Γιάννης Βαρουφάκης: Με την ΕΡΤ η Ελλάδα κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι προς την κόλαση

Με την ΕΡΤ η Ελλάδα κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι προς την κόλαση

"Ποιος έκλεισε την τηλεόραση;" [Εξώφυλλο της Liberation]

του Γιάννη Βαρουφάκη

[Πηγή: iefimerida, 13/06/2013]

Ακόμη δεν μπορεί να πάρει θέση με βεβαιότητα για το αν το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ θα γίνει η «πλατεία Ταξίμ» της Ελλάδας. Το μόνο για το οποίο δηλώνει σίγουρος ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι πως με το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, η Ελλάδα «κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κόλαση».

Σε κείμενο στην ιστοσελίδα του, ο οικονομολόγος περιγράφει τη νύχτα που πέρασε στην ΕΡΤ, λίγο έπειτα από τη διακοπή του προγράμματός της. Γεγονός το οποίο περιγράφει ως μία σύγχρονη πράξη ολοκληρωτισμού που αναμοχλεύει οδυνηρές αναμνήσεις για όσους μεγάλωσαν στην Ελλάδα των νεο-φασιστών συνταγματαρχών.

«Οταν η οθόνη της τηλεόρασης πάγωσε χθες το βράδυ, μία ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, σαν κάποια απαίσια δύναμη από το υπερπέραν να είχε πατήσει το φρικτό κουμπί, ξαφνικά μεταφέρθηκα στη δεκαετία του 60' και τις αρχές του '70, όταν μία διακοπή στο ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό πρόγραμμα ήταν βέβαιο σημάδι ότι ένα πραξικόπημα ήταν προ των πυλών. Η μόνη διαφορά ήταν ότι χθες το βράδυ η εικόνα απλά πάγωσε, με τους δημοσιογράφους να φαίνονται ακόμη βασανιστικά κοντά στο να ολοκληρώσουν την πρότασή τους. Τουλάχιστον οι συνταγματάρχες είχαν μία καλή αίσθηση του να εμφανίζουν μία εικόνα της ελληνικής σημαίας, συνοδευόμενη από τον ήχο στρατιωτικών εμβατηρίων», γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης, που διηγείται πως αμέσως στράφηκε στα ιδιωτικά κανάλια, υποθέτοντας πως η είδηση για την ΕΡΤ θα καταγραφόταν και σχολιάζονταν.

«Ούτε λέξη. Σαπουνόπερες, ταινίες δεύτερης διαλογής και εκπομπές. Αυτά είχαμε μόνο. Λες και ο θάνατος της ΕΡΤ, της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας δεν ήταν άξιος αναφοράς από τους εμπορικούς αντιπάλους τους. Αμέσως χτύπησε το τηλέφωνο. Ηταν μία φίλη δημοσιογράφος. «Ελα τώρα στην ΕΡΤ. Μαζεύονται χιλιάδες. Θα είναι μεγάλη νύχτα». Και πήγα.

Πράγματι, χιλιάδες μαζεύτηκαν. Και στα δύο ρεύματα της λεωφόρου μπροστά στο κτίριο διακόπηκε η κυκλοφορία καθώς ο κόσμος συγκεντρώνονταν. Μέσα στο κτίριο όλοι οι εργαζόμενοι ήταν εκεί, παρά την εντολή της αστυνομίας να εκκενώσουν την εγκατάσταση. Ολα τα στούντιο και τα συστήματα λειτουργούσαν. Μόνο το σήμα βέβαια δεν έφτανε στον έξω κόσμο, κομμένο από τεχνικούς που δούλευαν για την κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι της ΕΡΤ κατάφεραν να ανεβάσουν το τηλεοπτικό σήμα σε έναν εγκαταλελειμμένο αναλογικό πομπό και τουλάχιστον κάποιοι Αθηναίοι είχαν εικόνα. Σε αυτό το πλαίσιο με έμπασαν στο στούντιο, όπου μου πήραν συνέντευξη μακιγιαρισμένοι παρουσιαστές, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα.

Τους είπα: «Νιώθω ότι έχω την ηθική εξουσία να είμαι εδώ στηρίζοντας το σκοπό σας: να επικρύνω δριμύτατα το βάρβαρο κλείσιμο της ΕΡΤ. Το λέω αυτό γιατί, όπως ξέρετε, τα αφεντικά σας στην κυβέρνηση με είχαν βάλει στη μαύρη λίστα για αυτό το σταθμό από τη στιγμή που αρνήθηκα να σιωπήσω σχετικά με τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Αυτή η πράξη ολοκληρωτισμού ήταν το πρελούδιο από ακόμη πιο χυδαία που βιώνουμε απόψε. Προφανώς δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει ότι η ΕΡΤ ήταν ένας εκπληκτικός οργανισμός ακηλίδωτος από λογοκρισία, πολιτική παρέμβαση ή διαφθορά. Αλλά πιστεύω ότι είμαι ο άνθρωπος με την ηθική εξουσία να σταθώ απόψε μπροστά σας και να πω ότι, παρά τα ελαττώματά της, τρόπος ολοκληρωτισμού με τον οποίο η ΕΡΤ έκλεισε είναι ένα έγκλημα ενάντια σε όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο. Σκεφτείτε αυτό: Ο Ρούπερτ Μέρντοχ και οι άνθρωποι του είδους του θα είναι εκστασιασμένοι απόψε. Ποιος μπορεί να πει ότι η διάλυση της ΕΡΤ δεν θα είναι το σχέδιο που θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση του BBC, του ABC στην Αυστραλία ή του CBC στον Καναδά».

Βγήκα από το στούντιο, σε ένα άσχημο δίκτυο διαδρόμων και μετά έξω από το ίδιο το κτίριο. Βρήκα χιλιάδες ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί, μαζί με τους εξαιρετικούς μουσικούς της ΕΡΤ, σε μία συγκινητική αυτοσχέδια συναυλία. Οταν έφυγα μετά από μερικές ώρες, λίγο πριν από τις 5 π.μ. περισσότεροι άνθρωποι έφταναν. Είναι αυτή η δική μας πλατεία Ταξίμ; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Ως τώρα το μόνο βέβαιο είναι πως η Ελλάδα κατέβηκε ένα ακόμη σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κόλαση».