Σταύρος Χριστακόπουλος: «Πολυτραυματίας» η συγκυβέρνηση

«Πολυτραυματίας» η συγκυβέρνηση

του Σταύρου Χριστακόπουλου

[Πηγή: το ΠΟΝΤΙΚΙ, 18/06/2013]

Η χθεσινή απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ άνοιξε μια ακόμη βαθιά πληγή στο ταλαιπωρημένο πολιτικό σώμα των δύο μικρών εταίρων του Σαμαρά στην τρικομματική κυβέρνηση. Άλλοι θεωρούν τραυματία και τον Σαμαρά, αλλά ο «πολυτραυματίας» της παρέας είναι η συγκυβέρνηση.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, όσο και αν πολλοί χθες βράδυ ήθελαν να το αποσιωπούν εκμεταλλευόμενοι τη σύγχυση και τη δεξιοτεχνική διατύπωση της απόφασης, έριξε τους «τίτλους τέλους» της ΕΡΤ διατάσσοντας:

1. «Την αναστολή της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης αποκλειστικά ως προς το μέρος της, με το οποίο προβλέπεται:
α. ότι διακόπτεται η μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και η λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων της ΕΡΤ Α.Ε.,
β. ότι οι συχνότητες της ΕΡΤ Α.Ε. παραμένουν ανενεργείς (άρθρο 2 παρ. 2 περ. β της παραπάνω Κ.Υ.Α.)».

2. «Τη λήψη από τους συναρμόδιους υπουργό Οικονομικών και Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό των αναγκαίων οργανωτικών μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όπως προβλέπεται από την παρ. 2 του άρθρου 1 της υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης».

Κοινώς το ΣτΕ, αν και αναστέλλει τη διακοπή μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και ιστοτόπων της ΕΡΤ Α.Ε. και τη νέκρωση των συχνοτήτων της, παράλληλα διατάσσει τους Κεδίκογλου και Στουρνάρα να λάβουν όλα τα «αναγκαία οργανωτικά μέτρα» για «τη συνέχιση της μετάδοσης (ποιων;) ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία (ποιων;) διαδικτυακών ιστοτόπων από (ποιον;) δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία (ποιου;) νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον».

Αν η απόφαση μιλούσε για «τη συνέχιση της μετάδοσης των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία των διαδικτυακών ιστοτόπων από (τον) δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία του νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον», ίσως όλα να ήταν λίγο σαφέστερα. Πράγματι θα μιλούσαμε για... την ΕΡΤ, τις εκπομπές της, την ιστοσελίδα της κ.λπ.

Όμως η αόριστη αυτή διατύπωση και η ασάφεια που προκλήθηκε εξ αυτής ανάγκασαν τον πρόεδρο του ΣτΕ Κ. Μενουδάκο να προχωρήσει σε «διευκρινίσεις», σύμφωνα με τις οποίες, όπως ανέφερε μεταμεσονύκτια το ρεπορτάζ, «η ΕΡΤ στο σύνολό της (ΝΕΤ, ΕΤ 1, ΕΤ 3, ραδιόφωνο κ.λπ.) θα λειτουργήσει ως έχει και θα οριστεί διαχειριστής, ο οποίος θα φέρει τις αρμοδιότητες που είχε η παλαιά διοίκηση της επιχείρησης. Ο διαχειριστής μπορεί, κατά την κρίση του και τις ανάγκες που θα υπάρξουν, να διατηρήσει το υπάρχον προσωπικό ή να το απολύσει όλο ή εν μέρει».

Επιπλέον, πρέπει να συσταθεί δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον (δηλαδή, τέλος η ΕΡΤ). Κατά τη σχετική διευκρίνιση, η προσωρινή διαταγή του ΣτΕ δεν περιλαμβάνει τα μουσικά σύνολα και τις συμφωνικές ορχήστρες της ΕΡΤ και την έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση». Προφανώς αυτό το προσωπικό απολύεται σύσσωμο.

Με λίγα λόγια, όπως «διευκρίνισε» με τη σειρά του ο ΥΠΟΙΚ Γ. Στουρνάρας, «με την απόφαση του ΣτΕ επικυρώνεται η κατάργηση τη ΕΡΤ και του Διοικητικού Συμβουλίου της και διατάσσονται ο υπουργός Οικονομικών και ο αρμόδιος υφυπουργός να εκπέμψουν πρόγραμμα από δημόσιο φορέα μέχρι να συσταθεί ο νέος φορέας». Κοινώς, εκκαθάριση εν λειτουργία, χωρίς να είναι σαφές αν, ποιοι και πόσοι (προφανώς ελάχιστοι) από τους εργαζομένους της ΕΡΤ θα έχουν αύριο δουλειά.

Κατόπιν αυτών, οι ηττημένοι ως προς τις αντυπώσεις Βενιζέλος και Κουβέλης αποχώρησαν από τη σύσκεψη αρχηγών με τον Σαμαρά «απαιτώντας»:

● Ο Βενιζέλος: «Περιμένουμε από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να ερμηνεύσει σωστά την απόφαση». Και ύστερα πέρασε στα αιτήματά του για την «προγραμματική βάση της κυβέρνησης» και τους κανόνες λειτουργίας «μίας τρικομματικής κυβέρνησης», καθώς το βασικό είναι η «ανάγκη σεβασμού των κανόνων» και η κυβέρνηση να λειτουργεί «όχι ως μονοκομματική που ανέχεται τους άλλους δύο εταίρους της». 

● Ο Κουβέλης: «Η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο δεν είναι αντίθετη στις μεταρρυθμίσεις, αλλά είναι η επισπεύδουσα δύναμη. Όμως, άλλο αυτό και άλλο το μαύρο στους δέκτες». Και ζήτησε αυτό που πράγματι τον ενδιαφέρει: «Να αντιμετωπιστούν όλα τα ζητήματα που έχουν σχέση με πραγματική συλλειτουργία των τριών κομμάτων στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου».

Κάπως έτσι ο Σαμαράς μάζεψε όλο το «χαρτί» που άφησαν οι δύο πολιτικά αδέκαροι συνεταίροι του στην τσόχα της συγκυβέρνησης και όσα ζητήματα απέμειναν προς διευθέτηση θα συζητηθούν αύριο το απόγευμα στο Μαξίμου. Στόχος, να βρεθούν τα πολιτικά φραγκοδίφραγκα που θα πάρουν οι δύο «ρέστοι» προκειμένου να καθησυχάσουν το εσωτερικό των κομμάτων τους και να κερδίσουν το δικαίωμα για μικρά πονταρίσματα στο κυβερνητικό καζίνο έως ότου έρθει η – αναπόφευκτη, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα – ώρα της κάλπης.

Άλλωστε ο στόχος της συσπείρωσης των κυβερνητικών εταίρων έχει μάλλον αποτύχει – εξ άλλου, εξ αρχής δεν ήταν δυνατόν να επιτύχει για όλους.

«Αέρας» τα «πλεονεκτήματα»

Όπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει, η απειλή εκλογών ρίχνει βαριά τη σκιά της στα πολιτικά κριτήρια με τα οποία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα πολιτεύονται στο εξής. Ωστόσο, όπως προείπαμε, οι μικροσυνεταίροι δεν είναι οι μόνοι τραυματίες από την πολυήμερη κρίση, που ακόμη δεν έχει λήξει, και τη μεταξύ τους σύγκρουση.

Με λίγα λόγια εξαερώθηκαν τα εξής – πολιτικά ή, καλύτερα, επικοινωνιακά – θεωρούμενα ως «πλεονεκτήματα» της συγκυβέρνησης:

● Η «εγγύηση» της πολιτικής σταθερότητας. Το ρήγμα μεταξύ των τριών εταίρων είναι βαθύ και δεν προβλέπεται να επουλωθεί. Σε κάθε επόμενη δύσκολη απόφαση ή μονομερή πρωθυπουργική κίνηση ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας νέας ρήξης μεταξύ τους, αφού η καχυποψία μεταξύ τους εγκαταστάθηκε για τα καλά και η πρόθεση «κανιβαλισμού» των εταίρων του από τον πρωθυπουργό κατέστη ήδη σαφέστατη.

● Η συνοχή της κυβέρνησης. Με ποιους όρους θα «κυβερνάται» στο μέλλον η... κυβέρνηση; Προφανώς, πριν από κάθε κίνηση ή απόφαση θα πρέπει να προηγείται εξαντλητική διαπραγμάτευση μεταξύ των τριών μερών, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο οι ελάσσονες εταίροι να βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο στο αντάρτικο. Μόνο που αυτό δεν είναι ακριβώς κυβέρνηση.

● Η εικόνα του «πανίσχυρου» Σαμαρά. Αντί να χριστεί από τα μιντιακά συγκροτήματα – όπως αναμενόταν πριν από το στραπάτσο της ΕΡΤ – κάτι σαν «εθνικός ηγέτης», υπεράνω κομμάτων, ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών, τώρα πρέπει να επουλώσει τα τραύματά του και να μειώσει κατά το δυνατόν τη ζημία από την τραγελαφική διαχείριση της ΕΡΤ και τις πληγές που άνοιξε στην κυβέρνησή του.

● Ο «μεταρρυθμιστικός» τσαμπουκάς. Το μπάχαλο στο θέμα της ΕΡΤ ακυρώνει την προπαγάνδα περί κυβέρνησης, πρωθυπουργού και συνεταίρων που «σπάνε αυγά», χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, με στόχο τις «μεταρρυθμίσεις». Όχι μόνο υπολογίζουν το κόστος, αλλά αυτό παραλίγο να τους οδηγήσει στην κατάρρευση.

● Η ακύρωση του διλήμματος «Σαμαράς ή χάος». Ακριβώς επειδή η διαχείριση Σαμαρά στο θέμα της ΕΡΤ προκάλεσε ένα – αχρείαστο, όπως ομολογούν πικραμένοι όλοι οι φιλοκυβερνητικοί και φιλοσαμαρικοί σχολιαστές – χάος, η επίκληση της απειλής περί χάους εκ μέρους της κυβέρνησης μοιάζει τώρα πολύ πιο αδύναμη.

● Η σχέση εμπιστοσύνης με τους δανειστές. Η τρόικα, έως σήμερα αμετακίνητη από τα προβλεπόμενα στα μνημόνια, θα πρέπει να συνυπολογίζει σε κάθε της βήμα, τουλάχιστον τους επόμενους λίγους μήνες, ότι οι όποιοι κραδασμοί μπορεί και να διαλύσουν πλήρως την κυβέρνηση. Εκεί, λοιπόν, που πίστευαν ότι οι «άνθρωποί τους στην Αθήνα» έμοιαζαν απόλυτοι κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού, θα πρέπει μάλλον να διαμορφώσουν τώρα και σενάρια που να χωρούν κι άλλους παίκτες – δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ – στα κυβερνητικά σενάρια μιας (όχι πολύ μακρινής) επόμενης μέρας.

Αυτό το τελευταίο ίσως σημαίνει ότι η τρόικα – και κυρίως η Μέρκελ, η οποία επ’ ουδενί θα ήθελε να διαταραχθεί η δική της προεκλογική περίοδος από ελληνικές εκλογές, που θα σηματοδοτούσαν και δική της αποτυχία – θα πρέπει να επιδείξει μια κάποια «ανοχή», έστω προσωρινά, προς την κυβέρνηση Σαμαρά τους επόμενους μήνες. Αν δεν το κάνει, αυτό θα σημαίνει ότι απλώς το κυβερνητικό σχήμα θεωρείται «τελειωμένο» και ουδείς ενδιαφέρεται για τη μοίρα του.

Σε λίγες μέρες θα είναι στην Αθήνα ο Σόιμπλε, οπότε θα πάρουμε μια γεύση από τη γερμανική αγωνία, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο θα παρασχεθεί η όποια στήριξη προς τον ζαλισμένο και παραπαίοντα κυβερνητικό θίασο...