Παναγιώτης Χατζηστεφάνου: Υπαρξιακή εξουθένωση

Υπαρξιακή εξουθένωση

του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: iefimerida, 22/06/2013]

Μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες, τα δυσάρεστα γεγονότα συσσωρεύονται αλλεπάλληλα, ως τα παροιμιώδη μύρια κακά που έπονται του ενός. Και το ένα, το γενεσιουργό κακό, είναι η κατάκτηση και κατοχή της Ελλάδας από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, ένα καθεστώς που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μετάλλαξη του Ναζισμού. Οι μυστικιστικοί μύθοι περί ανωτερότητας της Άρειας Φυλής και «ζωτικού χώρου» έχουν αντικατασταθεί από την δογματική ιερότητα της ασύδοτης ελευθερίας των αγορών και του ιδιωτικού συμφέροντος έναντι του δημόσιου – και στις δύο περιπτώσεις απαιτούνται μαζικές ανθρωποθυσίες για την επιβολή των ιδεολογιών αυτών, των οποίων ο αιμοδιψής ανορθολογισμός μοιάζει περισσότερο με θρησκευτικό ζήλο παρά με πολιτική πρόταση.

Στην επικαιρότητα αυτού του ιδιότυπου πολέμου πρωτοστατεί το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ – σε όλες του τις διαστάσεις, από ανθρωπιστικές και πολιτισμικές μέχρι πολιτικές και οικονομικές.

Η πιο σκανδαλώδης και εξοργιστική παράμετρος της υπόθεσης είναι ο προφανώς εσκεμμένος αποκλεισμός της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από τον διαγωνισμό για την διανομή του Πανελλαδικής εμβέλειας ψηφιακού σήματος. Αυτό, αφού η ΕΡΤ πλέον δεν υφίσταται ως εταιρία και άρα δεν μπορεί να διαγωνιστεί, αναπόφευκτα πλέον θα βρεθεί υπό καθεστώς αποκλειστικής εκμετάλλευσης από τον μονοπωλιακό και ιδιωτικών συμφερόντων φορέα Digea, την εταιρική σύμπραξη των ΚΚ Αλαφούζου, Βαρδινογιάννη, Κυριακού, Μπόμπολα. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι τίθενται καίρια ζητήματα ελευθερίας, ανεξαρτησίας και αξιοπιστίας οποιωνδήποτε ραδιοτηλεοπτικών αναμεταδόσεων στην Ελλάδα, αφού πλέον οποιαδήποτε ραδιοτηλεοπτική εκπομπή θα πρέπει να απολαμβάνει της έγκρισης των προαναφερθέντων επιχειρηματιών. Ας μην γελιόμαστε – αυτή η έγκριση θα εξαρτάται από το κατά πόσον η όποια αναμετάδοση εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους, που ως γνωστόν είναι άμεσα διαπλεκόμενα με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Αυτή τη στιγμή που γράφω αναμένονται εξελίξεις περί της εντολής εκκένωσης του κατειλημμένου κτιρίου της ΕΡΤ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είμαστε μάρτυρες μιας ακόμα βίαιης καταστολής δίκαια διαμαρτυρόμενων. Με εμπροσθοφυλακή τα ΜΑΤ, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, η ακραία διεφθαρμένη και επικίνδυνη ηγεσία του τόπου, αδιαφορεί για οποιαδήποτε δημοκρατική διαδικασία και λαϊκό αίτημα, επιβάλλοντας την τυραννία της με τον νόμο της ζούγκλας. Εκείνοι που επιμένουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι δημοκρατικά εκλεγμένη και άρα νομιμοποιείται η οποιαδήποτε απόφαση της, καλά θα κάνουν να αναλογιστούν ότι η πολιτική Σαμαρά παρακάμπτει κάθε έγκυρη κοινοβουλευτική πρακτική και ασκείται μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, εν ολίγοις βάση της αρχής «αποφασίζουμε και διατάσσουμε».

Το κλείσιμο της ΕΡΤ όμως, πέραν της αναμφισβήτητης σημασίας του, λειτουργεί και ως αποπροσανατολιστικό παραπέτασμα για άλλες αντιλαϊκές και αήθεις κινήσεις της κυβέρνησης. Στο περιθώριο του ραδιοτηλεοπτικού σκανδάλου, απαρατήρητες σχεδόν περνάνε οι ανακοινώσεις για τα κλεισίματα νοσοκομείων Αγία Βαρβάρας, του Λοιμωδών, της Πολυκλινικής της Ομόνοιας, του νοσοκομείου Πατησίων, μεγάλου τμήματος του Σωτηρία και διάφορων άλλων περιφερειακών ιδρυμάτων.

Ως συνήθως, το άλλοθι για τα λουκέτα είναι «οι οδηγίες της Τρόικας» περί περικοπής δαπανών, αλλά η αλήθεια είναι ακόμα πιο δυσάρεστη από την απλή υποτέλεια σε διεθνείς τοκογλυφικές μαφίες. Αν επιτευχθούν αυτοί οι δοκιμαστικοί στόχοι, ο δρόμος είναι ανοιχτός για την άλωση της δημόσιας υγείας από κάθε αδίστακτο καιροσκόπο και τους ακόμα πιο επικίνδυνους κυβερνητικούς του συνεργούς. Το κλείσιμο αυτών των νοσοκομείων δεν είναι τίποτε λιγότερο από τα πρώτα βήματα μιας μεθοδευμένης διάλυσης του ιερού κοινωνικού αγαθού της ήδη πολιορκημένης και πολύπαθης δημόσιας υγείας. Το κίνητρο είναι πάντα το κέρδος: άπαξ και είναι εξασθενημένη και παραγκωνισμένη η δημόσια υγεία, καθίσταται εύκολο το μοίρασμα της περίθαλψης σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Είναι αδύνατον να εξηγήσει κανείς σε μια φράση πόσο επικίνδυνο είναι το να βρίσκεται κάποιος ασθενής στο έλεος των κερδοσκόπων που εμπορεύονται την υγεία. Οποιοσδήποτε έχει ζήσει στην Αμερική, μια χώρα όπου η δημόσια υγεία είναι ανήκουστη ως θεσμός, γνωρίζει ότι κάποιος που είναι ανασφάλιστος, άνεργος και φτωχός – όπως η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού πληθυσμού σήμερα – δεν έχει καμία ελπίδα αν αποταθεί σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Το λιγότερο που τον περιμένει είναι τεράστιο χρέος εφ' όρου ζωής, αν και εφ' όσον μπορεί να εγγυηθεί για λογαριασμό του κάποιος τρίτος. Ακόμα όμως και το δικαίωμα του να είσαι συνδρομητής σε μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία υπόκειται στα αυθαίρετα κριτήρια οποιουδήποτε επιχειρηματία. Υπάρχουν άπειρες χρόνιες ασθένειες τις οποίες καμία ιδιωτική ασφάλεια δεν δέχεται να καλύψει, παρά μόνο με υπέρογκες αμοιβές.

Είναι ενδεικτικό της προκλητικότητας, αλλά και της φύσης του καθεστώτος, ότι ενώ δηλώνει αδυναμία να καλύψει τις ανάγκες του λαού για υγεία και παιδεία, χαρίζει 20 εκατομμύρια ευρώ των Ελλήνων φορολογούμενων στον επιχειρηματία και κατηγορούμενο για υποθέσεις λαθρεμπορίου πετρελαίων Κο Μελισσανίδη, προκειμένου εκείνος να χτίσει ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Η αποχαύνωση και διαχείριση του λαού και όχι τα συμφέροντα του είναι ανέκαθεν η προτεραιότητα κάθε τυραννικού καθεστώτος.

Η κόλαση λοιπόν είναι προ των πυλών και, προς το παρόν, η Ελληνική κοινωνία δεν μοιάζει να έχει αντιληφθεί ότι εναντίον της επιχειρείται μια δολοφονική επίθεση ασύλληπτης έκτασης, μια γενοκτονική επιχείρηση πολύ πιο σύνθετη και μελετημένη από την οικονομική λιτότητα, την εργασιακή κινεζοποίηση και την βιοτική υποβάθμιση που ήδη έχει επιβληθεί. Συνοπτικά, αποδομείται το κοινωνικό κράτος και οι δημοκρατικές κατακτήσεις του Ελληνικού λαού, προκειμένου να μονταριστούν οι πολιτικοκοινωνικές δομές της χώρας σε ένα καινοφανές μοντέλο ακραίας καπιταλιστικής τυραννίας.

Όμως, είναι σημαντικό να μην παραμένουμε επικεντρωμένοι στα γεγονότα, μιας έτσι επιτυγχάνεται ο απώτερος στόχος των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών του λαού. Αυτός ο στόχος είναι η υπαρξιακή εξουθένωση διά των επαναληπτικών επιθέσεων εναντίον των πιο ευαίσθητων σημείων της μαζικής ψυχολογίας – όπως η επικοινωνία, η υγεία, το βιοτικό επίπεδο. Όχι, η σωστή στάση μας θα πρέπει να είναι η απόλυτη συγκέντρωση στον δικό μας σκοπό - που είναι η ανατροπή αυτής του νοσηρής ηγεσίας.

Προς το παρόν, το καθεστώς δείχνει την τρομακτική ευελιξία επιθετικού καρκίνου, καθώς μεταλλάσσεται ταχύτατα όποτε αισθανθεί απειλή, με τελευταία απεχθή μεταμόρφωση του από τρικομματικό σε δικομματικό. Ποιος ξέρει τι άλλες μορφές πρόκειται να αποκτήσει, μέσα από ανόσιες συμμαχίες με Ναζιστικές συμμορίες ή εξίσου επικίνδυνους Αριστερούς που ξεπουλάνε την συνείδηση τους για μια τεθωρακισμένη Μερσεντές. Ας τις προλάβουμε, με καθημερινό αγώνα σε όλα τα επίπεδα.