Αργυρίου 

[Πηγή: AGRIA ZWA, 28/06/2013]

Δεν κρατάω πλέον λογαριασμό για τις αυτοκτονίες της κρίσης. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος ότι από χθες είναι +1. Και είμαι τόσο βέβαιος, γιατί αυτό το +1 που προστέθηκε στα μαθηματικά του θανάτου ήταν… η μητέρα μου.

Από τους γονείς μου αποσυνδέθηκα συναισθηματικά πολύ νωρίς γιατί εκείνοι υποστήριζαν το σύστημα και με προετοίμαζαν για αυτό όπως κάναν όλοι οι νοικοκυραίοι της εποχής.

Στα εφηβικά μου μάτια, η συναισθηματική μου απομάκρυνση από τους γονείς μου ήταν μια τιτάνια μάχη κατά του συστήματος που γνώριζα από τα μικρά μου πόσο στρεβλό και διεφθαρμένο ήταν χωρίς να χρειάζομαι κάποια δηλητηριώδη πολιτική κατήχηση για να με προγραμματίσει.

Φυσικά, όσο δίκιο και αν είχα, είχα άδικο. Γιατί οι γονείς μου, όπως εκατομμύρια άλλοι γονείς, ήταν απλοί και αφελείς άνθρωποι που παγιδεύτηκαν από την γαλαντόμο τοκογλυφία του συστήματος της εποχής τους.

Σφάλμα θανάσιμο για αυτούς και τη γενιά μου και όσες άλλες γενιές απομένουν να ρθουν, αλλά σφάλμα που οφειλόταν στην άγνοια.

Σταύρος Χριστακόπουλος: Οι δανειστές δεν κάνουν... χάρες

Οι δανειστές δεν κάνουν... χάρες

Φωτο: www.newsbomb.gr

του Σταύρου Χριστακόπουλου

[Πηγή: το ΠΟΝΤΙΚΙ, 28/06/2013

Για τις πικρές αλήθειες που προκύπτουν από την πολιτική συρρίκνωση της τέως τρικομματικής κυβέρνησης έγραφε χθες το «Ποντίκι». Πολλές από αυτές θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε, αλλά τι σημασία έχει; Σαμαράς και Βενιζέλος γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει σε κάθε βήμα τους.

● Οι στόχοι τους δεν μπορούν να επιτευχθούν.

● Κάθε κίνηση προς την υποτιθέμενη επίτευξη των στόχων αυτών, χωρίς να δίνει λύσεις, θα προσθέτει νέα θύματα στην κοινωνία.

● Κάθε νέο θύμα που θα «εκτελείται» αδίκως από τα μνημονιακά πυρά θα προσθέτει στην απόγνωση.

Ήδη το πάλαι ποτέ 80% των δύο κομμάτων έχει περιοριστεί στη δημοσκοπική περιοχή κάτω του 30% στην πρόθεση ψήφου. Μέχρι να γίνουν οι εκλογές κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τη μοίρα τους. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τον χρόνο των εκλογών, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι πριν από τις εκλογές της Μέρκελ.

Ο Ερντογάν έχει πρόβλημα

Ο Ερντογάν έχει πρόβλημα

Η μεγαλύτερη πρόκλησή του είναι ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, όχι οι επαναστάτες

του Halil Karaveli

[Πηγή: INPRECOR, 27/06/2013]

Σε ορισμένους κύκλους, είναι σχεδόν θέμα πίστης το ότι οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις στην Τουρκία δεν θα έχουν σοβαρές πολιτικές συνέπειες για τον pρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όπως έγραψε στo ForeignAffairs.gr αυτή την εβδομάδα [1] ο συνεργάτης του Council on Foreign Relations, Στίβεν Κουκ, «Ακόμα και σήμερα, καθώς συνεχίζονται οι ρίψεις δακρυγόνων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν θα κερδίσει τις εκλογές». Η υπόθεση είναι ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να βασιστεί τουλάχιστον στην παθητική υποστήριξη του 50% του πληθυσμού που έδωσε την ψήφο του στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στις τελευταίες εκλογές, που πραγματοποιήθηκαν το 2011. Ακόμα κι αν δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τη συμπεριφορά του, δεν είναι έτοιμοι να αποσύρουν την υποστήριξή τους – κι αυτά είναι καλά νέα για τον Ερντογάν, ο οποίος θα ήθελε να στέψει τον εαυτό του πρόεδρο το επόμενο έτος. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι οι υποστηρικτές του Ερντογάν θα είναι μαζί του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο τέλος, οι διαδηλώσεις στη πλατεία Ταξίμ - και η αντίδραση του πρωθυπουργού σ’ αυτές - αποτελούν πιθανόν το τέλος μιας εποχής.

Κώστας Ράπτης: Το παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων στην υπόθεση Snowden

Το παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων στην υπόθεση Snowden

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή:Capital.gr, 27/06/2013]

Σύμφωνα με τον Αμερικανό γλωσσολόγο και πολιτικό διανοητή Noam Chomsky ένας κλασικός τρόπος χειραγώγησης της κοινής γνώμης σε δημοκρατικά πολιτεύματα είναι το ξεδίπλωμα μιας όλο και πιο ζωηρής δημόσιας συζήτησης για μιαν όλο και πιο περιορισμένη γκάμα θεμάτων...

Ο διεθνής σάλος σχετικά με το πού βρίσκεται ο 29χρονος πρώην συνεργάτης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Edward Snowden είναι ακριβώς αυτό. Η καταγγελία του Snowden από τα αμερικανικά ΜΜΕ ως “προδότη”, το διπλωματικό παιχνίδι με την Κίνα για την έκδοσή του, η αιφνιδιαστική αναχώρησή του από το Χονγκ Κονγκ την Κυριακή, ο αρχικός ισχυρισμός της Μόσχας ότι ο 29χρονος ουδέποτε εισήλθε στη ρωσική επικράτεια (τεχνικά σωστός, εφόσον, όπως αποκαλύφθηκε, εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζώνη τράνζιτ του αεροδρομίου Σερεμέτιεβο της Μόσχας), η παρεμβολή των Wikileaks που τον έθεσαν υπό την προστασία τους, η προθυμία του Εκουαδόρ να του παράσχει πολιτικό άσυλο, εάν μπορέσει να το ζητήσει αυτοπροσώπως, και οι κραυγές Αμερικανών γερουσιαστών, όπως οι Charles Schumer και John McCain ότι το Κρεμλίνο επιστρέφει σε συμπεριφορές Ψυχρού Πολέμου – συνιστούν ένα θρίλερ αντάξιο των καλύτερων σελίδων της κατασκοπευτικής λογοτεχνίας. Επισκιάζουν, ωστόσο, το πολύ μεγαλύτερο ζήτημα των αποκαλύψεων οι οποίες κατέστησαν τον Snowden πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας.

Άρης Χατζηστεφάνου: Οι θυρωροί των πολυεθνικών

Οι θυρωροί των πολυεθνικών

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: INFOWAR, 28/06/2013

Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα.

Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Στη Μόσχα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ταξίδι, που πραγματοποίησε με χρήματα του Τζορτζ Σόρος, αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πέτυχε θεωρητικά τον στόχο του αλλά στοίχισε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια στους πάτρονές του. Ο Σακς κατάφερε να στήσει τον μηχανισμό ξεπουλήματος της χώρας αλλά δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα ώστε η μερίδα του λέοντος να περάσει απευθείας στα χέρια των ξένων πολυεθνικών. Αντιθέτως οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που επέβαλε ο τότε πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν, αφού πρώτα βομβάρδισε το κοινοβούλιο, οδήγησαν στη δημιουργία των περίφημων Ρώσων Ολιγαρχών οι οποίοι μπορούσαν να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος με τους γύπες των διεθνών αγορών – πάντα σε βάρος των Ρώσων πολιτών.

Γ. Δαυίδ: Πρόεδρος της Eurobank αυτός που χρεοκοπεί την Κατσέλης και μετέφερε την 3E στην Ελβετία

Γ. Δαυίδ: Πρόεδρος της Eurobank αυτός που χρεοκοπεί την Κατσέλης και μετέφερε την 3E στην Ελβετία

Tης  Νατάσας Σπαντιδάκη

[Πηγή: FMVOICE.GR, 28/06/2013]

Πόσοι Έλληνες επιχειρηματίες μπορούν να υποδεχθούν την βασίλισσα Ελισάβετ σε εργοστασιακές τους μονάδες ή είναι μέλη της Λέσχης Bilderberg – για όσους αρέσκονται σε θεωρίες συνομωσίας; Και πόσοι έχουν γεμίσει “λουκέτα” την ελληνική αγοράς, και ανταμείβονται με την θέση του προέδρου σε μια συστημική αλλά κρατικοποιημένη τράπεζα όπως η Eurobank; Ο Γιώργος Δαυίδ!

Ο κ. Δαυίδ απέχει σημαντικά από το να αποδείξει ότι ο “καλός ο βιομήχανος στην κρίση φαίνεται”, αφού… έξω πάει καλά, όταν οι χώρες που δραστηριοποιείται δεν βάλλονται από κρίσης, αλλά στην Ελλάδα γράφει αποτυχίες στο ρόστερ του.

Ο 76χρονος επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος πίσω από έναν κολοσσό, την Coca Cola 3E η οποία όμως πια δεν έχει την έδρα της στην Ελλάδα, αλλά στην Ελβετία. Μια επιλογή που έγινε μεσούσης της κρίσης όταν όλοι οι “αρμόδιοι” καλούν τους ξένους επιχειρηματίες να επενδύσουν στη χώρα. Οι εγχώριοι πάλι παίρνουν το δρόμο της… ξενιτιάς.